Dinsdag 22 okt. 2019
Ons fijne boswijk-doorzonnetje krijgt een opknap!
Al bijna 3 jaar heeft onze woningcorporatie plannen voor een grote renovatie (ook bij andere huizen in onze wijk). Alleen, het duurde maar en het duurde maar en er kwam geen beweging in die plannen, het bleef bij vage, elkaar tegensprekende verhalen. Maar nu…lijkt het toch echt te gaan gebeuren. Hiep hoi!
Wij huren vrije sector bij een woningcorporatie. Daarmee plukken we de vruchten van het huren -de noodzakelijke verbeteringen en herstelwerkzaamheden hoeven wij niet zelf te organiseren en betalen- en we hebben ook wat voordelen die bij een koophuis horen: we mogen veel dingen behoorlijk ingrijpend en naar eigen zin veranderen, en kunnen dan ook nog e.e.a. vergoed krijgen als we verhuizen. Het gaat in dat geval meer om ‘cosmetische ingrepen’.
Zo hebben wij samen met de afdeling ‘Eigenwijs Verbouwen’ van onze verhuurder, in 2016 een raam in de muur naar de zijtuin laten plaatsen. We wonen heerlijk in een hoekhuis en wilden dat optimaler benutten met nog meer licht en zicht. Overal waar wij naar buiten kijken, is het groen en het nieuwe zijraam draagt daar enorm aan bij. We zochten zelf een aannemer en maakten zelf een plan met hem, maar we hebben alles wel voorgelegd aan de woningcorporatie, die het helemaal goedkeurde.
Ook hebben we de bestaande (typische huurhuis-) keuken grotendeels vervangen door een zelf samengestelde keuken, iets dat door de vastgoedmanager van de woningcorporatie erg gewaardeerd werd toen die laatst op bezoek was (omdat wij vroegen om betere stopcontacten, die we ook hebben gekregen).
Kortom, een snufje van huur en een toefje van koop. The best of both worlds.
Lang verwacht
Binnenkort gaan we profiteren van de huurkant: er komt een grote renovatie aan. Eentje die gericht is op het verbeteren van het energielevel, en ook het opfrissen van de buitenkant en het houtwerk enzo. Dat plan speelt al sinds eind 2016. Terwijl er doorlopend nieuwe instanties langskwamen om dingen op te meten en te inventariseren -asbestonderzoek enzo (geen asbest, fijn!)-, bleef onduidelijk wanneer dan die verbouwing zou komen en wat er precies zou gaan gebeuren. Elke keer als er weer iemand iets kwam bekijken, kregen we andere dingen te horen. Het had midden 2017 zullen gebeuren. Of nee, eind 2017! Toen werd het midden 2018, najaar 2018, begin 2019, eind 2019, er zou een nieuw dak op komen maar toch weer niet. En ga zo maar door.
Intussen rot het houtwerk weg, ziet de boel er van buiten best beroerd uit en leven wij nog steeds in een huis met enkel glas.
Eindelijk!
Maar hè hè, we hebben dan toch eindelijk bericht gehad. Op papier. Van de verhuurder. Er gaat vanaf het voorjaar gestart worden met de werkzaamheden dus hoera, de verbouwvlag kan uit!
In de brief (met een prachtige, gelikte folder erbij) staat ook precies wat er gedaan gaat worden.
Het dak wordt vervangen en geïsoleerd. Spouwmuren en kruipruimtes (vloeren) worden eveneens geïsoleerd, er komt dubbel glas (FEEST!!!)), er komt een CO2 neutraal ventilatiesysteem, de kozijnen worden vervangen waar nodig, we krijgen een nieuwe voordeur (en als het nodig is een nieuwe achterdeur), de buitengevel wordt schoongemaakt en ‘in ere hersteld’, alles wordt geschilderd, er worden zelfs rookmelders geplaatst en… jaja…we krijgen een nieuwe deurbel!
Dus wij dachten: hoogste tijd voor een naambordje. Dat gaan we natuurlijk leuk samen ontwerpen. Misschien zelfs samen maken ook, dat ligt eraan wat het wordt.
Georganiseerd gedoe
Er wacht ons een halve verhuizing maar onze verhuurder pakt het gelukkig zorgvuldig aan.
Het begint met een ’technische opname’ (dacht dat we daar al 8 van hadden gehad maargoed…) en vervolgens komt de ramen- en deurenfirma langs voor het opmeten want alles wordt vernieuwd. Wel hout, goddank. Kunststof deuren en ramen vind ik gruwelijk lelijk. En ook metalen deurposten en ramen stralen ‘het-is-nou-eenmaal-geen-hout’ uit, ha! Dus hier zijn we opgelucht dat men bij deze renovatie weer voor houtwerk kiest.
Binnenkort komt een verbouwbegeleider langs om onze persoonlijke situatie thuis te bekijken, en te bespreken of er speciale wensen zijn die om speciale maatregelen vragen. Zo zouden wij bijvoorbeeld heel blij zijn als we als een van de eersten mogen, want we krijgen eindelijk dubbel glas (als een van de laatsten in de wijk) en willen niet nòg een zomer met 40 graden meemaken in een huis met enkel glas. De hele verbouwperiode eindigt pas najaar volgend jaar, vandaar. Dat wil niet zeggen dat het dan ook bij ons pas klaar is. Per huis verwachten ze er 2 volle weken mee bezig te zijn, las ik.
Vlak voor de verbouwing krijgen we een ‘werkkompas’ zoals ze dat noemen. Da’s een agenda met een precieze planning van wat wanneer gebeurt en wie er dan in en rond het huis lopen. Verder krijgen we afdekfolie en verhuisdozen om spullen in te pakken (we mogen wel in het huis blijven) en we krijgen electrische kachels voor het geval de verbouwing van ons huis in de voorjaarsperiode is.
Goed geregeld dus
En dàt maakt nou dat wij blij zijn met huren. We betalen veel, maar wel voor zorgeloos en luxe. Ik ben blij dat ons huis vrije sector huur is want sociale huur daar mogen wij niet in, en dit huis had eigenlijk in de verkoop gekund. Dan waren wij het misgelopen want een hypotheek -lees: overlijdensrisicoverzekering- kan ik met mijn gekke gezondheid letterlijk en figuurlijk op mijn lijf schrijven. Stiekem ben ik daar dus niet eens rouwig om. Wij wonen -zoals een hypotheekadviseur eens heel grappig zei- ‘koopwaardig’ op deze plek en met dit huis. En we genieten tegelijkertijd van ‘goed geregeld’ doordat we huren. En nu met die grote verbouwing, voelt dat giga comfortabel kan ik je vertellen.
Wij van Boslust zijn blij dat ons zo heerlijke huis nu wordt aangepast aan ‘deze tijd’. Want ons huis wil erg graag een nieuwe jas. Hopelijk kunnen we hier na de verbouwing nog een tijdlang heel blij bos-wonen.
Bring it on!
Ciao, tot gauw.
#doorzonwonen (= ouderwets lekker wonen)