Overal liggen ze op de grond en kraken ze heerlijk knisperig onder je voeten. Beukennootjes. Mooi in geluid, nòg mooier in hun verschijning…
Ja, ik ben al jaren een sucker voor beukennootjes hoor, kan ik ook niks aan doen. Maar kijk nou toch ook: die op hierboven, is toch een pareltje? Met die zachte haartjes van binnen en de stekeltjes van buiten…
De herfst is begonnen en als de grijze lucht of de verkleurende blaadjes je er niet aan herinneren, dan wel de beukennootjes. Met bakken komen ze naar beneden nu. Lekkere wintervoorraadjes voor de eekhoorns enzo. En mooi om mee te nemen voor thuis. Om gewoon af en toe even uitgebreid te gaan zitten bewonderen. Niks kutnieuws lezen of kijken, even geen kutcorona, ook geen ik-doe-niet-meer-mee’s’ en ander gedoe dat de mens allemaal bedenkt en uitspookt: gewoon simpelweg verwonderd worden door zo’n briljant kunstwerkje van de natuur.
Wij hielden gisteren een ‘herfstfeestje’ bij op ons dakterras. Gewoon, een klein moment maar iets dat wel ergens van binnen blijft hangen. Ons terras zwom nog heerlijk in het nazomerzonlicht.
Valt het je ook op hoe snel alles nu verkleurt? Of beter: kleurt. Einde zomer vind ik het groen aan de bomen maar saai en dof. En dan ineens begint ‘t te knallen: geel, goud, oker, terra, aubergine. We zien de blaadjes vanuit onze boomhut bijna onder onze ogen van kleur verschieten. We wachten in spanning af op welke feestjes we hier in en rond onze nieuwe stek worden getrakteerd komende tijd.
Intussen wordt er hard gewerkt aan het herfstboekje voor de ouderen. De tekst is af, en is nu bij Dejan mijn mooie vormgever, om te worden neergelegd in de lay out. En bij Robert, die de correcties weer voor zijn rekening neemt. Fijn dat hij dat al zoveel boekjes lang voor ons doet. We hebben een leuk bedankje voor hem in gedachten. Maar dat verklap ik mooi niet want ik weet niet of hij dit misschien leest, ha!
Anyway. Het theepottenweer is in aantocht en ook dat is wel weer fijn. Ons 2e jaargetijde in de stadse boomhut, ik hoop dat het een herfst wordt waar we volgend jaar, gevuld met kleurige herinneringen aan deze eerste keer, enorm naar zullen uitkijken. Hopen mag, toch?
De foto bovenaan maakte ik van een versgevallen beukennootje.
Vanuit Nijmegen: welterusten.
Kiki
#HalloHerfst
#Seizoenenmeisje
#HefstbijdeBoomhut
#Boekjeswerk
#Onsmooiewerk
#Herfstjuweeltjes
Bij ons miniherfstfeestje buiten, hadden we een heerlijk kruidig appeldrankje en herfstcake (recepten: zie bericht van gisteren). En het gloedvolle nazomerlicht op het terras was ook smullen! We hebben dankbaar gebruikgemaakt van nog een zo’n stralende dag op ons terras.
De bomen krijgen kleur , zie je dat? Fijn om op het bankje bij het raam te gaan zitten koekeloeren naar de herfst. En vanuit ons bed zagen we een luchtballon voorbijdrijven.
