Maandag 10 juni 2019

Ze nemen de boel over hier…

In de zomer kun je van van alles overlast krijgen.
Zzzzoemende, niet te vangen muggen die alleen maar wegblijven met een boel goor stinkspul op je lijf en je beddengoed. En wespen natuurlijk; onvoorspelbare, gemeen stekende, door jouw zoete lekkers geobsedeerde engerds. En verder zijn daar de muizen, de langpootmuggen, vieze vliegen in alle soorten en maten, lawaaierige kikkers en joekels van nachtvlinders die als vleermuizen zo luidruchtig, paniekerig door je slaapkamer fladderen als je net in slaap begint te vallen. Oh Zalige Zomer!

Maar wij hebben nog te maken met een ander soort overlast.
Op het eerste gezicht is het leuke, schattige overlast.
Alleen het punt is: het dreigt een beetje uit de hand te lopen.
Bij ons hebben kortgeleden De Feestvierders hun (zomer)intrek genomen.
En die menen het recht te hebben het zomerseizoen bij ons in huis en tuin te vieren.

Eerst waaiden ze gewoon heel bescheiden even langs op de cake die ik had gebakken, dat was gezellig. Daarna hielden ze een feestje achterin onze tuin, waarbij er drank in het spel was. Dat was al iets minder. Maar nu keek ik met onze verrekijker door een gaatje in de vitrage, en zag ik dat ze zelfs al begonnen zijn met het bouwen van een camping.
Of erger: misschien wel een festival-terrein…!

Nou zou je denken: ‘het zijn van die minuscule wezens, die zullen toch niet zoveel overlast brengen?’ Maar juist de kleinste soorten, geven soms de grootste irritatie. Denk aan mieren. Ja, één mier, oke. Maar een hele mierenhoop: ga d’r maar eens in zitten met je kont. En een mug: stelt ook niks voor, als je die ziet rondzweven. Maar dat priegelige ding kan intussen zoemend en wel je hele nacht verkloten.

Dus. De Feestvierders.
Als ze jouw domein hebben verkozen tot verblijfplek (al dan niet tijdelijk) dan kun je je afvragen of dat geluk hebben is, of juist pech. Want zo klein als ze zijn, kunnen ze toch een hoop aanrichten als ze willen. Daarom hoop ik stiekem dat de voorspelde regen er komt. Hun terrein is er hier en daar al flink drassig (zoals je kan zien aan mevrouw, die staat tot aan haar knieën in de zooi). Wie weet, houdt een tijdje regen de grote massa weg de komende dagen… En dat scheelt òns een hoop onrust. Want hier moet hard worden gewerkt aan ons Vakantieboekje en daar kunnen wij geen feestend festivalvolk bij gebruiken.
Wij van Boslust, willen rust.
Wie weet, lezen ze dit wel. Het zijn kleine slimmeriken, net als muggen.
Nou ja, wordt vervolgd. Vermoed ik.
Bye!

(© 2019. Tafereel en foto: tante Boslust).