De dennentakken zijn van de krans af, versieringen weg uit de kerstboom, de stro-engeltjes krijgen 329 dagen vakantie en in huis ruikt het naar Nieuwjaar.
In de kersttijd ruikt het bij ons in huis elk jaar weer, naar dennengroen. Niet uit een flesje of van een kaars maar puur natuur. Zo zalig! Vlak na kerst hebben wij dan hyacint-bolletjes staan en die beginnen altijd rond Nieuwjaar te bloeien en te geuren. En dan na de kersttijd is het dennengroen helemaal opgedroogd, gaat het weg en ruik je de bloembolletjes ineens heel goed. De geur van Nieuwjaar dus.
Het is trouwens voor ons nu opnieuw nog 1 avond en 1 dag Kerst. Die van Dejan z’n (Joegoslavische) roots. Ook deze Kerst kunnen wij niet opfluffen met lekker eten, want mijn lieve husband heeft nog steeds sondevoeding. Dat heeft tijd nodig. Zijn controle (een spoedbezoek eigenlijk, vanwege erger wordende keelpijn) vorige week in Radboud was heel bemoedigend, alles ziet er super uit, dokter helemaal blij. Alleen doet die keel er wel wat langer over om goed te herstellen van de bestralingen. Dus. Sondevoeding it is, ook bij de start van 2025.
Toch hadden wij, zonder lekker eten, een dierbare, dromerige Kerst. Onbetaalbaar voor ons.
Vanavond vieren we een klein beetje Servische kerstavond en morgen kerstdag. Met bijenwaskaarsen (dat hoort zo), iets van stro op tafel (hallo julbocken, kom nog even terug?!) en eikenblad (even struinen door ‘t bos hier). Een Servische kerst zonder eten, zonder gasten, zonder snoepen. Maar wel met bijenwasgeur, winterwarmte in huis, kaarsen aan en: de dankbaarheid dat wij rijke, heel verschillende achtergronden hebben die we -ook als alles anders loopt in ‘t leven- graag vieren.
Vandaag is het ook Driekoningen en deze Kerst had ik me ‘heilig’ voorgenomen: de kerstboom gaat er niet uit vóór 6 januari. We maken het hele kersttijd-ritje af met die boom. De versieringen zijn er al wel uit, er zitten alleen nog lichtjes in en kaarsjes (die niet gebrand hebben, ze zijn alleen voor de lief). De papieren ornamenten mochten nog een paar dagen aan de adventskrans die geen adventskrans meer is. En als dan dinsdag of woensdag de grote (hopelijk mooie) nieuwe kamerplant arriveert die we besteld hebben, dan mogen kerstboom en krans -net als de engeltjes- met lange vakantie. Wij hebben veel eigenwijze tradities en we hebben lang niet altijd zin om te doen wat iedereen doet, maar aan deze ‘traditie’ doen wij nu al en paar jaar mee: kerstboom eruit, kamerplant erin. Daardoor hebben we een steeds groenere boomhut en dat maakt blij.
Wat ook blij maakt: er beginnen weer wat creatieve kriebels te komen en dat alleen al is een cadeautje. Vandaag hebben we een paar winterillustraties gemaakt voor de gids van de ruilkring.
Jezus jongens, nieuwjaar alweer…
En winter, dat ook.
Best fijn.
Althans…dat was het gistermorgen.
Voor heel, heel even
(zie fotocollage hieronder).
Oh, als ik terugdenk aan dat pak sneeuw van winter 2021… (fotocollage helemaal onderaan).
Wat zou ‘t leuk zijn als dit jaar…
Ik hoop, ik hoop, ik hoop!
Het gaat weer kouder worden zeggen ze, dus wie weet ☺︎
Voor nu is ons uitzicht op de kale winterbomen -en een enkele donkergroene den- ook genieten geblazen.
Dat mini-wintertje was dan pijlsnel weer foetsie gisteren, maar met ons kersthuis gaat ‘t allemaal wat subtieler. Stapje voor stapje keren we terug naar normaal. De engeltjes kreeg ik lastig uit de adventskrans verwijderd, dus haalde ik de toppen van de dennentakken eraf met de engeltjes eraan. Alsof ze met een stevige windvlaag zo zoeffff, uit de bomen zijn gezwiept en op tafel zijn beland (foto bovenaan) ☺︎
En jahoor, dan wacht ons vandaag weer een onvervalste herfstdag, grauw en nat. Nou ja, zolang koning winter weer in slaap is gesukkeld, doen we maar gewoon alsof ‘t winters is. Met bijvoorbeeld deze oh-zo-lekkere-en-niet-eens-zo-ongezonde-koffie-havermout. Ik heb ‘m gisteravond gefabriceerd (overnight oats) en ga ‘m nu happen. Op zich niet perse een winters hapje maar ik vind havermout in de zomer vaak te zwaar en eet het ‘t liefst in de winter. Zeker met kaneel. Met een espressootje gemaakt en zelf heb ik er nog een snuf cacao aan toegevoegd.
Tot zover maar weer, ik moet overleg-mailtjes gaan schrijven, ik mag daarna theeleuten met mijn lief en vervolgens bel-bijkleppen met een vriendin.
Onderaan nog wat winternostalgie uit 2021.
Fijne januari-maandag.
Kiki
