Maandag 11 mei 2020
Moederzorg voor een dierenkind, uit eten in eigen huis en eigen-wijs leven.
Wij van Boslust vierden gisteren moederdag. Of beter: vadertje- èn moedertjedag. Vieren dat we een liefdevol team zijn samen in de zorg voor onze beestenkinders. En ook dierbaar stilstaan bij onze eigen moeders en vader, al zijn ze er niet meer.
Niet schattig, wel zorgzaam.
Zelf heb ik nooit het verlangen gehad om ‘mensenmoeder’ te worden maar ik moeder wel over onze diertjes. Kom je aan hen dan kom je aan mij. Ik vecht als een leeuwin voor het welzijn en de bescherming van onze beestenkinders. Samen met Dejan.
Dat wij onze beesten met intense zorg omringen is niet schattig, zoals een ‘mensenmoeder’ eens zei (bij een bepaald type moeders blijf ik het poppenmeisje), de zorg voor onze diertjes is voor Dejan en mij een hart en ziel-kwestie en toewijding.
Dat speelde voor ons ook heel sterk in de laatste dagen van Dirk z’n lieve leven. In een gesprek met de baas van de dierenkliniek, (over de dagen dat Dirk ernstig ziek was en wij weigerden om hem alleen achter te laten in een bench aan het infuus) vertelde die dierenkliniek-baas dat onze situatie met Dirk naderhand uitgebreid onderwerp is geweest in het team van de kliniek. Omdat het voor hen een voorbeeld was van onvoorwaardelijke liefde en zorg.
Wij wisten toen (vechtend voor Dirk z’n belangen, tegen de kliniek-protocollen in) voor elkaar te krijgen dat zij ons uiteindelijk alle ruimte gaven om bij Dirk te blijven tijdens de infuusdagen. Om hem niet banger te laten worden dan ie al was, en te kijken of zijn leven gered kon worden. Ze hebben zich toen met veel warmte, hoop en creativiteit ingezet voor Dirk en ons, dat heeft veel indruk gemaakt. Het heeft Dirk niet kunnen redden maar ons wel de kans gegeven om zo liefdevol mogelijk naar het einde van zijn leven toe te groeien en hem de vredigheid te geven die wij voor hem nodig achtten.
De vraag in het team daar was ook hoe ze als kliniek in de toekomst bij andere dierenmensen (die liefdevol staan voor het belang van hun huisdier) net zo kunnen aansluiten op momenten dat het heftig en nodig is.
Wij hadden een beetje een pioniersrol en dat tekent ook de mate van het commitment naar onze beestenkinders. Het is ongelofelijk dierbaar, prachtig en kwetsbaar leven dat altijd de volle aandacht en bescherming verdient. Net als bij kinderen.
De eigenaar van de dierenkliniek zei dat hij hoopte dat we ooit weer een hond in ons leven zouden halen… Freek is een feest! En net als Dirk, ons viervoeterskind. Een fluffy kind dat helemaal hond is maar wel de zorg, aandacht en liefde krijgt die we een mensenkind zouden geven. Omdat een hond namelijk ook gevoel, intelligentie, ontwikkeling en communicatie kent. En omdat wij hebben ervaren hoe goed het ze doet als je daar met de liefdevolle zorg van een moeder of vader mee omgaat. Dat geldt ook voor Jasper de kat en Fiepje de kip, zij het in andere verhoudingen misschien.
Ook al zal Freek niet tot zelfstandig functionerend wezen opgroeien en niet onze familielijn voortzetten, Freek zit als een kind in ons hart.
Geen enkele mensenmoeder zal voor mij kunnen bepalen: ‘jij bent wel of geen echte moeder’. Dat is aan ons, niet aan een ander. En daarom deden wij aan moederdag (onze eigenwijze versie, what’s new ;-)). Wij voelen ons als vader en moeder verbonden met ons beestengezinnetje en dat gevoel willen we beschermen en vieren.
Aan de bak
We moesten trouwens dit weekend ook als vadertje en moedertje aanpoten want we hadden een zieke Freek met buikgriep. Dat heerst, zeiden ze bij de dierenkliniek. Freek heeft vrijdag eindelijk weer eens zijn beste vriend Muka mogen ontmoeten. Kort, maar misschien toch net lang genoeg om elkaar dan meteen maar een fijne herinnering mee te geven, oh oh… Freek begon zaterdagmorgen om 5 uur te braken en dat ging een tijd stevig door, zielepietje. En maar steeds het bed uit om de boel schoon te maken… Deja vu ook wel van Dirk z’n crisissen, maar we konden voorkomen dat we daar teveel lading op legden. Arme Dirk had een maag-darm-aandoening en bij Freek was het (afkloppen!) een buikgriep. Maar zielig was het wel.
Freek kreeg pilletjes die de boel snel kalmeerden, zijn snoepsnacks laten we een paar dagen achterwege, en we hebben zijn (normaal droge harde) brokjes met water tot prutjes gemaakt (dan heeft de maag minder werk te doen en krijgt hij wat extra vocht). Dat hij dat natte voer niet gewend is, was te merken aan een enorme bende rond zijn voerbak en een baardje vol pap, lekkere kluns!
En verder
…was het weekend naast het vertroetelen van ons patiëntje, ook feestelijk door:
? ?Schandalig lekker maal!
Wat zijn wij goed uit eten geweest in eigen huis zeg… Met dank aan Restaurant de Peerdestal (Ellecom) voor het mooie maal. Gaan we herhalen deze periode, en niet alleen bij hen. We eten er wel vaker, maar nu in deze tijd is het echt een troostmaal. Heerlijk knus aan tafel in ons eigen fijne thuis met de kookkunsten van een ander.
Verder waren de BBQ hapjes ook weer geslaagd; vega hamburgers (zonder de broodjes) die ik eerst even aanbakte in de koekenpan, waardoor ze de olijfolie (door de hitte) lekker absorbeerden en op de BBQ weer een beetje loslieten. Dat geeft rook, en dus veel smaak. De maiskolven (receptlink in bericht van afgelopen vrijdag) waren al net zo fantastisch. Een lekkere lentesalade (met een dressing met citroenrasp erin) maakte het maaltje compleet.
Hieronder ons moedertje- en vadertjedag-feestmaal.
Kleurig, geurig, goddelijk: het menu van de Peerdestal was een feestje bij ons op tafel.
? De zon in de tuin – die mooierd kruipt steeds verder over het huis heen. Wat een kleuren! En geuren ook want op een warme dag gaan de giga dennenbomen achter het huis heerlijk ruiken. In de avonden geeft de ondergaande zon een subtiele goudgele gloed in de frisgroene tuin, ik smul daarvan! Dit was vrijdagavond.
? Lieve dingen – voor onze moedertje- & vadertjedag hadden we allebei kleine guitige verzinsels en maaksels voor elkaar, gebaseerd op foto’s met Freek. ‘Een knutswelwerkje van Freek’, was de boodschap van Dejan. En ja, Freek had er geduldig voor moeten poseren in het gras (zoals je kan zien in de collage hieronder) en hij heeft er dus vlijtig zijn best op gedaan, ha!
Tijd om af te ronden mensen! Iemand iets voor de rondvraag? Niemand? 😉
Dan sluit ik graag af met twee muziekpareltjes.
- Michael Jackson in zijn onschuldige jaren: Wanna be where you are – The Jacksons.
Word je vanzelf vrolijk van, kunnen we allemaal best gebruiken toch? - En daarnaast echt een juweel van een Nederlands liedje (een oudje) dat we hier lief en ontroerend (en daarom waanzinnig mooi) vinden: Voor haar – Frans Halsema. Ken je vast wel / was je misschien weer vergeten of misschien had je er nog nooit van gehoord. Luister maar…
Ciao, tot gauw.
Blijf voorzichtig please?
Kiki
Trots op Freek, en dankbaar denkend aan Dirk. Het lampje in de tuin herinnert ons daar elke dag aan. 