Desembrood bakken. En aan het infuus.
Over dat laatste: vanmorgen heb ik de reumatoloog gesproken. De ontsteking in mijn schouder ziet er niet best uit maar dat had ik al gemerkt bij de radioloog. De reumatoloog bevestigde dat de radioloog geschrokken was van wat hij op de echo zag. Niet zo leuk.
Maar waar ik heel erg blij mee ben, is dat mijn reumatoloog wel met mij mee wil gaan in mijn verzoek om nu eerst een nieuwe infuusbehandeling de kans te geven om de boel onder controle te krijgen. Dat schouderprobleem is mijn zwakke plek, en het is uit de hand gelopen. Dat heeft met de coronacrisis te maken. Ik moest wachten tot ik gevaccineerd ben om de infuusbehandelingen te kunnen hervatten. Dat is nu bijna zover en dus vind ik het de moeite waard om nog even geen martelgang-injecties in die schouder te zetten of een orthopedisch chirurg erin te laten snijden, maar om de medicatie eerst de kans te geven.
Mijn nadeel is óók mijn voordeel: medicatie komt heftig binnen in mijn systeem. Met bijwerkingen, maar ook met de werking. Zo’n infuus is altijd een beetje scary (vanwege de reacties die dan optreden tijdens het infuus) maar het werkt ook snel en super effectief.
Ik werd daarnet al gebeld door het afsprakenkantoor: 10 augustus infuusdag. En dat geeft goeie moed: eindelijk concreet zicht op rust in mijn lijf. Infuus erin, ontstekingen eruit.
En dan dat brood.
Daarvoor geldt juist: hitte eruit, nieuw brood erin. Je gaat tijdens een hittegolf natuurlijk niet je oven een uur laten bakken (op de hoogste stand) dus dat broodbakken met mijn zelfgemaakte desem, moest even wachten. Maar nu het is afgekoeld buiten (wat een zaligheid!) mag ik dus weer.
Het desem staat te pauzeren in de koelkast. Ik heb er 80 gram uit gehaald voor het brood dat ik morgen wil bakken. Die 80 gram gevoerd met nieuw meel en water (40 van elk) en dat gaat het desem hopelijk activeren. Als het goed is, staat het over een paar uur weer gezellig te bubbelen.
Ik kreeg al wat berichtjes met de vraag hoe het nu gaat met mijn desem en of ik erover wil blijven schrijven. Dus: keep you posted!
Wonderlijk
Er kwamen trouwens ook leuke reacties op mijn Hortus Nijmegen reclame. Ik schreef gisteren al dat het een fijne verwonderplek is. En ik las van bloglezer Ingrid dat zij dat erg graag beaamt, zij is er ook eens geweest. Musea zijn prachtig, kunst is inspirerend en toch is niks zo wonderlijk fascinerend als de mooie fratsen van de natuur (vinden wij van Boslust-Boomhut). En dat geldt ook voor het kleurenfeesten van bovenaan. Gisteravond was het weer raak. Dan staan we op ons terras en speelt zich boven (en voor) je een spektakel af, de lucht stilletjes in brand. Het went nooit en gelukkig maar.
Wat trouwens ook nooit went is selfies maken. En daar laat ik het maar weer bij voor vandaag…
Ciao, tot gauw.
Kiki