Maandag 9 dec. 2019
Hè ja leuk, ‘t wordt al kerst bij familie Boslust.
Door het dagje Duitsland met een vriendin zaterdag, kwam ik helemaal in de mood, ha! We waren op een knusse, kleine kerstmarkt en dat was natuurlijk een heel lekker feestjasje. Maar wat minstens zo sterk dat dat fijne ‘wintergevoel’ gaf, was het museum van Kleef. Alleen al door de ligging. Een prachtig oud gebouw tegen een heuvel aan. En dan al die (inmiddels) kale bomen op de heuvel…
Het museum heeft een boeiende collectie, en in het cafe op het dakterras hebben ze zalige taartjes.
Omdat we rondom het museum al gewandeld hadden en we mijn pootjes wilden sparen voor het slenteren over de kerstmarkt, gaan we nog een keer terug om lang en rustig door het museum te struinen. Maar dit eerste bezoek was veelbelovend.
Meneer Boslust en ik hebben gisteren terwijl de wind huilde om het huis, de kerstboom gezet. Cosy! Het is wel een prikboompje want het is een blauwspar, die hebben scherpe naalden. Maar ‘t is een prachtboompje dus dat is een mooie aanwinst voor onze tuin straks. Want uiteraard, uiteraard, uiteraard: na de feestdagen mag onze boom verder leven in de tuin. Helaas wacht veel kerstbomen een ander lot.
Kerstboomschaamte
Het is een ondankbaar beeld, kerstbomen aan de straat gedumpt voor de ophaal. Gelukkig gaan ze op veel plaatsen niet meer op de brandstapel en worden ze tegenwoordig tot compost verwerkt. Maar het blijft droevig, en een typisch geval van ‘onterechte wegwerp’.
Eerst heeft zo’n boom er jaren over gedaan om mooi te worden, dan wordt ie zorgvuldig uitgekozen, in huis gehaald en versierd en dan vervolgens gewoon hup, weggegooid. Bloemen gooien we natuurlijk ook weg als ze op zijn (in de GFT, dat wordt compost of biogas) maar die zijn binnen no time gekweekt. Zo’n boom niet. Ik vind het gemak waarmee ze worden afgedankt niet in verhouding staan met de moeite en tijd die het kost om te groeien. En dat zo’n boom dan zo makkelijk wordt vernietigd; nee. Niet voor ons.
Daarom zou ik graag het woord ‘kerstboomschaamte’ willen toevoegen, ha! Past in het rijtje vliegschaamte en ‘vlees(eet)schaamte’ (die heb ik namelijk ook al voorbij zien komen en ook dat lijkt me niet geheel onterecht). Iets meer besef van de consequenties van onze acties, kan geen kwaad. Ik eet al een tijd geen vlees meer, maar dat had tijd nodig. Wat mij daarbij hielp, was het besef van wat mijn stukje vlees op het bord voor route had afgelegd en hoeveel leed daaraan voorafgegaan was, ook bij bio vlees. Minder dan bij gewoon vlees maar nog steeds: het is leed voor een dier. Nou hielp het natuurlijk wel dat ik een husband heb die al eeuwen vegetarisch eet. Inmiddels beseffen wij ook dat vegetarisch eigenlijk nog niet genoeg is, helemaal geen dierlijke producten eten, is nog beter om dierenleed en milieuschade te helpen verkleinen. We proberen daar wel kritisch in te zijn en zoveel mogelijk in te doen. Maar vegan eten, is een grote stap. Letten op biologische zuivel en geen vlees eten, is in elk geval iets.
En wij kopen dus ook al jaren geen afgezaagde kerstboom meer. Altijd is het er een met kluit, en veruit de meeste kerstbomen hebben een plek gevonden in onze tuin. Er zijn een paar bij die echt al joekels worden, en prachtig! Anyway: hier willen we geen kerstboomschaamte hebben, dus onze huidige aanwinst wordt flink vertroeteld met lekker veel water, op een plekje NIET bij de verwarming en dan straks de tuin als vaste woonplek. Wil je geen kerstboom in je tuin, of heb je geen tuin maar wil je wel een echte boom? Neem een adoptiekerstboom. En anders: breng ‘m naar Boslust! Wij hebben zat plek nog in onze tuin(en), en zullen jouw kerstboom een fijn leven geven. Je kunt ‘m dan alleen niet hergebruiken, want wij weten niet hoe we hem zo moeten verzorgen dat ie een nieuwe verhuizing overleeft. Eens gegeven, blijft gegeven is dus ons motto. Maar breng ‘m gerust, ha!
Soms vinden mensen het cute, hoe wij met dit soort dingen omgaan. Dat vinden wij dan op onze beurt stom.
Iemand noemde de zorg die wij onze beestenkinders geven, ‘schattig’. Vriendin Annelies zei daar vervolgens iets heel scherps over dat voor ons ook heel erg waar is: ‘Het is denigrerend om dat schattig te noemen want het is helemaal niet schattig, het is gewoon noodzaak om zoveel zorg voor dieren te hebben en het is liefdevol. Een plicht die je op je neemt als je huisdieren kiest’. Dat laatste woord vinden wij ook meer relevant: een liefdevolle plicht.
Maar je wordt al gauw niet serieus genomen als je geen vlees eet, een kerstboom niet als afval wil zien, en als je de zorg voor je dieren als prioriteit ziet. Dan word je als schattig gezien. Het zegt voor ons vooral iets over die ander.
En ja: dat schnauzerhondje in onze kerstboom (foto boven) dat is dan natuurlijk wèl uber schattig…! 😉
Kaarsjes
We hebben er een lekker rommelig, ouderwets boompje van gemaakt. Het enige dat nog ontbreekt, dat zijn de witte kerstboomkaarsjes. Die ga ik vandaag even halen in Doesburg bij Staarink, een old school familie-warenhuisje waar je alles kan krijgen dat je maar kunt bedenken. Ook kerstboomkaarsjes. Een vriendin van mij komt zometeen een dagje onze kant op en we gaan dus ook even naar Doesburg een koppie thee doen, en dan kan kan ik mooi even bij de familie Staarink aanwaaien. Kerstboomkaarsjes zijn niet zo makkelijk meer te krijgen, dat maakt ze extra leuk om in de boom te stoppen, ha!
Gisteren
Alweer maandag…time flies. En dat cliché is zo waar als een…?
We hadden een fijne zondag gisteren. Smolten weer bijenwas voor ons adventszondag-ritueel kerstkaars dippen. Dat rook heerlijk! Ook bakte ik gemberkoekjes, wat de kerstgeur natuurlijk nog meer ten goede kwam en de kerstboom zelf geeft ook wat geur. We draaiden jazzy kerstmuziek, en gisteravond bij ons zondagavondmaaltje mocht de 2e adventskaars op de krans aan. We hadden ook een zalig zondagmaaltje met roergebakken spruitjes en pompoen, vega rookworst met smokey saus en aardappelpuree-torentjes in de oven. Hoe ik het allemaal maakte, kan ik eerlijk gezegd niet echt herhaalbaar maken. Ik kwak gewoon van alles door elkaar, probeer een beetje dit, hussel een beetje dat en dan blijkt het best lekker te lukken. Ik zal binnenkort wel wat kerstmaal-tips bij elkaar sprokkelen (uit eigen en andermans keuken) en die hier opschrijven.
Anyway. Het was een dag vol fijne kleine tradities. Wij worden er happy van en deze tijd is daar op en top geschikt voor! Dat anderen hier in ons huis kunnen meegenieten daarvan (zoals vandaag een vriendin en donderdag een groep buurtjes voor een kerstborrel), is natuurlijk extra leuk.
Ciao, tot gauw.
