Juweeltje

Wie wat bewaart die heeft wat.

Tweeduizendtwintig was voor ons het jaar van ons nieuwe avontuur in Nijmegen. Halverwege 2020 verhuisden wij terug naar de stad waar ik deels ben opgegroeid, (stiekem) altijd naar terug heb willen gaan, vlakbij ben geboren en die ook in Dejan z’n hart al snel een plek had. Toen we de kans kregen besloten we ‘m te nemen, ondanks coronatijd.
Dat werd verhuizen dus.

Nou zal een verhuizing nooit mijn favoriete bezigheid worden maar voor ons had de verhuizing -naast een mooie nieuwe woontoekomst- nog andere voordelen. Bijvoorbeeld dat we weer eens enorme opruiming hielden. Dat was wel nodig ook! Veel spullen gingen naar de kringloop, de rest (ook nog veel teveel, ik schaam me dood…) kon naar grofvuil. En dan verhuis je dus met een inboedel waar je tot in detail voor hebt gekozen. Letterlijk alles is door onze handen gegaan: ‘wegdoen of meeverhuizen’?

Heel soms gebeurt het dat we iets niet meer kunnen vinden, er vervolgens naar lopen te zoeken en dan ineens besef je ‘oeps, dat heb ik weggedaan voor de verhuizing…’.  Maar we vinden ook nog steeds dingen terug die we graag wilden houden, niet vaak gebruiken en die dan nu pas opduiken in huis. Zoals het kopje op de foto boven. Ik kocht het ooit in een curiosawinkeltje en gebruikte het net als andere oude kopjes voor mijn kookproject in de eetkeet (in de tuin van ons vorige huis). Regelmatig liet ik gasten zelf een kopje uitkiezen voor de koffie of thee, en dan werd dit snoepje vaak gekozen. Het is mooi van vorm, oud, en lekker eigenwijs met het printje aan de binnenkant.

Van de week dook het kopje op in een la die nog nauwelijks open was geweest. Zo’n: dit-hebben-we-maar-weinig nodig-la. En dan zie je zoiets liggen en denk je: ach ja, dat hadden we ook nog, wat leuk!

Lang lag het kopje achterin een la in het donker. Nu staat het op tafel met een kaarsje erin licht te geven in de donkere dagen aan het eind van het jaar. Dit juweeltje dat mee mocht naar Nijmegen.

Over lichtgeven gesproken: tijd voor de…

Lichtpuntjes!

✨ Mooie tv die niet genoeg gezien wordt. Promenade (satireprogramma) had een jaaroverzicht-tweeluik, zondagavond en gisteravond. Met als spectaculaire klap op de vuurpijl (oh oh…) Peter R. de Vries als masked singer. Als je even wil grinniken en ook de vinger op de zere plek gelegd wil zien: ga kijken. Wat een kutjaar was het (en wat een vreselijk kutland zijn we soms ook eigenlijk…). Af en toe wil je dat ook even mogen voelen en tegen elkaar kunnen zeggen toch? Dan ben je bij Promenade helemaal op je plek. En toch…word je er ‘blij’ van. Knap van ze! Ga dat zien.

✨ Een persoonlijk lichpuntje. We maakten ons vandaag zorgen om Sandro, de beste vriend van Dejan (ze zijn jeugdvrienden), en inmiddels ken ik hem ook redelijk goed en is hij ons beiden dierbaar, omdat hij een paar keer bij ons gelogeerd heeft. Sandro woont in Kroatië in de buurt van Zagreb, en in die omgeving is vandaag een zware aardbeving geweest. We kregen gelukkig eind van de middag een bericht van Sandro, dat alles oké is met hem, zijn vriendin en zijn moeder (die Dejan ook nog goed kent van vroeger). Gelukkig!

✨ Voor de een een lichtpuntje, voor de ander misschien vette ellende maar joehoe!, de eerste sneeuw is gevallen! In Groningen. En het woord sneeuw duikt nu toch al een paar dagen lang regelmatig even op in de weersvoorspellingen. Het zal allemaal wel weer niet veel voorstellen in the end maar toch: het is een beginnetje. En zeg je ‘sneeuw’ dan zie ik lichtjes!

✨ Tijdens de kerst waren er overal mooie menu’s bedacht voor afhaal en bezorgen. Zo zorgden horecatentjes ervoor dat zij toch nog wat inkomsten binnenkregen en konden mensen thuis eten als in een restaurant. Ook wij hebben dat mogen ervaren en het was een feestje. Deze dagen kun je bij de horeca her en der borrelboxen en hapjesplanken bestellen voor de jaarwisseling. Ook zijn er horecaplekken die zijn overgestapt op het maken en verkopen van oliebollen. En die oliebollen worden dan soms helemaal opgepimpt. Met spijs, chocola,  drank en meer. Geef mij maar een gewone ouderwetse bol, liefst zelfs zonder krenten. Maar de inventiviteit is toch super?! En wat blijkt? Het halen van oliebollen is een waar uitje geworden voor veel mensen. Even een loopje naar de oliebollenkraam, ha! Net als bij ons dus. Morgen proberen we een bolletje te scoren bij De Bakkerij van de Houtwerf, bij ons in de omgeving. Kijken hoe zij hun bollen bakken. Hoe de oliebol een troostbol werd, eindejaar coronatijd…

Tijd voor dromenland. Ik denk dat ik ga dromen over wakker worden in een Witte Watten Wereld…

Rustige nacht gewenst, tot morgen.
Kiki

#Sneeuwdromen
#Wintertijd
#Kersttijd

#Eindejaar
#Juweeltjes
#SimpelisSuper
#Dromerig
#NijmegenThuisstad