Nijmegen rocks, zeiden we zondag maar weer es tegen elkaar.
We waren op lente-uitje bij de Waal. Tuffen met de bus vanaf ons richting Lent, uitstappen bij halte Veur-Lent, op de Waalbrug de trap naar beneden nemen en lekker drentelen op stadseiland Veur-Lent. Links van je tuur je naar de skyline van onze -toch wel vrij drukke- stad aan de Waal terwijl je intussen rondbanjert in een heerlijk rustig, landelijk rivierdorpje. Zo voelt het. We doen dit vaker en het blijft fijn. Veur-Lent is een schiereiland dat halverwege de Waal ligt en het hoort bij Nijmegen, maar het is een totaal andere wereld dan de stad zelf. Zelfde met de Ooijpolder: vanaf de Waalkade klim je het wandelbruggetje over en sta je ineens vanuit de stad middenin het rivier-natuurgebied. En dat zonder dat je de auto nodig hebt (die hebben wij niet gelukkig).
Een gevarieerde waterwereld bij de Waal, het buitenlandgevoel in de heuvels, struinen door de vele bosgebieden en de mogelijkheden van een grote stad die de sfeer ademt van zuidelijke gemoedelijkheid. Nijmegen is een hele mooie mix. Die mix is wat ons vijf jaar geleden deze kant op lokte. En natuurlijk heimwee (de belangrijkste reden voor mij persoonlijk) naar de stad en omgeving waar ik het eerste deel van mijn jeugd doorbracht. Ik wilde al heel erg lang terug, ik wilde eigenlijk altijd al terug. Maar dingen lopen zoals ze lopen en vijf jaar geleden, was het ineens Dejan die het zaadje plantte door te opperen dat hij zichzelf wel in Nijmegen zag wonen. Dat hoefde hij maar één keer te zeggen, ha!
Vandaag las ik in een artikel van de Gelderlander dat steeds meer bewoners uit de randstad willen verhuizen naar Nijmegen. Ze willen wel graag het stadse leven behouden, waarderen ‘het vrije’ van een stad als Amsterdam, herkennen dat in Nijmegen en ze willen niet meer in de randstad wonen. Ik snap ze helemaal. Nijmegen is geen provinciestadje, het is een ‘echte’ stad, met alles erop en eraan. In de top 10 van grootste steden van Nederland, maar met het zwierige van ‘t zuiden.
“Als al die randstedelingen naar Nijmegen komen, worden we hier de nieuwe randstad”, hoorde ik laatst iemand mopperen. Ik snapte hem wel. Onmiddellijk voelde ik me ook een beetje schuldig. “Ik ben vijf jaar geleden ook vanuit de randstad deze kant op gekomen”. Dat telde niet, zei hij: want ik kom hier vandaan, ik hoor hier. Was dat even een opluchting, haha! We kwamen trouwens niet rechtsreeks vanuit de randstad naar hier, maar vanuit een Gelders dorp. Maar oorspronkelijk wilden Dejan en ik vanuit Amersfoort (soort van randstad dus) al naar Nijmegen verhuizen. Onze wachttijd was toen alleen net niet lang genoeg voor wat wij zochten. En toen er in Dieren een uniek plekje (in elk geval al dichterbij Nijmegen en vlakbij Arnhem) aan de bosrand bij de Veluwezoom op ons pad kwam, zijn we in het diepe gesprongen.
Maarja…Nijmegen bleef trekken en zeven jaar later verhuisden we alsnog door naar de stad van mijn jeugd, die voor Dejan veel overeenkomsten heeft met de stad van zijn jeugd – Belgrado. Beide steden direct liggend aan een grote rivier, beide heuvelachtig, opvallend eigenzinnig, gemoedelijk, prachtig en ja; hier en daar ook mooi van lelijkheid.
Ik snap dat Nijmegenaren een beetje bezorgd zijn om de toenemende randstedelijke interesse. Wat betreft de snelle groei van de stad deel ik dat ook wel een beetje: we merken die groei ook aan de tegenomen drukte op de wegen, waaronder ook de steeds drukker wordende weg vlakbij ons gebouw. Maar ik denk dat het met het karakteristieke van Nijmegen wel los zal lopen als veel randstedelingen deze kant op komen. Nijmegen is een veel te markante, eigenwijze stad om een soort ‘nieuw Amsterdam’ te worden. Dus wens ik iedereen die de stap waagt van randstad naar onze noordelijkste stad van het zuiden, heel veel uniek Nijmeegs geluk. Enne…laat je auto maar lekker achter in Amsterdam.
Artikel Gelderlander lezen? Klik hier.
Fijne dinsdag!
Kiki
Afgelopen zondag:
En na ‘t Nijmeegs-buiten-uitje: koffie op onze daktuin. Zo’n riant buitenplekkie krijg je er in Amsterdam niet bij als je in de vrije sector een (gelukkig-niet-zo-heel-erg-duur) appartement huurt…
