Een goeie dag.
Vandaag hobbelden we naar Radboud omdat de sonde van Dejan vervangen moest worden. Dat klusje is niet leuk, wel nodig. Vanaf nu ga ik Dejan kan helpen met het verwisselen van de sondepleister (elke 2 dagen) zodat we de wijkverpleging daar niet meer bij nodig hebben en we die dus kunnen loslaten. Dat is, na 5 weken (zorgzame, lieve!) wijkverpleging, weer een fijn stapje in de goeie richting. De vrijheid nog een beetje meer terug.
En: we zijn van Radboud naar huis gewandeld vandaag, dat ging goed! Arnoud de verpleger was heel bemoedigend over het herstel van mijn lieve Dejan. Maar het lastigste stukje -van dat taaie slijm verlost raken en van de pijnlijke gewonde plekken in de keelholte- vraagt echt veel tijd. De eerstvolgende evaluatie ’hoe verder met sondevoeding’ is dan ook pas over een maand. Geduld, geduld, geduld…
Op de terugweg waaiden we even aan bij de bloemenwinkel om wat bloeiende spulletjes te halen voor een lekker ouderwets-feestelijk kerststuk in huis, en nog wat verse dennentakken.
Vanavond was sushi happen met Maartje, die vanmiddag toen wij in Radboud waren op Freek paste en ook kwam bijkleppen (en dus samen eten). Was weer knus en fijn, as usual en Freek was dolblij haar weer te zien, ook as usual. Dejan gebruikte die uurtjes om even helemaal tot rust te komen in zijn eigen bubbeltje. Daarna samen nog bank gehangen met theetjes. Waarbij Dejan merkte dat de pijn in zijn keel ook ietsje pietsie minder lijkt te zijn van pakweg 2 dagen terug… Een voorzichtig ‘hoera’ fluister ik.
Kortom: het was een goeie dag. En dat zo vlak voor Kerstmis.
Rustige nacht.
Kiki
