Ik mag weer

Roeren, kruiden, ruiken, pruttelen, stoven, proeven en bakken. 

Me lekker uitleven in de keuken en dan morgen restaurantje spelen. Ik doe dit al -met mijn knusse kookproject- sinds 2010. En elke keer weer met evenveel liefde, plezier en vooral ook voorpret. Want ik weet inmiddels dat er een avondje wacht waarbij gasten samen -altijd in een warme sfeer- gaan genieten. Van elkaars goede gezelschap, leuke gesprekjes, een sfeervol gedekte tafel, even niks moeten en uit eten gaan in huiselijke sfeer.

Ik moest mijn menu een klein beetje aanpassen: in plaats van de broodjes helemaal from scratch zelf te maken, heb ik ze gemaakt op de luie manier: met een broodmix. Nog steeds zelfgebakken, maar dus wel met meer gemak. Mijn pootjes zijn namelijk door mijn reuma te ontstoken om goed te kunnen kneden. En dan is zo’n pak broodmix een stuk makkelijker. Toch ben ik trots op de broodjes, ze zijn mooi van vorm en allemaal identiek. ‘Het lijkt wel een bakopdracht voor Heel Holland Bakt’, zei manlief. Ik vergat foto’s te maken en de broodjes zitten nu in de vriezer.

Koken is een momenteel een beetje méér uitdaging, mijn lijf is lastig. Ik slaap slecht doordat de reumaontstekingen het omdraaien in bed heel moeilijk maken, dat doet flink zeer. Maar de ene dag gaat het beter dan de andere. En als ik bedenk dat ik momenteel dus weer geen medicatie heb (moest vanwege een gevaarlijke bijwerking die ik had, alweer stoppen met wat ik slikte) dan vind ik het nog goed leefbaar. Mijn lijf moet het op dit moment zelf doen, totdat de reumatoloog en ik over 2 weken weer een puzzeltje hebben gelegd voor een nieuwe strategie. Ik ben een dubbele pechvogel: een vorm van reuma die een genen-fout is en daarbij ook nog een hypergevoelig fysiek systeem dat bijna geen medicatie verdraagt zonder fikse -vaak ook ernstige-  problemen of risico’s.

Door zoveel mogelijk plantaardig te eten (en zo min mogelijk bewerkte voeding) probeer ik mijn lijf te helpen en kan ik een beetje verschil maken. Ik heb het gevoel dat dat ook lukt; het was volgens mij veel erger geweest als ik vlees zou eten en veel andere dierlijke spullen. Never the less…die reuma valt me flink lastig momenteel. En ik ben daarbij ook nog lang niet van de bibbers af van bijna twee jaar geleden, toen ik (zo goed als zeker uitgelokt door reumamedicatie) kanker kreeg, waar ik tot nu toe succesvol voor ben behandeld.

Het is veel, dat lijf van mij. En ik heb niet veel weg te geven, zeker niet als ik door mijn reuma-ziekte slecht slaap en moe ben. Maar zolang ik goed voor mijzelf zorg, loopt het niet helemaal uit de hand. Daarbij: zolang ik -samen met mijn lief- mooie en fijne dingen mag doen waar ik ook anderen blij van zie worden, ben ik simpelweg tevreden met hoe het leven loopt.

Zo’n dag als morgen…als ik het niet wekelijks doe, als ik het werk goed verspreid (gisteren een beetje, vandaag en morgen), als ik het mezelf wat makkelijker maak waar dat prima kan (brood bakken met een kant en klare mix dus) en zolang ik het samen met de lieve en helpende hulp van mijn husband kan doen, is ‘t nog steeds een feestje. En ik ben dol op feestjes.

Fijne zondag, heb ‘t goed. 
Kiki