Freek Frummel was jarig en zijn feestje was vrolijk!
Wij lekker aan de taartjes, de hondjes aan de homemade hondenkoek. Dat wil zeggen: Freek vooral aan de koek, teckel-pup Mijs hield het heel beschaafd bij een stukje. Dat was verstandig van Mijs, want onze Freek was eind van zijn verjaardag misselijk van de koekjes. Even maar hoor, dat was snel over. En we denken dat hij verder vooral een memorabele dag had, met al dat lekkers (allemaal natuurlijke spullen in die koekjes, gelukkig) en met de lieve cadeautjes en alle extra gezellige aandacht die hij kreeg.
Toen het gezellige bezoek weg was, wilde Freek dutten. En op dagen met al die regen, dut hij ook veel. Als hij natgeregend is, doen we een baddoek om ‘m heen zodat hij lekker opdroogt. Freek heeft een dunne vacht door allergie en hij heeft het daardoor sneller koud. Lekker loom drogen en dromen is trouwens helemaal geen straf voor onze Fredericus Frummel. En zijn ‘neef’ kater Jasper Kasper zit momenteel graag pal voor de tv. We doen het er maar mee. Jasper is toch veel leuker om naar te kijken, haha!
Koek!
We gaan deze week nog even door met taartjes eten want er was en komt -ja, echt waar- nog meer gezellig Freek-verjaardagsbezoek. Maar: ‘de mama van de jarige’ doet niet meer mee met die taart. Nee joh, ik snoep deze week mooi een tikkeltje verstandiger. Met zelfgemaakte appel-haverkoek zonder vet en zonder suiker. Hoe doet ze dat, denk je nu? Nee, denk je dat niet? Dan leg ik het lekker tòch uit, ha!
Men neme…
• 3 kuipjes appelmoes zonder suiker en andere toevoegingen (winkel, even goed het etiket checken) • havermoutvlokken, zoveel dat je een stevige brij krijgt (dat kijkt niet zo nauw verder) • kaneel, flinke snuf • 1 flinke tl bakpoeder • stevia, zoveel totdat je het mengsel zoet genoeg vindt • evt. een snuf zout • paar druppels vanille-essence • flinke handvol geroosterde zonnebloempitjes • handjevol gele rozijnen • handjevol cranberries en optioneel: wat stukjes appel.
Zo maak je de koeken:
oven voorverwarmen op 190 graden (hetelucht), bakplaat bedekken met bakpapier, alle ingrediënten husselen en dan met 2 eetlepels hoopjes van het mengsel op de bakplaat leggen. Platdrukken (alle koeken gelijkmatig plat maken), de boel de oven in schuiven, ongeveer 25 minuten. Maar wèl elke 5 minuten even checken en halverwege de koeken omdraaien. Ze zijn klaar als ze aan beide kanten goudbruin zijn. Af laten koelen, een koek proberen, verrast zijn over ‘hoe lekker!’ (niet zo lekker als een echt Limburgs kersenvlaaitje van de bakker op de Steenbokstraat in Nijmegen natuurlijk, maar toch…). En er dan vanaf zien te blijven…good luck!
Boek!
Jeetje mineetje, wat zitten we in een superfijne flow met ons 4Daagse troostboekje. Er leveren steeds meer mensen een mooie inhoudelijke bijdrage aan het boekje. Ik kan nog niet alle namen noemen omdat Stichting De 4DAAGSE met sommige mensen nog in voorbereiding is, maar in elk geval hebben wij al een heel erg toffe bijdrage liggen van NEC directeur Wilco van Schaik en artiest (en trotse Nijmegenaar) Ronnie Ruysdael.
En net nu we van deze twee mensen zulke mooie verhalen binnen hebben, speelde NEC zich gisteravond in het noorden van het land richting TOTO KNVB Beker finale. Waarbij de NOS dit schreef in het verslag bij die overwinning van NEC:
” De Sjonnies klinken op het veld van Cambuur. De spelers van NEC vieren het feest met de eigen fans en zingen ‘Dans je de hele nacht met mij’. Een stukje Nijmeegse folklore in Friesland! Vanavond is elke NEC-liefhebber een beetje Ronnie Ruysdael“.
Dat vonden we ineens allemaal zo mooi bij elkaar komen! En ja, Ronnie is niet alleen een trotse Nijmegenaar maar ook een echte sfeermaker -en een soort ‘clubzanger’ bij NEC. En wij zijn intussen natuurlijk ook blij voor onze voetbal-achterburen, dat ze het zo goed doen de laatste tijd. En dat ze in die finale staan. Het is ze enorm gegund. We kijken met plezier naar dat wat over ze gezegd en geschreven wordt en wij luisteren -live als buren- over het algemeen ook met plezier naar de feestelijkheden in ‘onze achtertuin’ bij het Goffertstadion. Vannacht was er feest, vanmorgen bij het trainingsveld nog meer. En wij zien en horen dat tussen de bomen door gebeuren. Dan raak je vanzelf een beetje betrokken, ook als je niet eens een voetbalfan bent.
We hadden voor ons boekje een gesprek met NEC directeur Wilco van Schaik gepland staan vorige week maar er kwam een spoedoverleg tussen bij hem. En die man is beredruk (ik las ergens werkweken van 80 uur…). Dat hebben ze meteen -en heel goed- opgelost met een spraakmemo van Wilco van Schaik. Ze wilden niet verstek laten gaan want ze vinden het boekje een mooi doel en gunden ons toch zijn bijdrage. Dat was niet alleen lief en leuk bedacht maar pakte ook erg goed uit. Want doordat hij nu niet met ons zat te praten maar een spraakmemo deed, richtte hij zich in echt op de (straks in de zomer onverhoopt) uitgevallen wandelaar. Ik hoefde daar alleen nog maar een soepel lopend geheel van te maken in tekst op papier en we hebben een prachtig, bemoedigend en boeiend verhaal voor de wandelaar in het boekje. Zo ook van Ronnie Ruysdael: een warm, lief bericht met mooie stimulans voor die wandelaar om het volgend jaar weer te proberen. Gisterochtend belde ik met de manager van Ronnie, ‘s avonds hadden we het tekstbericht van Ronnie binnen. En meteen, hup, helemaal bruikbaar!
We worden er gewoon heel blij van. Want we willen straks een klein fijn cadeautje hebben gemaakt voor iedereen die zo stoer is om de 4Daagse te proberen en die pech krijgt, het niet redt en in stilte via de achterdeur het grote wandelfeest moet verlaten.
Het is een heerlijk boekje om te maken, de samenwerking met Stichting DE 4DAAGSE is super fijn en we kunnen eigenlijk nu al niet wachten tot het half juli is en we de boekjes mogen uitdelen. Al gun je natuurlijk elke wandelaar die triomf-intocht over de Via Gladiola en dat felbegeerde 4Daagse-kruisje bij aankomst over de finish op de Wedren! Maar àls je dan onverhoopt gaat uitvallen, doen wij met liefde een pleister op je zere plek. Die pleister zijn we nu aan het maken en die trekt (trekpleister, ha!) wat mensen aan die we enorm waarderen met hun bijdragen in het boekje.
En ook nog…
Gisteren waren wij aan de wandel in de Hatertse en Overasseltse Vennen, dat was weer zo fijn! Eindelijk wat zonlicht zien, hiep hiep! Het gaf een magische sfeer aan dit toch al zo mooie vennengebied. De foto’s zie je onderaan (en eentje helemaal bovenaan). De vennen zijn voor ons, buiten onze mooie Goffertpark-achtertuin dan, het dichtsbijzijnde natuurgebied. Van onze voordeur tot bij de vennen met de bus: kwartier. En met de Vespa 10 minuten. Prachtige plek met ook weer heel veel fijne kinderherinneringen.
Morgen moeten wij met Freek naar Wageningen, naar de allergoloog voor hondjes. Een zeer ervaren arts, in een dierenkliniek die landelijk ook goed bekendstaat. Onze eigen dierenarts Bouke, iemand die wij erg waarderen, heeft ons geadviseerd om daar ‘dokter Yvette’ te gaan. Hij kent haar, heeft veel met haar overlegd over Freek en we willen allemaal dat zij nu eens even zelf een blik werpt op de vacht en huid van onze Frummel. Hij is verder niet ziek, hij is gewoon heel blij en levendig enzo maar hij heeft wel een allergie-achtig probleem en we willen weten waarvan en wat te doen. Ach ja, zo reis je wat rond. Voor Freek doen we alles. Voor kater Jasper ook trouwens. Diertjes zijn afhankelijk van mensenzorg, daar moet je je volle verantwoordelijkheid in nemen, vinden wij voor onszelf. En dus doen we dat. Met liefde. Heel.Veel.Liefde.
Fijne avond.
Kiki
Hieronder: nog meer fijne vennen! Freek Frummel struint trouwens niet los hoor, dat mag ie niet eens omdat ie dan verkeerde troep gaat eten en daar ziek van wordt vanwege zijn allergie (die we dus morgen hopelijk beter leren snappen). Maar die riem op de foto staat zo lelijk in mooie natuur. Dus -hup!- weg riem, haha!
