Maandag 5 november 2018

Zondagavondhuis.

Al jaren gaat het bij ons hetzelfde na een pleegzorgweekend: zondag eind van de dag als onze missie er weer op zit, hangen we lui onderuit in een opgeruimd, schoon huis ?Toen Dejan gisteren De Broertjes terug had gebracht naar hun mams en thuiskwam, zei hij dat het rook naar ‘zondagavondhuis’. Nou dweilen we hier de vloer altijd met groene zeep en dat is vooral omdat het gewoon heel natuurlijk, niet milieubelastend spul is maar het geeft ook een aangenaam geurtje (vinden we). En juist na de pleegzorgweekends is het huis altijd wel toe aan een opfrisactie, ha!

Dat ‘zondagavondhuis-gevoel’ van ons staat voor meer dan alleen een huis dat fris en fruitig glimt en geurt.
De kamer was gisteravond gevuld met lieve herinneringen aan 3 dagen met 2 broertjes die zich veilig lijken te voelen, enorm kunnen lachen om grapjes en uitbundig grapjes terugmaken en die ons steeds helpen herinneren aan de kleine momenten die nu al traditie zijn. Zoals een liedje zingen bij het eten. Dat liedje moet dan eerst beginnen met een ander, verkeerd liedje en dan zeggen de broers: ‘Neeeeee, niet Sinterklaasje kom maar binnen, je moet Lekker eten lekker drinken zingen!’ Oh oh elke keer weer trappen ze er zo heerlijk in ?
Zondagavond is het huis fijn gevuld met herinneringen aan twee mannetjes die soms lekker pittig tegengas geven (bijv. als ze iets veel beter weten dan jij) en die de warmte in ons huis (en hart) heel goed weten vast te pakken. En ja, ook herinneringen aan kinderen die ‘opgeladen’ met goeie moed weer teruggaan.

Het is bijna niet uit te leggen hoe speciaal dit ‘werk’ is. Het is hard werken – ze zijn niet voor niks voor een stukje in de pleegzorg en je wordt soms geconfronteerd met de grote kwetsbaarheid van deze kids en daar moet je veel aandacht en ruimte voor willen hebben. Bovendien moet je kunnen omarmen maar ook weer loslaten, al zitten ze in je hart. En als weekendpleegzorgplek ‘sta je 24 uur per dag aan’. Maar het is echt super dierbaar en rijk om te doen en mee te maken.

Ons ‘Zondagavondhuis’ is de plek waar wij voldaan bijkomen van dat ‘harde werken’ en net zo goed ook weer heel happy zijn met het vooruitzicht van de dagen die eraan komen zonder kinderen (al miste ik ze ook best wel even, gisteren). Maar ons huis vooral een plek die een paar dagen lang weer familiehuis was. Zoals een van onze pleegzorgwerkers eens zei: ‘In de weekends dat je pleegzorg draait, ben je misschien nog wel meer een familie dan normale gezinnen zijn’.

Anyway. Gisteravond pakten we er een kopje gluhwein bij (zelfgemaakte) en er is geen fijner moment te bedenken om te proosten met zo’n geurig warm wijntje dan bij het zondagavondhuis-moment ???
tot gauw ?
????