De kortste dag, de langste nacht en koning winter heeft het vanaf nu voor ’t zeggen.
De donkerste dag van het jaar (met het minste aantal uren daglicht) verloopt in stijl; grijs, grauw en onstuimig. Gewoon herfst dus, op deze eerste winterdag…
Lekker vroeg de kaarsjes aan dan maar. Dejan kocht een ‘kaarslampje’ (foto bovenaan). Het is oplaadbaar en het lichtje ‘vlamt’ subtiel. Zò mega blij mee, een geniale keuze van m’m husband.
Mocht je ‘m ook willen: klik bijvoorbeeld hier. Dit is overigens géén advertentie of betaald blogberichtje; gewoon een tip. Omdat kaarsen branden zo fijn is maar ook zoveel nadelen heeft. Dit lampje is -wat ons betreft- tot nu toe het enige echt goeie alternatief. Wij hebben de variant in ‘sage groen’.
Er zijn veel kopieën van in omloop, maar die schijnen (de reviews lezend) veel minder lang te werken en vaker te moeten worden opgeladen. Het lampje kan op verschillende sterktes branden en is heel warm op de laagste stand (foto’s).
Lichtjes-stad en wat doet winter?
Het is vandaag officieel winter geworden en ik kijk weer met grote belangstelling uit naar wat koning winter voor ons in petto heeft. Vrees natuurlijk het ergste -nat en zacht- maar ik hoop op wit en koud. Hoop houden mag. Nee, moet!
En verder was ik weer even de stad in gisteren eind van de middag, waar ik wat kleine fijne en toepasselijke cadeautjes vond voor mijn lief. En nog wat prachtige glazen versieringen voor onze kerstboom bij Dille en Kamille. Alles in de boom is nu van papier en glas; een combi die goed werkt en dus een blijvertje is. Net als de prachtige boom die we vorig jaar via Marktplaats vonden, wat hadden we daar een mazzel mee zeg!
Ook scoorde ik in de stad een zakje vers gemaakt rommelkruid voor de vega balkenbrij en dropjes, beide bij het kruidenwinkeltje. Dat rommelkruid kun je op maar heel weinig plekken krijgen trouwens. Ik koop het al jarenlang bij ‘t zelfde stekje in de Stikke Hezelstraat, ook toen we nog niet in Nijmegen woonden. Stikke is trouwens -heb ik mij laten vertellen- Nijmeegs voor ‘steile’. Het is dan ook een steil omhooglopende winkelstraat, je voelt je hartslag wel even als je bovenaan bent, haha!
Het was fijn om door onze stad te banjeren met al die kerstlampjes overal.
En dan op de terugweg: Driving home for Christmas luid aan in de bus, over de Waalkade. Met zicht op de verlichte Waalbrug en vele lichtjes in de Lindenberghaven bij avondschemer… Wat meer kun je je wensen voor het ultieme kerstgevoel…? Antwoord: dat mijn lief en hondenkind erbij konden zijn. Die wachtten thuis op mij, dat was ook een heel warme gedachte. Maar veel liever was Dejan meegegaan (en dan mag Freek ook altijd mee). Dat is alleen nog niet haalbaar voor mijn lief en daar kunnen we ons goed bij neerleggen, gelukkig. Ik heb op Dejan z’n verzoek foto’s gemaakt van de stad in kerstjasje en ze thuis aan hem laten zien, dat deed hem goed.
Nijmegen is en blijft zo fijn! Ik struin graag door het centrum. En ik kijk er enorm naar uit om dat in het nieuwe jaar weer met mijn lieve mannen samen te doen, of dat moment nou al snel komt of pas veel later.
Kiki
