Donderdag 23 april 2020
Zoals de titel al zegt, gewoon even een berichtje met losse flodders. En ook weer wat lollige lichtpuntjes.
Hier bij familie Boslust gaat alles goed.
We zijn druk met het voorbereiden van een project dat er zeer waarschijnlijk aan gaat komen, samen met de ouderen-zorginstelling. Een ‘troostboekje’ voor alle cliënten van de instelling (deze keer niet samen met hen gemaakt zoals bij onze herinneringenboekjes, maar voor hen gemaakt door ons). Een boekje voor komende zomer. We gaan de inhoud in samenwerking met o.a. de geestelijk verzorger samenstellen, en dan gaan Dejan en ik het maken. Misschien wordt het nog aan een bredere doelgroep aangeboden, zoals ook aan familie van de cliënten.
Komende week wordt duidelijk of het praktisch haalbaar is en tot die tijd hebben we wat inspirerende overlegjes, zoals ik vanmiddag had met de geestelijk verzorger (telefoon uiteraard). Zij stelde voor om ook een keer te gaan overleggen in de tuin van de instelling, zodat je toch even bij elkaar komt maar voldoende afstand (en ventillatie) hebt. Leuk plan!
Het zou bij dit troostboekje wel gaan om een grotere oplage (± 1000 boekjes of meer) en dat betekent ook dat wij 1000 boekjes handmatig met ons machientje moeten voorzien van ronde hoekjes, elk boekje 2 keer. Oef! Maar we staan in de startblokjes en het overleg afgelopen dagen en vanmiddag was al heel aanstekelijk, de ideeën stroomden meteen heen en weer.
We zijn er trots op -en blij mee- dat wij projectmatig werken, en dat we op die manier daar kunnen insteken waar het (in deze tijd) extra welkom is. Wordt vervolgd.
Freek Frummel’s fratsen
Freek heeft een nieuwe hobby: de straat in de smiezen houden. Heeft ie overgenomen van z’n zielebroertje Dirk. Die deed dat ook altijd zo graag en fanatiek. Freek heeft nu ontdekt dat het wel zo comfortabel gluurt als ie met z’n voorpoten op de bankleuning leunt. Alsof ie aan de bar staat, zo guitig! Elke ochtend is dat een ritueel nu. Eerst ontbijten met ons en even op het bankje aan tafel gaan zitten (nadat ie z’n bak met brok heeft leeggeschrokt, erg gezellig, Freek aan tafel!), dan lekker naar de bank bij het raam en naar buiten gluren en tegen de tijd dat wij klaar zijn met ontbijten en nog een beetje gezellig zitten te babbelen, komt Freek onze kant op en moet er gestoeid worden. Op er moet op schoot gezeten worden. Elke dag hetzelfde, zo cute!
Wij genieten niet alleen van Freek Frummel z’n fratsen (en de interactie met die grappige Jasper de Kat), maar we genieten ook van het gezamenlijke gevoel van: dat waanzinnig leuke monstertje dat hier door de kamer paradeert, da’s maar mooi ONS monstertje. En daar mogen wij elke dag -de hele dag lang- blij van worden, van smelten en om grinniken. Het verbindt ons, dat fijne gevoel.
Oh man, hoe vaak we elkaar hier niet met glinsterogen aankijken, omdat we weer zo’n smeltmoment hebben… Het is zo speciaal! En het is fijn om mensen te kennen die dat gevoel ook hebben, en met wie je dat kan delen.
Verder
Vandaag kwam vriendinnetje Martine heel lief boodschappen brengen (dingen die we specifiek van de Appie nodig hebben en niet online bij de Jumbo kunnen bestellen) en ze kwam een koffietje doen. Op afstand, in de tuin. We hebben ook nog een stukkie gewandeld en gekletst, dat was leuk. Af en toe een vriendin zien, bellen met familie, met vrienden en andere dierbare bekenden: het is fijn.
En we maken verder lekkere maaltjes joh! Vanavond hadden we Mexicaans op tafel staan (kijk effe hier als je een lekker en makkelijk recept wilt) en we gaan binnenkort heerlijk een hamburger (vega!) op de barbecue leggen. Ook salade nicoise, Griekse salade met gegrilde haloumi, een simpele nasi met tempeh en citroenrisotto staan op het menu. Lente-zomermaaltjes voor in elk geval nog een paar zonnige dagen.
Geen recepten (even geen tijd om die uit te schrijven) maar misschien breng ik je zo met een deel van ons weekmenu ook op lekkere ideeën… Op de foto boven een onderdeel van ons Mexicaanse maal. We vinden het altijd lekker om nog wat extra garneringen te hebben voor bovenop het eten. IJsbergsla, zelfgemaakte guacamole, zure room, jalapenos (pepers, niet op foto). Ik vond de foto helemaal weergeven hoe we momenteel eten: zonnig.
Naast lekker koken trekken we er ook weer wat meer samen op uit. Wel naar rustige plekken. Maar dat lukt nu beter. Zo waren we eindelijk weer even samen in het bos. Het was niet zo druk dus hup, nemen die duik! We werden er blij van.
Tip!
Paar leuke reacties gehad op mijn ‘muziek tijdens het koken’ stukje(s) hier. ‘Of ik nog leuke kookmuziek-tips had.’ Wij spelen graag muziek tijdens het koken. Dat kookt lekker, en we durven zelfs te geloven dat het eten dan ook nog es extra goed smaakt, ha!
En wat die tips betreft: eentje werkt altijd, Jamiroquai. Zo’n beetje alles van hem is geschikt als erg fijne arbeidsvitamine oftewel: een kookzin-injectie. Echt, dan swingt ‘t letterlijk de pan uit in de cosy keuken van Boslust. Probeer ‘t!
Wij hebben trouwens een nieuw speeltje voor die muziek in de keuken: een Amazon – Echo Dot. Die kan je programmeren en dan kun je hem daarna allerlei muziek laten spelen door met je stem verzoekjes in te dienen. Is de muziek te hard? Dan zeggen we: ‘Echo, volume down’. En dan doet Echo dat. Vinden we een nummer niet leuk dan zeggen we ‘Echo, skip song’ en gaat ie naar de volgende.
Ook kan je Echo vragen: ‘laat over 3 minuten de wekker gaan’, voor als iets bijv. 3 minuten moet koken. Je kan vragen naar de tijd, naar de weersvoorspellingen, Echo kan zelfs heel flauwe grapjes maken en je welterusten wensen, haha!
Die van ons is wel in Engels. Dus we hadden een grappig akevietje met Echo vanavond, toen wij voor de lol vroegen om een liedje van Gerard Cox. Die naam herkende Echo niet, dus we kregen iets heel anders. Toen we niet Gerard Cox zeiden, maar ‘Geeeerrrraaaardd Coooooxxx’ (op z’n Amerikaans dus), kregen we wel een liedje van Gerard Cox te horen.
Maar Andre van Duin dat trok hij echt niet.
(Ben jij nu in je hoofd of hardop Andre van Duin op z’n Amerikaans aan het zeggen? ?).
Dejan vroeg vanavond: ‘Echo, how can I seduce my wife?’ ??
Suggestie van Echo: ‘tell her how much you love her and take her out for dinner’. Dat laatste lukt nu even niet (Foei, Echo!) en dat eerste gebeurt hier elke dag overtuigend. Dus daar zat weinig bruikbaars bij.
Ook moest Dejan mij chocola geven, vindt Echo. Kijk, daar ben ik het nou roerend mee eens.
Daarna begon Echo met een hele waslijst aan relatieadviezen en hield hij niet meer op.
Oh oh, die Echo…
Het is een super klein machientje dat verder geen ruimte inneemt in de keuken en door de spraak-bediening krijgt ie geen vieze vlekken van je vette, natte of plakkerige kookvingers.
Anyway.
Hieronder zomaar nog wat plaatjes (tekst loop nog door daarna).
Ik laat het hierbij, wij gaan nog even zitten en onze vormgeversoogjes de kost geven met een design docu (Abstract, the art of design, via Netflix, prachtig!). Nog steeds geen coronaprogramma’s hier in huis, en ook deze week weer geen persconferentie gezien. We laten dat allemaal aan ons voorbij gaan en dat blijft rust geven.
Die rust wens ik jou ook. Zeker als je bijvoorbeeld zelfstandig ondernemer bent die had gehoopt op versoepeling van de maatregelen, daarin teleurgesteld is en daardoor nog meer zorgen heeft over de toekomst. Gezondheidsvraagstukken zijn belangrijker nu, daarom moeten we volhouden. Maar zuur en pijnlijk is het zeker. En omdat iemand als ik (hoogrisico-patiënt) in mijn zeer beperkte vrijheid (en nabije toekomst) ook een beetje afhankelijk ben van hoe goed (ook) jij je aan de maatregelen blijft houden, zijn deze lichtpuntjes voor jou.
Ciao, hou vol en blijf gezond dan blijf ik dat ook.
Kiki ❤︎ 
Lichtpuntjes ✨
• Lief liedje…
Dit is een heel erg mooi ‘knuffelliedje’. Laat je ontroeren…
• Effe giechelen
Kapsels kijken
• Vooruit, nog een Flowtje
Mooi woordplaatje…