Donderdag 17 okt. 2019
‘Van Freek, voor mama’ grapte Dejan toen hij samen met Freek binnenstapte met een lange, prachtige bloem.
Mijn lief plukt graag bloemen voor mij. Liefst stiekem ergens uit een tuin, ha! Maar dit mooie bloempje komt uit onze eigen tuin. Freek ‘had ‘m uitgekozen’ zei husbandlief. En dat geloof ik dan heel graag natuurlijk, oh oh…!
Morgen mag ik zelf bloemen uitkiezen, ik ga de wekelijkse weekendbos halen en dit keer wordt het een grote, rijke herfstbos.
En verder
Dinsdag moest ik voor cortostoideninjecties naar het ziekenhuis, en dat is altijd een pijnlijke behandeling. Ik had wel verdovingszalf gekregen maar de injectie gaat veel dieper dan de creme vanaf je huid kan komen. En de reumatoloog kwam met de naald steeds lastig door het ontstoken weefsel heen, het was nogal stug, ze moest wat wroeten met de naald en dat deed gemeen zeer. Ik kon me gelukkig wel goed focussen ‘op iets anders’ en dat was m’n husband en zijn hand. Daar kneep ik hard in, maar dat vond hij helemaal niet erg.
De reumatoloog zei dat ze me super stoer vond, onder de indruk was van mijn rust, en ook dat ze al haar patiënten de liefdevolle steun gunde die Dejan mij gaf. Mooi om terug te krijgen. De reumatoloog gebruikte een echoapparaat bij de injecties en ze zag de ontstekingen goed zitten. Op de echo zag ze ook dat het knokkelgewricht van mijn wijsvinger (rechterhand) beschadigd is. Erosie, zei ze. Die schade is blijvend en kan met de cortoistoideninjectie niet verholpen worden. Wel kan de ontsteking die er nog zit gestopt worden en dat is inmiddels ook merkbaar, fijn. Maar dat gewricht is kapot en dat is jammer. Dat zal, net als mijn linker wijsvingerknokkel, uiteindelijk vervangen moeten worden door een siliconengewrichtje. Niet leuk, maar ik weet hoe super positief zo’n ingreep uit kan pakken, en eerlijk gezegd voelt het op dit moment als ‘peanuts’ vergeleken met de twee hersenoperaties die ik heb gehad. Maar ik heb geen haast. Ik wil eerst even kijken hoe ik (nu na die injecties) met veel minder pijn kan functioneren met m’n hand.
De reuma begint in z’n geheel ook rustiger te worden en dat voelt heel goed!
Lekker spul
We hebben in Nijmegen koffiegedronken en onszelf ook nog getrakteerd op een parfummetje ‘voor hem en haar’ (ik de ‘Angel’ en Dejan 2 versies van de ‘A*men’. Alles van Thierry Mugler, intrigerende luchtjes). Het zijn geen goedkope parfummetjes maar soms van jezelf wat meer geld mogen uitgeven aan zoiets, is stiekem wel heerlijk luxe en verwend doen.
Toch ben ik minstens zo gelukkig met een simpele bloem van m’n mannen.
Een zomerbloeier middenin de herfst, liefdevol gejat uit onze eigen tuin door manlief die dan doet alsof onze hondenhummel ‘m voor mij meebrengt. ❤︎
Ciao, tot gauw.
#eenkleingrootcadeau