Smullen door de tranen heen.
Het is flink op de kiezen bijten, vooral voor mijn lieve Dejan. Morgen is de allerlaatste bestraling maar dan stoppen de loeigemene bijwerkingen nog niet, dat heeft nog 2 weken tijd nodig, dan komt de ommekeer, zeggen ze. Hij heeft nu morfinepleisters tegen de pijn (want de hals van zijn huid is roodverbrand, krijgt wondjes en binnenin zijn keel ligt alles open, zo vreselijk naar!). Vanaf morgen komt er ook een paar keer per dag een verpleegkundige bij ons thuis. Dan kan mijn lief lekker thuisblijven, maar hebben we wel wat extra hulp en een paar extra ogen op zijn fysieke situatie.
Dat is voor mij ook wel een geruststelling, want intussen werd ik zelf gisteren flink beroerd en ik voel me nog niet 100%. Er moeten gewoon even wat helpende handen bij hier. Dat werd ook meteen geopperd in Radboud, toen we vanmiddag bij de radiotherapie-verpleegkundige zaten voor een gesprek, nadat ik aan de bel heb getrokken. Ze pakte het weer heel goed op, superfijn. Ze reageren heel zorgzaam en adequaat, steeds als er iets is.
Ook fijn:
• Dat gisteren de zon spectaculair door de gouden blaadjes danste, zo, zo, zoooo mooi! En ons uitzicht dat met de dag intenser wordt (rechtsboven), smullen.
• Dat ik bij de wandelingen met Freek vandaag de regen heb kunnen ontlopen, hoera!
• Dat het me gelukt is om Freek Frummel z’n warrige vacht te knippen. Zonder hulp van Dejan was het lastiger, maar Freek werkte wel supergoed mee, alsof ie het snapte, dat ik ‘t alleen moest doen, de schattebout…! Volgende keer gaat ie weer even naar de hondentrimmer maar we doen het om en om: dan weer daar en dan weer zelf. Ik had geen zin om die kant op te gaan. Nu kunnen we zijn lieve oogjes weer zien. En dan smelt ik zo…! Foto’s maken is lastig met Freek, hij is zo donker van vacht en hij zit nooit stil, ha! Maar het is zo’n snoepje!
• Dat mijn lieve Dejan mij bij thuiskomst appte dat hij zich gesteund voelde door mij in Radboud vanmiddag en dat ik ook heel realistisch was in het gesprek, waardoor we dus nu thuiszorg gaan krijgen, Dejan snel wondzorg kreeg meteen en de juiste morfinepleisters. Daar ben ik heel erg blij mee, want ik voel me zo machteloos, om te zien hoe hij onder vuur ligt aan alle kanten. We kwamen in Radboud nog lotgenoten tegen: Pier en zijn vrouw Astrid, een heel hartelijk stel dat we al eerder tegenkwamen bij bestraling in de wachtruimte. Pier loopt twee weken voor op Dejan en is dus al een tijdje klaar met de bestralingen. Hij maakte al een veel betere indruk dan de vorige keer, dat geeft de burger moed.
• Fijn is ook dat ik morgen bij de laatste bestraling -net als bij de allereerste op 10 oktober-,met Dejan mee mag naar de bestralingstafel, tot hij goed geïnstalleerd is. En zodra hij dan klaar is, mag ik hem ‘ophalen’ van de tafel. En dan gaat voor de laatste keer dat akelige, claustrofobische masker van zijn hoofd en hals af, godzijdank!
• Ik zie ze niet veel maar als ik er dan nog ergens een verdwaald zie, is dat een cadeautje! Die rood-witte bovenaan, die bedoel ik.
• Ook fijn: grinniken bij het Sinterklaasjournaal. Wat blijft dat toch leuk! En ik heb veel respect en waardering voor hoe Merel Westrik dit heeft opgepakt (als vervanger van de eigenlijk onvervangbare Dieuwertje Blok); wat doet ze het super! Elke avond met een glimlach bij de tv. Ook namens mijn lief, die er nu helemaal geen puf meer voor heeft om dat te kijken. En dan Speculasies, briljant ook weer! Ik ben helemaal fan van Jaap van Stamelen, die maar niet aan ‘t woord komt…
Het is momenteel glimlachen en traanogen afgewisseld. Soms overvalt me even een huilbuitje, als het allemaal zo zwaar en heftig is voor Dejan of als ik er zelf ook even doorheen zit. Maar dan komt er weer een lief berichtje, of schijnt ineens de zon even, of Freek doet iets grappigs -kat Jasper kan er ook wat van- of ik kijk iets op tv dat me vrolijk maakt, of ik geniet met een verwarmende kop thee in mijn hand, om me heen kijkend, van ons fijne thuissie. En hup, dan is er weer een glimlach. Soms is het zelfs even gewoon smullen, zoals met die zon door de bomen. Dan ben ik oprecht even heel blij. Het is net als het herfstweer van nu: dan weer gieten en dan weer stralen. Wat zal het moment fijn zijn dat ik Dejan weer een beetje zie glimlachen…!
Onderaan een kort filmpje van de zon en de blaadjes.
Fijne avond nog.
Kiki
IMG_3530
(klik op de link hierboven voor filmpje)