Donderdag 22 aug. 2019
Onze Freek viert zijn halve verjaardag vandaag. En dat doet hij met de 6 maandelijkse junior controle bij dokter Jochem, en met een stukje hertengewei om op te kluiven.
Een half jaar geleden werden we gebeld door John de schnauzertjesfokker:
‘Kiki, de puppy’s zijn geboren! Het zijn 2 vrouwtjes en 3 mannetjes, ze zijn kerngezond en ze zijn zo prachtig!’.
John klonk apetrots en wij waren ontroerd. Want op dat moment veranderde een voor ons droevige tijd in een tijd van troostrijk toeleven naar de kennismaking met Freek. Het werd vanaf dat moment dierbaar denken aan Dirk en feestelijk vooruitkijken naar Freek. Dirk mocht – in onze beleving en dat is nog steeds zo!- gaan ‘voortbestaan’ in een nieuw, kersvers leventje.
Nu zijn we een half jaar verder en Freek doet ons in steeds meer opzichten aan Dirk denken. Een stronteigenwijze, stoere, uber vrolijke, heerlijk aaibare en hartveroverende dwergschnauzerpup die weet wat ie wil, aan ons gehecht is, die leergierig is, en ons leven weer zo enorm verrijkt!
Freek is trouwens ook wel weer heel anders dan Dirk. Vooral op het vlak van gezondheid kunnen we bijna niet geloven hoe zorgeloos het gaat. Als ik het opschrijf, denk ik ook meteen: ‘afkloppen, laat het alsjeblieft goed blijven gaan, ‘mogen’ we deze mazzel zo houden, please please please…?!’.
Goed rapport
Freek was vandaag voor juniorcontrole bij Jochem, onze dierenarts. In de kliniek werd hij vrolijk en feestelijk verwelkomd weer, ze leven zo betrokken met ons mee! We hebben ook best wat meegemaakt daar, rondom Dirk ‘met z’n allen’. En Freek wordt ‘t hemeltje ingeprezen natuurlijk. Hij is ook zo stoer! Vindt het totaal niet eng om er te zijn, gaat kwispelend naar binnen, laat op de behandeltafel alles gebeuren (zolang er maar snoep is) en ze zijn allemaal dol op ‘m. Net als bij Dirk. Alleen was Dirk niet gezond, hij moest best vaak afzien fysiek en was daardoor veel minder tolerant bij de dierenarts. Zo begrijpelijk ook, arm schaapje…
Jochem is super tevreden over Freek. Hij is kerngezond, goed op gewicht, zijn tanden zijn prima gewisseld. Gisteren viel er een tandje uit tijdens het spelen en er zit nu nog maar een melktandje los, voor de rest is alles gewisseld. Zijn vacht is prachtig, en we kammen hem om de dag. Dan poetsen we ook Freek z’n tanden. Op advies met een babytandenborsteltje met lekker smakende hondentandpasta erop. Daar kauwt ie dan fanatiek op en stiekem beweeg ik het borsteltje steeds iets verder naar achter, richting de kiezen, en dan maak wat lichte borstelbewegingen. Dat laat ie al redelijk toe, super Freek.
Een van de assistentes zei ‘Wat een mooi kindje heb je dan eigenlijk he?’ en wij moesten daar wel om grinniken. Het is natuurlijk een hond en geen mens maar wij vonden haar opmerking helemaal terecht, ha! En trots dat we op ons kind zijn joh! Hieronder het ‘rapport’ voor Freek van Jochem. En ik weet, het is heel tutterig van tante Boslust, maar dat moet natuurlijk gewoon even gedeeld worden!
Diervriendelijk kluiven
Het ‘ik-ben-een-half-jaar-cadeautje’ voor Freek is een stuk hertengewei. Hoe kan ‘t ook anders als je familie Boslust bent, ha! Die geweien zijn gewoon verzameld in het bos, en vallen elk jaar af, daar hoeft geen enkel hert voor te worden gedood gelukkig (ze zijn van Farmfood). Het is ook heel gezond voor je hond, hij doet er veel langer mee en krijgt daarmee niet teveel extra calorieën binnen.
Wel moet je goed in de gaten houden dat je kleine kluiverd er rustig aan knaagt en niet te fanatiek probeert er hele stukken vanaf te breken. Doet ie dat wel, dan is de kans namelijk groter op het breken van een tand. Door de ‘kluif’ ook weer regelmatig van hem weg te nemen, kun je even testen hoe je hond reageert. Wordt ie dan boos, dan is ie er te fanatiek mee en de kans groter dat ie er ook te fanatiek de tanden zet. Kan je de gewei-snack prima van hem weghalen, dan zit het ook wel snor met het kluifgedrag (was een puppytrainer-tip). We kochten een normale versie en dat waardeert Freek duidelijk. Maar eigenlijk moet hij de junior oftewel de ‘easy’ versie hebben. Da’s een half stukje gewei. Morgen krijgt ie dus alsnog z’n ‘beginnerskluif’.
Ik hoop dat hij ons deze misinschatting zal vergeven. En vooral dat ie voelt, elke dag weer, hoe blij we zijn met hem.
Onze Freek.
Morgen gaan we met Freek naar de Posbank, weer een klein avontuur. Ik lees bij diverse facebookcontacten van mij al dat zij er geweest zijn (vooral mensen die hier niet vandaan komen) en dat het magisch paars is momenteel, de prachtigste plaatjes komen voorbij! Dus hup, gauw er naartoe! Voordat onze Veluwezoomheuveltjes hun paarse gloed weer kwijt zijn. En dan natuurlijk ook lekker even lunchen bij het gezellige eettentje van het bezoekerscentrum (Veluwezoom). Helaas kunnen we nog niet met onze Vespa, daarvoor is Dejan z’n enkel nog veel te kwetsbaar. Dus we pakken de bus. Mooie route, lekker rondkijken, goed voor Freek om te blijven ‘oefenen’ met reizen.
Tante gaat slapen. Net als de meneertjes Boslust. Waarbij Freek Boslust na een perfecte eerste nacht op zijn eigen poefbed, daarna minder gecharmeerd was van zijn eigen plekkie en ‘s nachts steeds maar weer ons bed in kroop. Hij vindt het niet gezellig, op zijn eigen plek slapen (al is het pal naast ons, oh oh…!). Vannacht maar weer een nieuwe poging, wish me luck.
Ciao, tot gauw.