Hallo herfst (5)

Herfst in huis

Mooie bloemen uitzoeken in de bloemenwinkel; smullen vind ik dat. Gisteren mocht ik dat weer van mijzelf en ik kan dan mega genieten van het resultaat in de vaas thuis. Herfstbloemen zoeken vind ik ‘t allerleukste. Chrysanten in prachtig diepe kleuren, besjes, takjes, heerlijk. En dan bij de kassa een grappig gesprekje met de medewerker, die met een glimlach naar mijn samenraapsel kijkt. Dit soort dingen zijn momenteel ‘mentale medicatie’ voor mij.


Puzzelen

Het is zwaar. En het wordt nog zwaarder, de behandelingen van mijn lieve Dejan tegen zijn keelkanker. We doen het goed, allebei, maar het is ook even zoeken naar een nieuw evenwicht. We zijn helemaal ‘gekidnapt’ door de behandelingen, het is nog intenser dan bij mij destijds.

Ik ben super zorgzaam en dat wordt door Dejan enorm omarmd (en vaak goed benut ook, gelukkig kan ik veel voor hem doen), maar soms dan wordt mijn zorgzaamheid ook ineens hup, weggeduwd. Wat ik ook snap. Soms wil ik te vroeg inspringen omdat ik iets dan mis zie gaan. En dan doet ie even lelijk tegen mij. En word ik op mijn beurt weer boos en verdrietig. En ja, dan komt het ook altijd gewoon weer goed. Maar puzzelen is het wel.

Ik moet leren minder bovenop de situatie te willen zitten met mijn zorgzaamheid en ook een beetje te durven afwachten wat Dejan zelf kan en doet. En hij moet leren duidelijker te zijn in wat ie wil. Zodat ik niet op het allerlaatst moet gaan raden wat er nodig is omdat hij in de stress ‘help!’ roept en niet meer weet wat hij vragen wil. En zo zoeken wij samen naar een gebruiksaanwijzing in deze ontstane situatie. Dat is ook heel erg logisch. Er is een bom ontploft en die geeft chaos. Daar moeten we ieder onze eigen manier van dealen in vinden. De afstemming daarin, gaat gelukkig elke dag beter.

Liefde en (voorzichtig) vertrouwen

Intussen is er ook heel veel liefde. Veel knuffels, veel samen boos mogen zijn, samen gek doen en lachen, genieten van kleine dingen waar dat kan. En ieder voor zich onze eigen manieren ontwikkelen om dit heftige hoofdstuk te doorstaan.

Wat heel wonderlijk is: Dejan heeft zijn eigen stem weer terug. En zijn tumor lijkt elke dag kleiner te worden. Hij kan er met zijn tong nauwelijks nog bij en als ik met een lampje in zijn keel kijk, zie ik dat dat rotmonster minder ‘hoog’ geworden is. Intussen hakken de behandelingen er wel flink in. Er gebeurt en verandert van alles in dat lijf, dat weet ik zelf ook nog. Bij Dejan zijn dat weer andere dingen dan bij mij 2 jaar geleden, maar je lijf en leven staan helemaal op z’n kop als je behandeld wordt tegen kanker. Daar kun je je niet de helft bij voorstellen als je dat zelf niet ondergaan hebt.

Vandaag ziekenhuisdag

Dejan is nu weer voor een hele lange behandeldag in Radboud en ik ga zometeen ook die kant op. De dag begon vroeg voor hem in het ziekenhuis: hij moest eerst allerlei controles ondergaan en daarnet hadden we gesprek met Michiel van oncologie. Over de bijwerkingen, hoe het gaat, en of alle bloedwaarden goed genoeg zijn voor de 2e chemokuur vandaag. Ik deed met dat gesprek mee vanuit huis, aan de telefoon. Die stond daar in de spreekkamer op speaker. Was een fijn, bemoedigend en goed gesprek.

Ik wacht nu even tot de Freek-oppas er is (vandaag weer hele lieve oppas bij onze Frummel!) en dan ga ik naar Radboud om Dejan weer bij te staan. Hem gezelschap houden, citroenlimo’s halen, ijskoude watertjes, koffietjes als ie zin heeft. Hem helpen met zijn infuus naar de wc, de piep van de infuuspomp uitzetten als ie klaar is (zodat het luide gepiep niet minutenlang doorgaat) en Dejan vergezellen naar de bestraling zodra de 5 uur durende chemo behandeling er weer op zit, eind van deze middag.

En dan moet Dejan nog een bestraling morgen en kunnen wij daarna weer even samen onze eigen ziekenhuis-vrije bubbel in, dit weekend. Genieten van even niks moeten, van wandelen als dat hem lukt (we willen naar het bos gaan omdat de paddenstoelen door het weer nu en masse uit de grond schieten). Gewoon 2 dagen genieten van wat rust èn de prachtige herfstbloemen in huis. Maar nu eerst op naar Radboud en naar mijn lieve lief.

Fijne dag.
Kiki

 

 

 

 

▼ Herfst in huis.