IK MAG NAAR HUIS!!!!!
Moest het effe van de daken schreeuwen hoor.
Mijn prachtman is onderweg hierheen en die hoeft nu niet meer op bezoek te komen maar mag me, na 9 dagen en 8 nachten in het ziekenhuis, mee naar huis nemen. Man wat een feest! Dejan is bijna nog gelukkiger dan ikzelf. Ik hoorde hem wel tien keer zuchten van opluchting aan de telefoon en lachen enzo.
Nu mijn laatste ziekenhuis maaltje eten. Het was altijd lekker eten hier, ik kan alleen niet wennen aan het tijdstip: 12 uur warme maaltijd. Halve maaltjes gaan dan wel oke. Thuis weer lekker warm eten ‘s avonds in het donker, met de kaarsjes aan en met alles om me heen dat zo dierbaar is.
Zometeen het ontslaggesprek met heel veel wondinstructies voor Dejan en leefregels voor mij, en dan: inpakken en wegwezen!
Anyway, morgen weer een berichtje en dan, zoals ik al vurig hoopte (maar stiekem ook niet helemaal meer durfde te hopen) vanuit ons fijne thuis, lekker hangend op de bank.
Pfieuw, naar huis… ??