Mijn lieve stoere jarige

Wat een dag om jarig te zijn…

Dejan is jarig en vooral in de lappenmand, door zijn behandelingen tegen keelkanker. Zijn cadeau vandaag: sondevoeding. Het motortje was helemaal leeg en hij kon niet meer eten. Een bizar cadeau, maar oh zo nodig. Wat een gevecht is dat geweest de afgelopen 48 uur met de flesjes drinkmaaltijden… Zelfs water drinken lukte Dejan vanmorgen niet meer. Het was een heftig weekend, vooral gisteren was heftig. Als je honger hebt en ook eetlust, maar je kan niet eten omdat je bij elke keer dat je slikt, moet kokhalzen -en dus niks meer binnenkrijgt- dan is dat zo afzien. En het was heel erg verdrietig om dat te zien gebeuren. Wat ik ook probeerde te doen om te helpen -van de meest dunne smoothies maken tot suikerwater- niks wilde meer in zijn systeem blijven. Bij het doorslikken (wat ook al moeizaam gaat) kwam alles teruggestuurd. Niet door misselijkheid maar doordat speekselklieren en sliksysteem in Dejan z’n keel kapot bestraald zijn.

Vanmorgen heb ik aan de bel getrokken bij Radboud en ze zijn meteen in actie gegaan. Toen Dejan daar klaar was met zijn bestraling, lag de sondevoeding al klaar en waren er twee verpleegkundigen die hem opvingen. De sonde werd aangelegd (neus-maag-sonde) en Dejan kreeg uitleg hoe hij vandaag zelf steeds met een spuit voedingsporties kan toedienen. Dat is even voor een dag, morgen komt een sonde-mevrouw hier thuis met een meer geavanceerd systeem en een pomp. Dan wordt die voeding de hele dag door automatisch toegediend en hoeft Dejan alleen zelf de boel door te spoelen als nodig. Of ik doe dat voor hem.

Toen hij thuiskwam uit Radboud met dat slangetje door zijn neus was hij nogal overweldigd door alles. Maar nu, 2 sonde-maaltijden verder, knapt hij enorm op. Je merkt aan hem dat hij weer energie krijgt en dat hij zich aan deze situatie kan overgeven. Hij is ook super snel heel handig met zijn sonde-systeem. Ik heb bewondering voor hoe hij dit vandaag heeft doorstaan en opgepakt.

Arnoud, de verpleegkundige, zei aan de telefoon (toen ze met de sonde bezig waren en mij belden zodat ik mee kon luisteren en support kon bieden aan Dejan) dat Dejan hier “100% rust” van zou krijgen. Dat is nu al te merken. En dat maakt deze verjaardag niet alleen tot de meest surrealistische, heftige verjaardag voor Dejan (en mij), maar ook een van opluchting, nieuwe moed, ademruimte en vertrouwen. We zijn ook hier weer samen als team doorheen gerold, ondanks de heftige situatie (die ‘slik-crisis’ kwam supersnel opzetten dit weekend). En ondanks de machteloosheid die het bij ons allebei teweegbracht.
Het feit dat dit alles gebeurt omdat we die 90% geneeskans willen omarmen, hielp mij nog wel enigszins. Maar voor Dejan was dat mooie geneesperspectief even helemaal niet meer troostrijk. Als je echt in gevecht bent met honger hebben, uitgeput raken en niet kunnen eten (ik zag hem ook magerder worden, elke dag meer) dan is ‘genezen’ even niet meer zo in beeld, dan ben je ter plekke aan het overleven. Nu komt er weer ruimte om te leven, in plaats van overleven.

Er gingen verjaardagstaart-kaarsjes aan vandaag (foto bovenaan, net uitgeblazen;-). Met de belofte dat -zodra de hoogste hobbel achter de rug is en Dejan weer wat normaler kan eten- ik de allerlekkerste taart voor hem ga bakken waar dan deze kaarsjes op komen. Dejan kreeg wat cadeautjes van mij en een ander cadeau vandaag -daarnet- was de gouden lucht die onze kamer compleet onderdompelde in een warme gloed. Gevolgd door een regenboog.
Wat een dag…

Ik laat nu Freek even uit en dan steken wij de kaarsjes aan (wintertijd is in het algemeen onze favoriete tijd, met die mooie schemer). En dan gaan we hier thuis zometeen maar een beetje knus de avond in rollen. En vooral opgelucht.
Voor mij wordt straks sushi bezorgd. Daar houdt Dejan niet zo van dus ik maak hem daarmee niet jaloers gelukkig. En hij vindt het heel gezellig dat ik iets lekkers snoep ter ere van zijn verjaardag. Freek heeft een homemade koekje van Pater Deli, Jasper kat krijgt zijn eigen lekkere snoepjes, ik snoep dus mijn favoriete bezorg-food (sushi van Ookini in Nijmegen, their the best weet ik nu uit ervaring) en die lieve, dappere jarige Dejan…geniet van de rust die vandaag hem gebracht heeft. En van de energie die hij weer (merkbaar) terugkrijgt.

Fijne herfstavond.
Kiki

 

 

 

 

 

Rechtsboven: de regenboog. Moeilijk vast te leggen met camera, maar het is iets. Onder: kaarsjes aan in ons warme thuis en ‘t herfst-bos-park als achtertuin: dingen die ons zelfs in de moeilijkste momenten van de afgelopen dagen, nog dankbaar maakten…