Wat was het nog mooi vandaag en ja, ‘t gaat veranderen.
Het wordt grijs en kil buiten, geloof ik. Maar vandaag was het nog licht. Lekker licht lentelicht. Ik heb het flink opgeslurpt en in m’n systeem opgeslagen voor de aankomende grijzere dagen. Vandaag genoot ik dus nog even van een lange lentewandeling met husband & hond en een bakkie (+ boekie) op ‘t balkon.
Nou voelde ik me de afgelopen weken juist ondanks de zon, wat meer grijs van binnen, met alle onzekerheid van het baarmoederkankeronderzoek. Een beetje mat en kleurloos. Nu die onzekerheid niet meer zoveel energie wegknaagt en ik weer heldere levenslust voel, zal het grijze weer me niet uit het veld slaan. Ik heb ook zin om de draad weer helemaal op te pakken en aan de slag te gaan. Vandaag genoten we nog even van het lenteweer, morgen gaan we echt vol aan de bak. Website, brief schrijven voor een project, projectplan vastleggen en een creatief overlegje voor het volgende buurtterras. Ja, grijze dagen zijn goed voor de productiviteit. Hier in elk geval wel.
Maar ik snap uiteraard ook heel goed dat veel mensen juist de zalige zon gaan missen en opzien tegen slechter weer, na deze lekkere lenteweken. Voor wie dat zo is: zet ‘m op!
Misschien helpen onderstaande gedachten ook een beetje…?
-
De zon komt altijd weer terug.
-
Grijs weer is weer voor een geurige pot thee op tafel. Op een theelichtje. Met een koekje. En een kaarsje aan.
-
Als er iets is waar jij niks aan kan doen en veranderen, is dat wel het weer. Ergens ook wel een rustige gedachte toch? We krijgen van alle kanten naar ons hoofd geslingerd hoe maakbaar het leven is. En wie geld heeft, kan al helemaal van alles aan het leven (en zichzelf) veranderen, naar wens maken, opnieuw veranderen enz. Maar het weer? Daar kan geen mens ter plekke iets aan doen. Wel in grote lijnen met het klimaat natuurlijk, maar niet of het morgen grijs is en nat is, of niet. Voor mij kan het weer een bruikbaar oefeningetje zijn in leren accepteren dat je het leven uiteindelijk niet in de hand hebt. Het leven doet wat het doet. Net als het weer.
-
Voel je je klote op grijze dagen? Wat ik steeds vaker merk, is dat ‘t de kunst is om die niet fijne momenten als volwaardig onderdeel van het echte leven te zien. Op de socials wordt door veel mensen alleen maar gepost als het leven lacht en er succes te melden is. Dat draagt bij aan een cultuur van ‘geforceerd geluk’. Maar het moeilijk hebben, het is ook deel van het leven. Deze dame kan erover meepraten uit zeer recente ervaringen… Als je het ‘je niet zo fijn voelen’ toe kan laten, leer je ook beter te luisteren naar waar hoofd, hart en lijf behoefte aan hebben (en waar niet aan). En dan leer je ook, dat het weer voorbij gaat. En dat je weer intens kan genieten van wat er dan komt.
-
Effe een hele praktische: gebruik de aankomende grijze, guurdere dagen om die lekkere winterhapjes die nog in je vriezer hebt liggen, op te peuzelen. Wij gaan nog een keertje aan de heerlijke (vega) erwtensoep, die we na kerst hadden gemaakt. Lekker met een roggebroodje kaas erbij! Dan smaken de lentehapjes straks, als de zon weer straalt, extra feestelijk!
-
Als het nu grijs en nat wordt, wordt het straks (tijdens de Pasen en de vrije dagen daaromheen bijvoorbeeld?) misschien wel weer zonnig. Aan elke mooi-weer-periode komt een eind. Beter gebeurt dat nu, want dan hebben we straks misschien weer grotere kans op ‘vrolijke paasdagen’. Ja toch.
-
Nog even met dat lekkere warme zachte dekentje op de bank liggen, heerlijk! Doe je niet in de zomer. We hebben 4 seizoenen, dat is mooi. En de overgangen tussen die seizoenen, kunnen ook heel mooi zijn. Niet ineens, bam! 21 maart lente en zon, totdat het herfst wordt, maar snufjes lente, nog een snufje winter, dan weer lente en zo rollen we door de seizoenen. Oke: het was wel heel lang grijs en nat, deze winter. Monotoom. Maar daardoor werden we ook zo extra gelukkig toen de voorjaarszon tevoorschijn piepte.
Nou ja, zie maar wat je ermee doet natuurlijk.
Ik ga de grijze dagen gebruiken, in elk geval. En ik verheug me al op het lekkere doorwerken, een warm bad en die kom dampende snert… Hieronder nog een foto van zaterdag, toen ik na een hapje eten met een vriendin, terugliep naar huis en we de zon zagen ondergaan in het Goffertpark. Dat is natuurlijk wel het mooie van zonnige dagen: de schemeravond. Maar ook die komen weer terug.
Fijne avond, tot later.
Kiki