Een blogbericht met van alles en nog wat.
Ik maak er weer een blog-mengelmoesje van, mensen! En ik begin met een lekker recept.
Vorige week was ik gezellig op bezoek bij Marjette, een ruilkring-kennis. Zij houdt erg van tuinieren en je vindt allerlei eetbare dingen in de tuin van Marjette. Meerdere fruitbomen, waaronder appels, vijgen, pruimen. En ze doen het stuk voor stuk geweldig. Toen ik weer naar huis ging, kreeg ik een grote zak versgeplukte met pruimen mee. Die zijn zo zalig zoet! Ik heb er chutney van gemaakt. Dat is een zalig dipje voor bijvoorbeeld de kaasjes op je borrelplank.
Omdat Dejan nog niet zo goed tegen pittig kan, heb ik de chutney mild gehouden.
Zo maakte ik de pruimenchutney:
• Neem ± 1 kilo pruimen •Wassen, door de helft snijden, pitten weg •In een pan doen met droge witte wijn, tot de pruimen onderstaan •Kwartier zachtjes laten pruttelen •Dan een flinke handvol gebakken uitjes erbij doen (te koop in Toko en supermarkt), die zorgen voor de binding en de smaak •Ook toevoegen: snuf kerriepoeder naar smaak, 1 kruidnagel, laurierblaadje, 1 el agavesiroop, 1 el sojasaus •Laten inkoken (vaak even roeren en checken dat het niet aanbakt) en desgewenst een scheutje water toevoegen als ie te dik wordt •Af laten koelen en in schone potjes doen, in de koelkast bewaren. Hoe lang het houdbaar is, vind ik lastig in te schatten maar wij vinden ‘m zo lekker, die is zo op! Ik had wel heel veel gemaakt, dus ik geef ook een paar potjes weg aan liefhebbers.
Nog twee eettips
We aten afgelopen dagen lekkere maaltjes, alles een beetje zomerachtig. Bijvoorbeeld een milde, zomerse curry met bulgur. Lekker en licht en uber makkelijk: de bulgur gooi je erbij zodra de curry een tijdje gaat stoven. De bulgur gaart zo mooi mee.
Neem 1 handjevol haricots verts, 1 gele courgette, 1 groene courgette, 1 aubergine (de ronde van de foto bovenaan vond ik te leuk, die moest mee naar huis, op de foto en vervolgens ging ie in deze stoof), 2 tenen knoflook, 1 blik tomatenblokjes 400 gr, 1 blikje kokosmelk 400 ml, 1 citroen (sap van de hele citroen, rasp van de halve), 1 flinke el kerriepoeder, 1 el kurkuma, 2 el agavesiroop, 1 bosje verse, fijngesneden koriander, milde (en dus smaakloze) olijfolie, volkoren bulgur voor 4 personen, peper en zout naar smaak.
Zo maakte ik de curry:
•Teentje knoflook even glazig fruiten in de olie •Alle groente klein snijden (zo klein als je zelf leuk vindt) en meebakken, ongeveer 5 minuten •Dan de kerrie, kurkuma en de rasp van de citroen erbij •Na weer 5 minuten de tomatenblokjes erbij, de kokosmelk en het sap van de citroen + de agavesiroop. Goed doorroeren •Dan de bulgur erbij en laten stoven. Steeds aanvullen met een beetje water zodra de stoof te droog wordt, als de bulgur het vocht heeft opgezogen •Steeds checken of de bulgur gaar is •Bij de laatste ronde vocht toevoegen, ook de helft van de koriander erbij doen, doorroeren en nog even laten pruttelen •Zodra de bulgur goed gaar is, is je curry klaar •Opdienen met de rest van de fijngesneden koriander.
Wij aten er gebakken paneer bij, dat is een Indiase kaas (te vinden in Indiase winkels, maar sommige supermarkten hebben ‘m ook). En een rauwkost van witte kool, wortel en rode kool met een pittige citroenmayo (en voor mijn lieve Dejan een beetje minder pittig). De curry is een tikkeltje fris door de citroen (vooral de rasp geeft een zomerse smaak).
Eet lekker!
Ook maakten we een andere lekkere zomerhap: moussaka.
Dit recept gebruikte ik daarvoor.
De ricotta en Parmezaanse kaas namen we biologisch (de appie verkoopt dat sowieso), omdat wij voor alle zuivel altijd de biologische varianten kiezen.
Gelezen
Dan nu iets totaal anders. Soms lees ik iets in het nieuws en denk ik: dat wil ik delen. Bij deze.
• Ik las een stuk van het NRC dat mij raakte. Over de zorg aan mensen in hun laatste fase. Documentairemaker Irma Wijsman -partner van iemand die terminaal ziek was- maakte een documentaire en is in het NRC artikel aan het woord.
Zij heeft er haar levensmissie van gemaakt om een verandering teweeg te brengen in de zorg voor patiënten in hun laatste levensfase. Je zou denken dat, in een land waar alles rondom het levenseinde heel ‘vooruitstrevend’ geregeld is, ook de zorg tijdens het eindigende leven beschaafd en modern in elkaar zit. Maar eigenlijk is het, als je erbij stilstaat, over hoort en -in dit artikel- over leest, vaak nog van een te primitief niveau. Het leven de moeite waard maken -en houden- ook als iemand in een laatste fase zit, zou toch een mega belangrijke missie moeten zijn van de samenleving?
Ik heb veel waardering voor iemand als Irma Wijsman, die dit thema -het recht op een mooie, menswaardige laatste levensfase- op een indringende manier aan de kaak wil stellen. En die niet opgeeft totdat er een verandering gaande is in de zorg en in onze maatschappij op dat vlak. Lees het artikel hier.
In eerste instantie is het bericht openbaar en dus gratis te lezen. Dat kan veranderen, dus misschien klik je op een link met een besloten artikel. Ik hoop het niet maar heb daar uiteraard geen invloed op.
• Iets anders -en luchtigers- in het nieuws deze week: Nijmegen is niet alleen een unieke prachtstad, de stad brengt ook geluk! Lees maar.
• En dan nog effe dit: kruidnoten in de winkel. Veel.Te.Vroeg. (maar wel lekker, haha!)
Dierbaar
Maandag werd er in het appartement van André weer verder gewerkt aan het uitzoeken van al zijn spullen en het leegmaken van zijn huis.
Aan het eind zaten we met z’n allen bij ons in de boomhut met koffie en taart, herinneringen op te halen. Dat was fijn.
De verhalen van zijn familie geven ons een waardevol, meer compleet beeld.
We moesten heel erg lachen bij het verhaal van een van zijn broers, over André z’n beruchte goocheltrucjes met muntjes. Dat deed hij dus hier aan tafel ook, als ie bij ons kwam eten. En dat verliep dan half succesvol, half mislukt. Juist daarom deed ie het, want dan moesten we heel erg lachen.
Zijn broer vertelde dat hij dat in de familie dus ook deed en dan had ie aangekondigd dat ie een muntje kon laten verdwijnen. Om het vervolgens in zijn mouw te laten zakken en daarna een uur lang zijn arm niet naar beneden te kunnen doen, want dan zou het muntje eruit vallen. Heerlijk schaapachtig. En daar zat voor André juist de humor, niet in het trucje zelf. Hartstikke voorspelbaar, maar ook zo leuk voorspelbaar…!
Vandaag hebben we de bedankkaart gemaakt die de familie van André wil rondsturen. Zijn lief Joke had aan ons gevraagd of wij die kaart wilden maken. Met de fotocollage die we zelf al gemaakt hadden, maar dan iets aangepast. Heel dierbaar om dat te doen. Het geeft ons het gevoel dat we nog een soortlaatste, zorgzame actie voor hem kunnen ondernemen. Een eervol puntje op de i helpen zetten in het ‘openbare’ afscheid van André en voor zijn nagedachtenis.
Bijna vakantie
En dan is het alweer donderdag. Ergens komende dagen plaats ik nog een berichtje hier, voordat onze vakantiemaand begint. Voor nu:
fijne avond.
Kiki
