Aha!
Nú weet ik waarom De Feestvierders vrijdag maar kort bij onze buurtlunch konden zijn; zij moesten die dag nog een lange reis maken op weg naar hun avondfeest achterin onze tuin.
Het was een geslaagd buitenfeest, begreep ik. Er was een spreker, er was vuur, er werd aandachtig geluisterd en ze vierden (heb ik me laten vertellen) de meteorologische zomer die de dag erna begon.
De Feestvierders hebben het domein van ons, familie Boslust, als hun vaste standplaats gekozen. Daar zijn we vereerd mee en ik hoop dat we ze nog vaak mogen meemaken op de momenten dat zij kleurrijk en gloedvol hun feestjes vieren. Daar kunnen wij reuzen nog best wat van leren.
Er was trouwens wel de nodige drank in het spel… Dat hebben ze me dan niet zelf verteld, maar ik zag het duidelijk. Zaterdagochtend vond ik ze bijna allemaal -omgevallen, zo lam waren ze!- op de grond daar in dat hoekje van onze tuin. En als je goed kijkt, zie je ‘t al gebeuren op de foto. Kijk maar naar die meneer op links, in het blauw. Die kon zichzelf al bijna niet meer overeind houden.
Dat pakken wij reuzen dan wel weer een tikkie slimmer aan… ?
Ik vermoed dat ze de afgelopen twee dagen ergens in onze tuin, op een schaduwrijk plekje onder wat bladeren, hun roes hebben uitgeslapen. En hopelijk zijn ze nu -net als wij van Boslust- klaar voor deze nieuwe week.
Namens De Feestvierders: ciao, tot gauw! ??