Kaboutertje Putlucht, de Staat, Ronny Ruysdael, Kronenburgerpark, sneeuw.
Om met dat laatste te beginnen: was ‘t maar waar. Al die bakken met regen, als dat nou die fijne witte dotten waren geweest… Maar nee, ‘t is water. Binnen is het warm, droog en fijn gelukkig. Onze kerstster heb ik hier maar even in de sneeuw gezet, je moet toch wat om er een feestelijk kerstsausje over te gieten.
Over feestelijk gesproken: dat is het nog steeds in de stad. Druk man! Gisteravond ook weer, er kon niemand meer bij, zoveelste avond op rij dat de Grote Markt afgesloten moest worden. De flavor of the night gisteravond op het Serious Request podium in Nijmegen was het optreden van De Staat en daarna het Nijmeegs Uurtje. De Staat is een Nijmeegse band met internationale bekendheid, met hun nummer Witch Doctor. Toen ze dat speelden, stond de boel op z’n kop hier in de stad. Later presenteerde een van de bandleden van de Staat in het glazen huis het Nijmeegs Uurtje, met een paar Nijmeegse bands, waaronder het lekker maffe Kaboutertje Putlucht.
Wie de boel óók even lekker op stelten zette gisteravond, was de koning van de polonaise Ronny Ruysdael, met zijn ode Nijmegen. Een lekkere foute meezinger die vertolkt wat heel veel Nijmegenaren herkennen (en waar ik ook hier op mijn blog ook steeds weer over schrijf): het gelukkige gevoel als je over de Waal Nijmegen binnenkomt. Gelegen op een heuvel en aan de rivier, geeft de stad je dat onvervalste thuisgevoel. Dus geen wonder dat dat stampvolle plein gisteravond luidkeels stond mee te zingen met Ronny Ruysdael. Hij vertelt er trouwens grappig over in dit fragmentje uit 2016: klik hier.
Een nummer dat deze week ook regelmatig gedraaid wordt -ook in het Nijmeegs Uurtje gisteravond- is Kronenburgpark, Frank Boeijengroep. Een hit uit 1985. Ik vond het een steengoed nummer, heel atmosferisch. Toen ik het voor de zoveelste keer draaide in mijn kamer, vertelde mijn moeder dat Frank Boeijen een Nijmegenaar is en dat dit nummer over het Kronenburgerpark gaat. Dat vond ik zo cool! Pas later realiseerde ik me goed dat de tekst droevig is.
Afgelopen zomer, tijdens de Vierdaagsefeesten, was het Kronenburgerpark ons favoriete plekje om te zijn. Wat een sfeer daar! Maar dat is niet altijd zo. Het is een prachtig glooiend binnenstadpark, maar het is er ook onrustig. Zeker in de avond en nacht, en ook overdag merk je dat. Dat was ook zo in de jaren 80, toen was er veel drugsprostitutie in het park, zoals dat in veel grote steden het geval was. Daar gaat het nummer van (nog steeds Nijmegenaar)Frank Boeijen over. Het verhaal gaat dat hij zingt over een destijds jonge heroïne prostituee die hij, rijdend langs het Kronenburgerpark, ineens herkende van zijn schooltijd. Het was avond en de koplampen van de auto, schenen het park in, op haar. In het nummer richt hij zich tot haar. Of het echt allemaal zo tastbaar is, is te betwijfelen en Frank Boeijen heeft er nooit teveel over willen zeggen. Geen vrolijke tekst in elk geval, wel respectvol gedaan. Het was een grote hit destijds en muzikaal vind ik het nog steeds prachtig. Filmisch bijna, een tikkeltje spooky/onheilspellend ook wel. Altijd als wij door dat park lopen bij een bezoekje aan het centrum, zit deze prachtige song in mijn hoofd. Het is een tijdloos nummer, een klassieker inmiddels. Bijna iedere Nederlander -en al helemaal iedere Nijmegenaar- kan het meezingen. Wordt het deze week gedraaid, dan wordt er hier in de stad op het plein keihard meegezongen, ook door mensen die in de tijd van deze hit nog lang niet bestonden. Kronenburgpark horen? Klik hier.
Tja en dan is het nu echt bijna Kerstmis. Dit jaar worden de feestdagen ook voor ons dus voorafgegaan door dit zinderende glazen huis avontuur hier in Nijmegen, waar we ons bij betrokken voelen. We hebben online een donatie gedaan en we hebben geld in de brievenbus van het glazen huis gedaan. Laten doen, eigenlijk, iemand van Stichting ALS die daar stond, heeft dat voor ons gedaan, het was poepiedruk en wij bleven liever een beetje weg van de camera. Lief dat die mevrouw dat wilde doen voor ons. Er wordt giga veel geld opgehaald, maar er kan nog veel meer bij, wordt elke keer weer gezegd. Doneren voor de stichting ALS: klik hier.
Tot zover maar weer. Ik drop morgen nog een berichtje hier, daarna schei ik er even mee uit. Ik hoop voor iedereen dat het kloteweer een beetje bijtrekt, het is zo somber. Wij gaan 2e kerstdag naar Roermond om te lunchen met vrienden die daar op vakantie zijn. Een beetje droog weer zou dan al fantastisch zijn. Dat wens ik iedereen, ook Nijmegen, met Serious Request te gast.
Nog 1 nachtje logeren de 3FM dj’s met hun glazen huis in onze stad. We zijn benieuwd naar de feestelijke finale morgenavond. Als het weer het toelaat, trekken wij misschien ook nog wel richting binnenstad. We hopen dat de dj’s straks, als ze allemaal weer thuiszijn, overdonderd zullen zijn door de hoeveelheid geld die er is binnengehaald en door wat ze hier hebben meegemaakt deze week. Een van hen zei vandaag: “Het wordt morgenavond gewoon bijna vervelend om weer naar huis te gaan”. Misschien dat ze thuis stiekem een snufje heimwee zullen hebben naar Nijmegen en de warmte waarmee ze deze week omringd zijn geweest, hier in de oudste stad van Nederland. Misschien herinneren ze zich dan wel dit zinnetje van die gekke Ronny Ruysdael, in zijn muzikale ode aan Nijmegen:
Het kriebelt, het gonst, het bruist, het is fijnHoe de oudste stad toch zo piepjong kan zijn
Vanuit die oude-jonge stad: fijne bijna-Kerstmis-zaterdag.
Kiki
▼ Nijmegen Waalkade eind van de middag, op een rustige winterzondag een paar jaar geleden. Je ziet niet de Waalbrug maar die andere waarover het óók zo fijn binnenkomt in de stad, via ‘t spoor.
