This blog message is from me, about Kiki’s latest ‘complex vaccination project’. She is not in the mood to write about it herself, but I think that it deserves to be told, so here is my experience.
Last Wednesday Kiki got, as a booster, her 4th COVID vaccine. In autumn last year she got the extra 3rd vaccine due to a compromised immune system, caused by her reuma infusion.
Following the allergy protocol, the vaccine was this time given in 2 steps (the booster was half the normal dose). Both injections were administered very, very slowly, by a very experienced older nurse. In spite of her effort, Kiki got an allergic reaction again, a pretty severe one this time. Kiki’s face went bright red, with watery eyes and swollen lips. She kept calm, she was prepared that it may go wrong, again. Allergic reaction during infusion at the hospital always starts like this but gets much worse with sudden fever, blood pressure changes, and a tight throat. So we were not too worried about it, but it is scary, unpleasant and happens suddenly, out of the blue. GGD nurse reacted alert and caring, GGD doctor told Kiki that she is very brave, to still take these vaccinations knowing that it will go wrong.
After the allergic reaction stopped, Kiki got a check-up at the end, which was fine, so we went home.
At home in the evening, Kiki started to feel ill. Shivers and pain all over the body. On Thursday she got a high fever and felt really sick. Reuma pain was also more aggressive.
I knew that reaction may come – apparently, that is a good sign, that vaccine is doing its job. But to be soo sick, more than the previous 3 times, was very unpleasant. I have done my best to make Kiki comfortable, trying to be jolly and make jokes, but deep inside I was just worried.
Friday started bad, still with fever, but during the day she got better and the fever slowly disappeared. This morning, everything is back to normal, like nothing happened. It was great to have our morning coffee together on the sofa.
Kiki feels that the vaccines are bringing too much chaos to her body, so much hassle, discomfort, and pain. She is slowly losing courage and wonders if she should simply skip the possible next booster. To be honest, I share her worries. I can only hope that Corona slows down its attack on all of us and normal life returns. Life without fear of getting sick of a virus, or getting sick just after being protected from the same virus. Devil’s dilemma.
In order to cheer Kiki up and lighten the expected, post-vaccine troubles, I have found on the Marktplaats a vintage Eschenbach Blue Glaze teapot. It is the same design as by Kiki’s much-beloved china from her childhood home, and I was sure that she will be happy with it. Did not lower the fever and pain but it did bring a smile to her face.
Mission accomplished 🙂
Dejan.
Automatische Google-vertaling:
Dit blogbericht is van mij, over Kiki’s nieuwste ‘complexe vaccinatieproject’. Ze is niet in de stemming om er zelf over te schrijven, maar ik denk dat het het waard is om verteld te worden, dus hier is mijn ervaring.
Afgelopen woensdag heeft Kiki, als booster, haar 4e COVID-vaccin gekregen. Vorig jaar herfst kreeg ze het extra 3e vaccin vanwege een aangetast immuunsysteem, veroorzaakt door haar reuma-infuus.
Volgens het allergie protocol werd het vaccin dit keer in 2 stappen gegeven (de booster was de helft van de normale dosis). Beide injecties werden heel, heel langzaam toegediend door een zeer ervaren oudere verpleegster. Ondanks haar inspanning kreeg Kiki opnieuw een allergische reactie, een behoorlijk heftige deze keer. Kiki’s gezicht werd knalrood, met waterige ogen en gezwollen lippen. Ze bleef rustig, ze was erop voorbereid dat het nog eens mis zou kunnen gaan. Allergische reactie tijdens infusie in het ziekenhuis begint altijd zo, maar wordt veel erger met plotselinge koorts, bloeddrukveranderingen en een dichtgeknepen keel. Dus we maakten ons er niet al te veel zorgen over, maar het is eng, onaangenaam en gebeurt plotseling, uit het niets. GGD-verpleegkundige reageerde alert en zorgzaam, GGD-dokter vertelde Kiki dat ze heel moedig is om toch deze vaccinaties te nemen wetende dat het mis gaat.
Nadat de allergische reactie stopte, kreeg Kiki aan het einde een check-up, wat prima was, dus gingen we naar huis.
‘s Avonds thuis begon Kiki zich ziek te voelen. Rillingen en pijn over het hele lichaam. Donderdag kreeg ze hoge koorts en voelde ze zich heel ziek. Reuma-pijn was ook agressiever.
Ik wist dat die reactie zou kunnen komen – blijkbaar is dat een goed teken, dat vaccin zijn werk doet. Maar om zo ontzettend ziek te zijn, meer dan de vorige 3 keer, was heel naar. Ik heb mijn best gedaan om Kiki op haar gemak te stellen, vrolijk te zijn en grappen te maken, maar diep van binnen was ik gewoon bezorgd.
Vrijdag begon slecht, nog steeds met koorts, maar in de loop van de dag werd ze beter en verdween de koorts. Vanmorgen was alles weer normaal, alsof er niets is gebeurd. Het was geweldig om onze ochtendkoffie samen op de bank te hebben.
Kiki heeft het gevoel dat de vaccins te veel chaos in haar lichaam brengen, zoveel gedoe, ongemak en pijn. Ze verliest langzaam de moed en vraagt zich af of ze een eventuele volgende booster gewoon moet overslaan. Eerlijk gezegd deel ik haar zorgen. Ik kan alleen maar hopen dat Corona zijn aanval op ons allemaal vertraagt en dat het normale leven terugkeert. Leven zonder angst om ziek te worden van een virus, of ziek te worden nadat je juist net bent beschermd tegen hetzelfde virus. Duivels dilemma.
Om Kiki op te vrolijken en de verwachte problemen na de vaccinatie te verlichten, heb ik op de Marktplaats een vintage Eschenbach Blue Glaze theepot gevonden. Het is precies hetzelfde ontwerp als het servies uit haar kindertijd, en ik was er zeker van dat ze er blij mee zou zijn. Het verminderde de koorts en de pijn niet, maar het bracht wel een glimlach op haar gezicht.
Missie volbracht 🙂
Dejan.