Het blijft raar.
We hadden een busy weekend met de pleegmannen. Vrijdagmiddag hebben we na het ophalen van het station met ze op een terrasje gezeten om een ijsje te eten en de lentedag te vieren. Zaterdag was het hoog tijd voor een lang bezoek aan de grote speeltuin (eindelijk een beetje weer daarvoor) plus de zaterdag=bakdag-traditie. Deze keer maakten we vrolijk versierde cakejes waarvan er ook weer 2 naar de buren gingen. Stonden ze daar met z’n tweeën aan de deur met een bordje met de baksels en ieder een hand aan het bord, de bakschorten nog aan. Trots dat ze dan staan te zijn! Na het eten doken we nog even het bos in.
Gisteren zijn we ‘s morgens lui geweest (wel een uitgebreid ontbijt gedaan) en gingen we ‘s middags nog naar het bos. We zaten op ‘onze berg’, cakejes te snoepen (de cakejes bovenaan zijn door de mannen zelf versierd).
Thuis deden we nog een spelletje.
En toen zat het pleegzorgweekend er weer op, bracht Dejan de mannen naar het station en ruimde ik al het kinderspul op.
Ploffend op de bank, greep het Dirk-gemis me ineens weer flink naar de keel.
Hoe leuk het ook is om met de komst van meneertje puppy bezig te zijn (en hoezeer dat ook heel erg verbonden voelt met Dirk); Dirk missen is nog steeds heel verdrietig, zeker op bepaalde momenten. Ik vermoed dat straks ukkepup daarin wel troost brengt (‘in opdracht van Dirk’ mag ik graag denken) maar verdrietig zijn omdat Dirk hier niet meer rondloopt, is niet iets dat je ineens uitschakelt. Het hoeft ook niet, het mag vervagen door de tijd heen. Maar het mag niet weggeduwd worden.
Leven zonder Dirk; het blijft zo raar… We doen het ermee, het moet wel. En dàt stukje Dirk dat wèl blijft, omarmen we enorm. We kijken daarbij ook met veel warmte en ontroering terug op Dirk’s lieve leven en met een glimlach vooruit naar de komst van ‘zijn broer’.
Nieuwe week
Maandag, het weekrooster hangt weer in de keuken. We gaan een gevulde week tegemoet. Vanavond gaat ons boekje weg voor proefdruk, daar moeten we straks nog een paar dingen voor doen. Ik was ook nog naar de kapper en werkte aan iets voor mijn kookproject.
Morgen gaan wij een middagje naar Arnhem naar een soort megastore dierenwinkel om te shoppen voor puppy (worden we blij van). Woensdag zijn er wat werkklusjes en bouwen we een nieuw paleisje voor kippetje Fiep (die nu bijna elke dag een eitje legt, terwijl zus Veertje het rustigaan doet, ze is moe) en er staat een wandeling met Anita gepland.
Donderdag moeten we naar Tilburg naar de neurochirurg om te kijken of ik goed hersteld ben (of dat de kleine hersentjes toch nog een beetje te raar doen, dat is aan hem ter beoordeling) en dan stappen we op de terugweg uit in Arnhem voor wat shoppen en een hap. Vrijdag of zaterdag hopen we ons eerste Vespa ritje van dit seizoen te kunnen maken.
Dat voelt fijn en ook moeilijk, zonder Dirk. We gaan op den duur ‘Dirkebroer’ ook laten wennen aan meegaan op de Vespa want dat hoort zo bij onze leefstijl: bij mooi weer het Vespabeestje wakkerschudden en er lekker op uit voor een onvervalst dagje vakantiegevoel. En daar hoort hondenkind gewoon bij. Maar we willen eerst een paar Vespa ritjes zonder Dirk hebben gedaan (en doorstaan). En ‘broer’ heeft straks de eerste weken bij ons z’n klauwtjes al bommetjevol met wennen aan zoveel andere dingen!
Om de weekagenda af te ronden: zondag komt nicht Mia op bezoek. We zitten allebei in de pre-puppy-tijd. Zij krijgen 5 dagen voor ons hun pupje, en hun hondenlieverd overleed ook niet lang voordat onze Dirk stierf. We sturen elkaar al foto’s van de puppy’s en maken grappen over ‘samen kramen’, oh oh ? Wat wel leuk is, dat is dat mijn nicht haar hondje ook meebrengt in mei als we hier mijn 50 feestje hebben. En dan is onze ukkepup ook al een maandje bij ons en kunnen ze samen een speel-feestje bouwen. Een feestje namens onze Dirk en hun Scott.
Wij gaan nog even verder met het boekje en daarna eten koken. Hieronder nog wat weekendplaatjes.
Tot gauw.
