Maandagbijpraat – Bij ons in de boomhut

Het was een pittige week.

Vrijdag hebben we Fiep ons kippetje, naar het dierencrematorium gebracht. Vandaag is ze gecremeerd en morgen gaan we haar as ophalen, die komt op een lief plekje in huis.

Fiep’s paleisje, nu mijn nieuwe werkplek

Toen Fiepje vrijdagmiddag niet meer in huis was, hebben we haar ‘appartementje’ in onze werkkamer weggehaald. Het was droevig om te doen. Het opruimen van een periode van 7 jaar met dierbaar dier. Maar het laten staan zoals het was, en haar daar niet meer te zien, was droeviger. We hebben de werkkamer anders ingedeeld en ik heb een nog fijnere werkplek gekregen. Vrijdag vond ik dat nog maar niks, een beetje pijnlijk zelfs. Maar nu ben ik er al wel blij mee. Dejan en ik hebben er dit weekend om boekjes zitten snijden, de kenmerkende ronde hoekjes. Erg fijn om te doen, het worden dan ineens echt ònze boekjes. Tweeduizend hoekjes in duizend boekjes voor de oude mensen van Attent.
Ik was dankbaar dat ik dat werk in het voormalige domein van Fiep mocht doen.

Ja, we missen haar enorm. Sinds we in Nijmegen wonen, werd Fiep gewoon een volwaardig huisdier. Ze was elke dag heel aanwezig in onze leefruimte. En ze was zo karakteristiek, zo super cute en communicatief… We waren echt met z’n vijven. En nu zijn we ineens duidelijk merkbaar met z’n vieren. Zelfs Freek is niet helemaal happy. Hij at slecht, we hebben blikvoer gehaald bij de dierenarts om hem weer een beetje aan het eten te krijgen. Dat lukt en het gaat steeds beter. Net als met onszelf.

Verdriet is, we weten het maar al te goed, de prijs van het houden van huisdieren. In beide betekenissen: huisdieren houden, en van huisdieren houden. In al die jaren van lieve vrolijkheid, komt onherroepelijk dat horrible moment van verlies. En een gevoel van leegte, omdat het ineens anders is. Zo definitief ook. Maar voor de 7 jaar die wij met Fiep (en Veertje) mochten zijn, geldt hetzelfde als wat we na de dood van onze Dirk zeiden: al die liefdevolle, blije, ontroerende en sprankelende momenten zijn dit moment van droefheid meer dan waard.

Wat zijn we dankbaar dat we die buitenwoondroom hebben kunnen leven in Dieren, en dat daar ook onze grappige, zachte, eigenwijze en kleurige Fiep en Veertje deel van waren! Daarom met onderstaande foto’s een eerbetoon aan de lieve dametjes.

linksboven: de dametjes kregen altijd heerlijke maaltjes van ons. Dejan sneed vaak bleekselderij klein, met wat verse kruiden erdoor en soms kregen ze dan ook wat roerei. Jaja…
Linksonder: toen Fiepje alleen overbleef, kreeg ze haar paleisje dichter bij de keuken, op het terras in de tuin. Ze liep daar ook wel vrij rond en dan kon ze er flink de pas in hebben, zo grappig altijd!
Rechts: als het echt te warm werd buiten (voor deze grietjes met hun dikke pluisjasjes wat heftiger) dan mochten ze in de badkamer voor verkoeling.

En verder

Het was een pittige week doordat Dejan ook begon te ‘rammelen’. Pijn in zijn onderrug, in de flanken, onderbuik, lichte verhoging. Vorig weekend naar de huisartsenpost in het ziekenhuis (handig dat we ernaast wonen) en afgelopen dagen moest hij twee keer naar de huisarts. Er zijn 3 plasonderzoekjes en een uitgebreid bloedonderzoek gedaan maar daar kwam niks uit. Ook de coronatest was gelukkig negatief. Maar er is iets. De huisarts denkt aan iets in het bekkengebied, een meer mechanisch probleem, waar fysio wat mee kan.

Nu even een weekje afwachten hoe het zich verder ontwikkelt, evt. nog de plas- en bloedonderzoekjes nog een keer herhalen en dan kijken hoe verder.

Verder had ons winterboekje vertraging bij de drukkerij. We hebben uitgelegd dat de timing van de boekjes nauw keek en waarvoor ze zijn bedoeld en toen is de manager van de drukkerij (een grote online drukker) erbovenop gaan zitten. De boekjes waren te laat maar nog binnen een redelijke termijn en Attent kreeg 25% korting op de drukkosten. Dit is het geworden, een echt winters boekje. Rob de manager heeft de boekjes vanmiddag opgehaald en ze worden nu verspreid over de duizend cliënten van de instelling.

Hieronder ons winterboekje en mijn fijne nieuwe werkplek, op Fiep d’r oude woonstek. De werkkamer is nog inspirerender geworden. Maar jeetje wat mis ik Fiep erin!

Corona, zucht…

De week was ook lastig en pittig door wat iedereen meemaakt: een heftige tijd vanwege corona. Een tijd die maar niet lijkt te eindigen. De rellen, de avondklok, de twijfels en vragen die beginnen te groeien, het niet hoopvolle nieuws over gedonder met vaccins, gedonder bij de GGD met de veiligheid van privégegevens van mensen die getest zijn, en dan steeds ook weer pijnlijke openbaringen in het hoofdstuk toeslagenaffaire. Zulke heftige berichten allemaal.

Ik merkte dat ik op Facebook ook overweldigd werd door wat ik tegenkwam. Bijvoorbeeld een bericht dat klakkeloos werd gedeeld, over het vaccin. Met de strekking (gericht aan mensen in het algemeen): ”Je nam toch ook de reisvaccins, volg niet je onderbuik maar je verstand en neem dat corona vaccin”.

Dan denk ik: jeetje, zijn die mensen echt zo kortzichtig? Tuurlijk, ik heb ook maar wat graag dat vaccin en wil bijdragen aan een weg uit deze ellende. Ik ga niet voor niks naar een allergiecentrum om ervoor te (laten) zorgen dat ik straks veilig die prikken kan krijgen. Maar het corona vaccin is weer een heel andere soort dan allerlei reisvaccins (die onderling ook verschillen, lijkt me?). Ik vind zo’n bericht mensen het mes op de keel zetten met een heel onhandig soort boodschap waar niet over nagedacht is. En dat gaf bij mij veel weerstand, het is mij veel te plat scoren. En dat zie je veel op kanalen als Facebook. Het bericht was trouwens nog met fouten geschreven ook.

Relschoppers, ook zoiets. De ene indrukwekkende brief na de andere, het ene geweldige gedicht na het andere. Allemaal gericht aan relschoppers. Alsof die het lezen en binnen laten komen… Dat de destructieve types gewoon hartstikke fout zitten, is duidelijk als wat. Maar intussen zag ik niemand die zich nog drukmaakte om de vernietigende schade die mensen is aangedaan in de toeslagenaffaire. Dus ik heb mijn 2e Facebookvakantie ingelast. In minder complexe tijden misschien weer maar nu even niet, lekker rustig, veel minder ergernis.

En dan dat mistroostige weer…!
Dit zijn simpelweg taaie tijden.

Maar er gebeuren ook mooie dingen. We werken aan twee van onze eigen boekjes (een is een keukenschriftje). En aan een mooi persoonlijk plannetje voor in het voorjaar (ik schrijf niet wat, want het heeft met ons ‘koperen huwelijk’ te maken). Een mooi project voor ons waar wij nu al aan moeten werken, wil het lukken, en waar we weer onze creatieve geesten hun tanden in kunnen laten zetten. En ja, dat doen we dan in onze werkkamer 3.0. Die deze week een heel mooi lief herdenkingsplekje erbij krijgt voor onze Fieperdepiep en haar zusje.

Troostrijk

Ik bakte een lekker en redelijk gezond bananenbrood-cake. Dit is het recept en wij hebben er vanmiddag een aangenaam theetijdmomentje van gemaakt (foto hierboven en bovenaan).
Onze wijk glooit een beetje, zoals het in en rond Nijmegen op veel meer plekken doet. En ik heb een plekje in de buurt gevonden waar je heel mooi door de kale winterbomen heen vanaf een soort mini heuveltje over de wijk kan kijken, mooi. Ik stond er gisteren met Freek bij schemer en toen hoorde ik ook een bosuil. Magisch!
Onze twee beestenkindjes Jasper en Freek. Ze zijn pure troost. Al moeten zij ook wel getroost worden. Vooral Freek, die was helemaal van slag door alles met Fiep. Het gaat weer wat beter met meneertje maar helemaal normaal is het nog niet. Slaapt veel, heeft nog momenten dat hij geen trek heeft in zijn brok. Af en toe komt hij even in de werkkamer koekeloeren en snuffelt hij bij mijn werktafel, de plek waar Fiep woonde. Jasper is wat stoïcijnser maar omdat we niet zeker weten hoe zo’n katertje het allemaal ervaart, wordt ook hij een beetje extra verwend. Hij geniet momenteel vaak in de warme vensterbank van het uitzicht (foto rechtsboven in collage hieronder).

Linksboven: een beetje extra aandacht voor de beestjes. Freek en Dejan ‘dansen’ graag, ha!
Verder mag Freek graag op de krant slapen. En het nieuwe luchtvoctigheidsmachientje fascineert ‘m. Dan gaat ie middenin de stoom staan, erg grappig! Jasper heeft momenteel, naast knus koekeloeren in de vensterbank, weer zijn schommelstoelperiode. Daar ligt ie dan uren in te dommelen en vooral heel hard in te snurken, heerlijk!

Goed voer is ook troostrijk. Deze boerenkoolsoep is zalig. En gezond, erg fijn ook. We hebben veel soep over en maken van de 2e helft een iets andere soep (met curry toevoeging) met linzen flatbread erbij.
Gisteren was het een zondag zoals we ze vaker hadden toen we in Dieren woonden: Dejan kookte een heerlijk maal en ik werkte in de tuin. Maar dan niet de voormalige grote dorpstuin maar in onze stadstuin, het grote dakterras van onze boomhut. Het was fijn om te doen. En er wachtte mij een fantastisch maaltje als beloning maar ook prachtige wolkenluchten! In de zomer zijn de zonsondergangen fantastisch en doordat we vrij hoog zitten, zijn ze een waar spektakel. Maar deze winterwolkenlucht mag er ook zijn. Ik word blij van dit soort momenten.

Ik sluit af met een paar lichtpuntjes, waaronder ook een persoonlijk lichtpuntje.

Lichtpuntjes

✨ Lekker bubbelen! Een concert in Oklahoma, waarbij bezoekers en muzikanten in een kleine bubbel corona-veilig kunnen genieten. Prachtig gezicht, en dit soort inventieve ideeën geven hoop, glimlach en inspiratie vind ik.

✨ Ik ben in een spoedprocedure gezet bij het allergiecentrum van ziekenhuis Rijnstate. Op 19 februari heb ik het eerste gesprek met dokter Ferwerda, een internist-allergoloog en klinisch immunoloog. Mocht ik allergisch zijn voor een stofje in het corona vaccin, dan ga ik in datzelfde allergiecentrum het vaccinatieprotocol in dat ze nu aan het opzetten zijn. Daar wordt heel hard aan gewerkt, vertelde de medewerkster. Het geeft me veel vertrouwen, ik ben erg blij met deze ontwikkelingen.

✨ Winterbloempjes! Of zijn het vroege voorjaarsbloeiers? Zo mooi teer en zo mooi opvallend omdat er verder nog weinig bloeit. Van de week eens even het park of bos in om naar dit soort mooierdjes te gaan speuren.

✨ Dit jongetje…

Tot zover maar, ik ga bankhangen met husbandlief & hondenkind. Morgen wordt een boekjeswerkdag (onze eigen projecten dus), dan geen blogje maar ik meld me gauw weer. Met wat haptips, voorjaarsgevoel en nieuwe lichtpuntjes.

Vanuit Nijmegen een fijne avond gewenst.
Kiki