Tijd voor gezelligheid.
Jahoor, waren we weer, gezellig terug op ‘t bloggie!
Onze maand pauze was fijn. Niks bijzonders gedaan, wel verder bijgekomen na een pittige behandelperiode en lekker even heel weinig moeten. We hebben lekker lopen lanterfanten. Fijn woord vind ik; lanterfanten. Fijn om te doen ook. Vooral als je het van jezelf ook echt màg. Het moest ook gewoon; ont-moeten. Lekker aanrommelen.
▼ We waren af en toe een tikkie creatief, afgelopen maand. Hingen kleedjes aan de muur, knutselden met blaadjes uit het park, knutselden een kleinigheidje dat we ‘s avonds naar een dierbare jarige jet brachten en nog meer van die dingetjes.
Onderaan het vervolg van het plaatjes-praatje over de afgelopen vakantiemaand.
Verwacht van ons géén…ik-hang-onder-water-foto’s / ‘ik-sta-op-de-top-van-een-rots-foto / ik-lig donkerbruin-in-de-zon-te-sudderen-foto’s / ik-drink-de-hele-dag-cocktails-foto of ik-sta-te-hossen-op-een-festival-foto’s.
We hebben wèl geregeld het vakantiegevoel gehad, maar dat was gewoon -heel gewoon- een simpel en fijn gevoel. En het was trouwens ook een maand waarin het niet makkelijk was, met wat we nog maar net achter ons hebben liggen (de behandelingen tegen mijn baarmoederhalskanker). In de ruststand, kwam de dreun na. We zaten bovendien aan te hikken tegen de 1e controle in het ziekenhuis, dat voelde spannend.
Spannend
Donderdag was dat eerste onderzoek en dat ging zo goed, dat we zelfs een beetje beduusd waren. Ik durf nog niet echt te vertrouwen op goed nieuws. Ik heb een veel te grote knauw gekregen bij het bizarre diagnose traject in het voorjaar, bij dat maffe ziekenhuis naast ons (CWZ). En de valse geruststelling die zij ons gaven na een kijkoperatie. ‘Nee, geen zorgen hoor, 98% kans dat er niks geks uit die kijkoperatie kwam’. Om vervolgens van Radboud UMC – nota bene in een sms-je op zaterdag- te vernemen dat het toch foute boel was. Dat was niet grappig allemaal. Gelukkig werd ik overgedragen aan Radboud en het behandeltraject daar heb ik als heel pittig maar ook heel goed en ‘zorgzaam’ ervaren. Ik ben er prima doorheen gekomen en ik herstel in een lekker stevig tempo.
En nu kwam er donderdag dus gewoon heel fijn nieuws na deze eerste controle: de kanker is weg. En de arts zei: “De tumor heeft opmerkelijk sterk gereageerd op de behandelingen, we hebben een grote klap uitgedeeld en jouw kansen zijn zó goed, je mag er vanuit gaan dat het nu klaar is”.
Wow…!
Echt klaar, als in: ‘finito, lekker vergeten en achter je laten’, is het natuurlijk nog niet. Want er komt een periode van intensieve controles aan, zeker in het eerste jaar is dat heel vaak. En pas na 5 jaar word je officieel genezen verklaard. Bedoeling van die intensieve controles is dat ze er als de kippen bij zijn als er ook maar een minuscuul toefje tumor ergens op zou duiken. “Maar de kans dat dat gebeurt is zo ontzettend klein, daar moet je echt niet vanuit gaan”, zei de arts. Toch snappen ze allemaal hoe spannend die controles voelen. Dat is ook normaal, zeggen ze in het ziekenhuis. Dat hebben bijna alle patiënten.
Maar het was een fijne en bemoedigende controle en we zijn er erg blij mee. Dierbare mensen om ons heen reageerden ook met opluchting en dat voelt liefdevol.
Ik ga het hier bij laten wat betreft schrijven over mijn ‘kanker avontuur’. Dejan en ik gaan verder met verwerken wat vers achter ons ligt, ik ga verder met conditie opbouwen (wat erg goed gaat), met het kweken van vertrouwen, met het leren van levenslessen hieruit (oei oei, een stresskippetje zijn is helemaal niet handig en gezond, dus daar wordt lekker aan gewerkt) en wij gaan aan de slag met stapje voor stapje weer fijne projecten oppakken.
Te beginnen met mijn kookliefde. Restaurantje spelen. We gaan een nieuw logootje ontwerpen, ik ga wat recepten testen, een datum prikken (wordt oktober), proef-koken en dan hup, mensen mailen en verwelkomen in mijn af-en-toe-huiskamer-restaurantje (zonder winstoogmerk, uiteraard, dit is een liefhebberij en niks commercieels). Het buurtterras pak ik een tijdje later weer op, samen met Dejan en lieve buurtjes van ons. Maar niet alles tegelijk, eerst koken. Ik sta te popelen! En boekjes maken, dat pakken we ook nu alweer op.
Anyway, hier op mijn blog komende tijd gewoon vooral gezellige berichtjes, simpel en niks spectaculairs, dat laatste laat ik liever aan anderen over. Ik ga het hebben over de nazomer, en straks over de herfst, fijn. Ik hou van de herfst!
Ciao, tot gauw.
Kiki
Foto bovenaan: linzen voor een hele lekkere soep. Recept zien? Klik hier.
▼ We deden simpele leuke dingen en ik maakte ook regelmatig iets lekkers. Ik bakte ‘restaurant pannenkoeken’, een tulband en ik maakte zelf granola. Dit is een leuk receptje daarvoor, klik hier.
Je kunt ook agavesiroop gebruiken ipv ahornsiroop, ik heb me laten vertellen dat agave dan toch net iets gezonder is. En je kan de granola ook bakken in de koekenpan.
▼ We genoten van ons pracht-uitzicht, al is het wel bizar om in augustus de blaadjes al bruin te zien worden. Voelt helemaal niet goed… Maar die zonsondergangen, oeioeioei, om van te smullen, steeds weer.
▼Onze lieverdjes lagen extra vaak te luieren tijdens de hittegolf. Die weten wel hoe je siësta houdt. En ze zijn tijdens zulke lome dagen extra knuffelig…!
▼ Weet je waar ik afgelopen maand giga blij van werd? Dat ik weer koffie lust! Door de chemo (hoe kort en licht mijn kuur ook was) veranderde mijn smaak helemaal en lustte ik ineens bepaalde dingen niet. Zoals koffie. Nu weer wel. En daarmee zijn onze cosy koffie momentjes ook weer terug van weggeweest.