Maandag 20 juli 2020
Wat een fijne dagen!
En dan komen er ook nog eens (hopen we dan natuurlijk) hele fijne dagen aan.
Maar eerst: wat achter ons ligt en waar we nu van nagenieten. Gewoon even stilstaan bij wat zojuist geweest is. Omdat je het zo makkelijk allemaal weer vergeet in de sneltreinvaart die het leven heeft…
Zaterdag
kwam mijn nicht Judit, en dat was erg gezellig. We hadden elkaar door corona (en natuurlijk ook door onze verhuishectiek) lang niet gezien, dat was een heel raar gevoel. En heel fijn om weer bij elkaar te komen. We dronken koffie op ons terras, lunchten een salade, wandelden door het Goffertpark en door de siertuin daar en waren blij dat er een terrasje open was want we hadden dorst!
Op het terrasje ook weer lekker bij zitten kleppen. Judit bleef nog soep eten bij ons en reed daarna weer richting Amsterdam.
‘s avonds zijn Dejan, Freek en ik op de Vespa naar een plek gegaan waar ik als kind ook al zoveel leuke herinneringen aan heb: de Hatertse (en Overasseltse) Vennen. Mijn ouders gingen daar vaak naartoe met ons, en dan konden we lekker zwemmen in de vennetjes. Het lag op nog geen 5 minuten autorijden van ons huis in de Weezenhof, en het verraste Dejan en mij dat we er met de Vespa vanuit ons huis nu, ook in 10 minuten waren. Het wordt bijna een soort traditie: binnen 10 minuten ergens zijn. We zitten super strategisch om met de Vespa overal te kunnen komen, echt zo fijn!
De vennen zijn nog steeds zo mooi als hoe ik ze in herinnering had. Een van de laatste dagen dat wij in Nijmegen woonden, zomer 1978, hebben we daar een lange dag doorgebracht en ik was zo verdrietig… Wetend dat we daar een paar dagen later heel ver vandaan zouden gaan wonen, in Lelystad. Weg van allerlei fijns uit de kindertijd en dus ook die vennen, waar het zo leuk zwemmen was tussen de libellen…
En nu, ruim 40 jaar later, kwam ik er eindelijk terug samen met mijn grote liefde. Een heel bijzonder gevoel. Ik kon precies het ‘strandje’ nog vinden waar we altijd neerstreken. Mijn ouders met de picknicktas en thermoskan, wij met onze zwemspulletjes en speeltjes.
Het was fijn om terug te zijn! Het IS fijn om terug te zijn. Hieronder alvast een foto van afgelopen zaterdagavond aan die mooie oude vertrouwde vennen. Ik begreep dat er nu niet meer gezwommen mag worden maar dat weet ik niet zeker. Er was wel een hondenstrandje, waar hondjes lekker het water in kunnen duiken. Maar Freek had geen interesse en zit nog met zijn pootje in een beschermschoentje. Wie weet, ooit…?
Anyway, het was een fijne dag die afgesloten werd met een heerlijke avond.
En dit was een deel van de siertuin in het Goffertpark zaterdagmiddag, prachtig pimpelpaars!
Gisteren
kwam Ingrid weer gezellig langs, we zaten buiten aan de koffie. Dat wordt misschien wel een beetje een traditie, zeiden we tegen elkaar: even naar Nijmegen, bakkie of ontbijtje bij ons, uurtje kleppen en weer terug naar Dieren. Ingrid wil niet lang van huis omdat zij een opvang voor oude diertjes heeft, en er altijd wel dieren zijn die op bepaalde tijden medicatie moeten enzo. Dus een uurtje is voor haar perfect. En we vinden het allemaal gezellig. Zaterdag komt ze ook weer even en dan neemt ze Tjippi mee, het vriendinnetje van Freek. Een schattig wit, heel verward uitziend maar super lief en vrolijk hondenmeissie.
Gistermiddag
hadden we bezoek van vriendin Anita. We maakten een lekkere lunch en zaten ook toen weer op ons dakterras. Heel wat uurtjes daar doorgebracht afgelopen dagen! Was ook heel gezellig, lekker bijgeklept. En zo fijn om iedereen nu het huis te laten zien! Kort, bondig en dan snel naar buiten (corona-gerelateerd uiteraard) maar toch: we zijn trots en laten ons heerlijke nest graag zien.
Eind van de dag doken we het dichtstbijzijnde bos in, vlak voor Malden. Ook weer…zo’n 1o minuten Vespa-rijden! Even hop hop hop wat straatjes door en de Sint Annastraat over. En dan komen we steeds langs het gebouwtje met flatjes uit de jaren 50/60, waar mijn ouders woonden voordat zij het huis in de Molenhoek in konden. In dat flatje aan die sint Annastraat (die tijdens vierdaagsedagen Via Gladiola wordt genoemd) ben ik gefabriceerd, ha! Het scheelde maar een ruime week of ik was in Nijmegen geboren, vertelden mijn ouders. Ze woonden net een dag of 9 in de Molenhoek (het huis was net af) toen ik geboren werd.
Wij hoefden op de Sint Annastraat alleen nog maar links de Scheidingsweg op en konden zo het bos in! En wat voor bos: een prachtgebied waar je eindeloos lang kan struinen. Freek raakte er zijn schoentje kwijt en dus liepen we de hele wandeling dezelfde route terug om het te vinden. We hadden de hoop al opgegeven toen we het schoentje op de allerlaatste paar 100 meter zagen liggen, zo fijn! Hieronder foto’s van o.a. het bos waar we waren, nog wat meer Hatertse Vennen en linksonder het bos in de Weezenhof, waar wij kindertjes in de zomer bramen plukten in het weiland.
Freekje Frummel dan.
Die gaat goed joh! Afkloppen maarrr! Hij loopt alweer als een paradepaartje en het pootje gaat super. Het schoentje moet nog een paar dagen aan en dan is dit hoofdstuk klaar (hopen we dan, fingers crossed maar weer). Het aantrekken van het schoentje is makkie. Als je Dejan bent. Als je Freek z’n ‘papa-baas’ bent. Dan is het makkie. Ben je Freek z’n mama-baas, dan is het een lastig spelletje. Dan maakt Freek graag misbruik van het feit dat je hem een beetje zielig vindt met dat pootje en gaat ie tegenwerken. En dan komt papa-baas en die zegt: ‘Laat mij maar even doen’. En dan doet ie heel snel en simpel dat schoentje aan.
Zo: schoentje, kusje, klaar!
Je zou er jaloers op worden. Maar dat ben ik niet want het is veel te lief om naar te kijken.
Vanmiddag, vanavond en morgen
hadden wij buurman Andre en buurvrouw Nel op de koffie. Ze wonen niet bij elkaar hoor, zijn geen stel. Andre is een stuk jonger dan Nel. Maar wat ze gemeen hebben met elkaar is dat ze ons allebei warme mensen lijken. We hadden een gezellig samenzijn. Ook weer, je raadt het al, op ons dakterras. We gaan zeker weten vaker bij elkaar komen, het voelde heel goed. We voelen ons thuis, ook bij de sfeer van de bewoners hier.
Toen Andre en Nel weg waren, zag ik dat er een berichtje was van onze vriend Robert en gezin: of we zin hadden om samen lekker fout Mac Donalds te eten. Zij komen uit Friesland maar passen af en toe op het huis van een collega van Robert, in Molenhoek, of all places. Wij hadden zeker wel zin in Mac Donalds (soms zo vreselijk lekker, bah!) dus zij haalden lekker wat patatjes en burgers (veggie voor ons uiteraard) en toen zaten we met z’n vijven op -je raadt het al- het dakterras te snackebekken. Was ook weer oergezellig!
En nu zijn we even nog aan het late-avond-chillen en hebben we net bedacht wat we morgen gaan doen. Nog steeds mooi weer dus hup, op de Vespa! We wilden naar boscafe Merlijn maar dat is dicht morgen. Dus gaan we koffiedrinken bij de wijngaard op de heuvels in Groesbeek en daarna een wandeling maken daar. Lekker het buitenlandgevoel opsnuiven (dat heb je heel snel hier in ‘t Rijk van Nijmegen). We willen ook langswaaien in een landwinkel die op de wandelroute ligt. Kijken of we spulletjes kunnen vinden voor een heerlijk gezond maaltje (mits de winkel de deuren open heeft staan, niet druk is en goeie ventilatie heeft). En dan thuis gewoon gezellig wat improviseren in de keuken met de gescoorde spullen.
Cake, humus en soep (tips)
Dit weekend improviseerde ik ook al: een citroen-chococake, met dit recept als basis. Lukte goed, mijn eerste zoete baksel uit deze oven (wel al brood gebakken). Fijne oven, we moesten er even aan wennen maar het gaat nu prima.
Ook maakte ik dit weekend humus (foto bovenaan) voor de allereerste borrelplank in onze nieuwe stek. Ik hou de humus altijd heel simpel want ik vind het ‘t lekkerst om ‘m puur te laten. Rijkelijk met olijfolie, gepureerde kikkererwten, peper, zout, beetje citroensap en subtiel snufje komijnpoeder. Afmaken met olijfolie en paprikapoeder en/of chilipoeder. En dan rauwkost erin dippen, yummy!
Ook heerlijk puur: een courgettesoepje met tijm. We hebben veel tijm op het dakterras in een pot. Soms geurt dat ook best sterk, als de zon erop staat. Het voelt al zo ‘mediterraan’ op ons dakterras en dan helemaal! De courgette-tijmsoep maakte ik door 2 courgettes te fruiten met wat knoflook, in royaal olijfolie. Dan water erbij, een flinke tak verse tijm (niet gesneden, gewoon de hele tak) en ik maakte het op smaak met herbamare. Soep pureren (eerst de tak tijm verwijderen) en evt. aanlengen met wat water. Citroensap erbij en klaar is je zomerse soepje!
Op de borrelplank: vega bitterballen uit de oven (kant en klaar hoor), tonijnsalade, rauwkost, olijfjes, kaasje, kaasomelet-punten.
Intussen in de boomhut
hebben we een heel smal opbergkastje naast de bank gevonden en dat is fijne, handige aanwinst. Er kan veel in, het neemt niet veel ruimte in en het is een pretty little thing.
Ook fijn: de zon op de gordijnen ‘s morgens vroeg en dan de schaduw van de papieren frutseldingen die in het raam hangen.
Ik hou van dit soort lichtspektakeltjes, ben sowieso super gevoelig voor licht in het algemeen. Buiten en binnen. Nadeel is dat ik een beetje down kan worden van koud, fel of naargeestig licht. Voordeel is dat ik intens kan genieten van een bepaalde mooie lichtval, hoe subtiel ook soms.
Verder zijn we ook blij met een nieuwe oplossing in de keuken, een keukentrolley met een snijplank erop. Daardoor extra werkruimte, wat fijn is. Er is nog een werkblad in de maak voor op de andere trolley, dat zal helemaal riant zijn.
Ja, en helemaal gelukkig ben ik met het bad…wat een feestje! Als ik last heb van een wat fellere reuma-dag, kan een bad behoorlijk verzachtend werken, merk ik. Niet altijd voor heel lang maar toch: het helpt mij om extra te ontspannen. En ik vind de badkamer zo gezellig, dus het is echt een cadeau.
En nu loopt er ook weer een badje vol voor tante Boslust-Boomhut, dus ik neem lekker een duik! (nou ja dat beter niet natuurlijk maar toch wel een lichte plons, ha!).
Morgen hangen wij de toeristen uit en woensdag komt vriendinnetje Anette deze kant op dus ik meld me donderdag weer.
Fijne late avonduurtjes nog als je dit nu meteen leest, anders welterusten of een goeie nieuwe dag en vooral:
Ciao, tot gauw.
Kiki
