Hoe werd ‘t vroeger bij jou thuis genoemd: pakjesavond of sinterklaasavond?
Bij ons dat laatste. We kregen als kids best veel cadeautjes op 5 december, maar mijn ouders vonden dat het niet alleen om pakjes mocht gaan. Dus er was meer dan cadeau’s. We begonnen de avond altijd met boerenkoolstamppot, de eerste van het seizoen. Daarna was er vla met pepernoten, ha! En dan maakten ze bisschop, de sinterklaasvariant van gluhwein. Die werd dan geschonken en gedronken uit een kan en bekertjes die mams had gemaakt van klei. Voor ons werd de drank verdund met appelsap en water erdoor.
Pas daarna -en als de open haard aan was gestoken- begon het cadeautjes deel. Waarbij wij als kleine kinderen tekeningen moesten maken voor sinterklaas en mijn ouders maakten gedichtjes voor elkaar. Natuurlijk waren de cadeautjes het belangrijkste voor ons als kids, maar toch: de hele avond was magisch, niet alleen het cadeautjes krijgen.
Dejan en ik vieren het ook altijd. We hebben allebei al een paar keer onze schoen gezet afgelopen weken (lachen was dat!) en vanavond maken we er een knus en feestelijk sinterklaasavondje van. Met natuurlijk warme bisschop.
Het liep hier afgelopen dagen allemaal wel wat anders door Dejan z’n Vespa-val, vorige week. Hij had allerlei kneuzingen, heeft dagenlang slecht geslapen door de pijn in zijn ribben, linkerschouder en linkerbeen. De tramadol die hij nu heeft, helpt gelukkig om de nachten beter door te komen. Hij heeft nu een lijf met alle kleuren van de regenboog. En hij kreeg woensdag ineens een heel dik onderbeen. Toen is er in het ziekenhuis een echo gemaakt, ook om een trombosebeen (dat kan je ook krijgen na een stevige val) uit te sluiten. Er zit wel een kleine scheur in de kuitspier, maar gelukkig op een gunstige plek waardoor de arts opereren niet nodig vindt. Het moet helen met tijd, rust, tramadol en beweging. Niet te lang achter elkaar bewegen (kwartier ofzo) maar liefst wel vaak.
Dejan wilde al een paar dagen heel graag Freek weer uitlaten en ik hield dat steeds een beetje tegen omdat ik het zo zielig vond. Maar gisteren stond hij erop en de fysio vindt het een prima plan.
Dus was het na 9 dagen mijn eerste ‘vrije ochtend’ weer. En dat scheelt enorm. Mijn lijf is zo dwars ‘s morgens, als de reuma-ontstekingen fel zijn (schouder links is flink ontstoken nu) en als de pijnmedicatie nog niet optimaal werkt. Gaandeweg de dag gaat het prima maar net uit bed is het pet.
En dan struinen door dat kloteweer van nu met een onstuimige puberhond. Freek merkt natuurlijk dat niet de grote baas, maar het reserve baasje met ‘m loopt en maakt daar lekker misbruik van door mij uit wandelen te nemen, ipv ik hem. ‘Papa Dejan’ moet ‘m denk ik weer even heropvoeden wat betreft het buitenleven, oeps…! Het was fysiek wel afzien, dat getrek aan de riem van meneertje. Maar ik deed het met liefde. Omdat ik zo dankbaar ben voor die vreselijk lieve, grappige Freek Frummel in ons leven. En dan nog een grappige lieve kater erbij…die twee spelen momenteel ook waanzinnig leuk met elkaar, lopen een paar keer per dag door de boomhut te sjezen achter elkaar aan, zo grappig! En dan rollebollen ze over de vloer en dagen ze elkaar uit. Zonder agressie, en zonder elkaar pijn te doen. Behalve de momenten dat Jasper per ongeluk met zijn pootje in het baardje van Freek blijft hangen, dan piept Freek en is het spel meteen klaar. Om vervolgens een minuut later weer verder te gaan. Meestal begint Jasper met uitdagen door op zijn rug te gaan liggen rollen, onder Freek z’n snuit. Zie daar maar eens weerstand aan te bieden als je een stoere, guitige, energieke en speelse jonge hond bent! Dankbaar voor deze twee heerlijke beestenkinders!
Ik ben ook dankbaar voor het feit dat Dejan Freek zo vaak en graag uitlaat, dag in dag uit. Dejan was afgelopen tijd gewoon te geblesseerd om alleen te lopen met Freek, maar inmiddels lukt het hem dus weer. Daar is hij zelf heel blij mee, Freek net zo en ik…meer dan blij! Want het is niet alleen een opluchting voor mijn lastige lijf maar vooral een teken van vooruitgang met die man van mij. Arm schaap!
Elke dag gaan we dus iets meer terug naar normaal. Alhoewel dit coronatijdperk natuurlijk allesbehalve normaal is… Het zijn rare tijden voor iedereen. Ondanks dat, wens ik je een fijn sint-feestje!
Onderaan zie je een foto van een hulp-sint in de fysio praktijk waar Dejan was. Hij schoot dit plaatje, ik vind ‘t typerend voor deze tijd. Deze hulp sint moet het vak denk ik nog leren. Net als militairen, die ineens moeten leren corona-testen of verpleegkunde studenten die leren vaccineren. Deze sint is misschien ingeroepen om bij te staan in de vele bezoekjes die de goedheiligman moet afleggen. Het is alleen een beetje een verwarde, verdwaalde hulp sint met een wat ruim zittende outfit. Die heeft nog een lange weg te gaan tot ‘zelfstandig opererend hulpsint’…
Bij ons doolde Sinterklaas rond in de badkamer bij het bad en zelfs op de magnetron bij de koffiemachine (zoals je bovenaan en onderaan kan zien). Het moet niet gekker worden allemaal. Ik denk dat het goed is dat vandaag de laatste dag is, en Sinterklaas terug kan naar Spanje.
Maar eerst nog vanavond de finale van deze periode. Hopelijk wordt het overal een fijn feestje, zonder besmettingen…
Vanuit Nijmegen: heb ‘t goed.
Kiki
