Dinsdag 20 aug. 2019
‘Zullen we omhoog lopen en tot de bosrand? En dan bij de bosingang teruggaan?’.
En jahoor…voor we ‘t wisten, liepen we niet tot áán het bos maar struinden we dóór het bos.
Dejan stelde het zelf voor, ik had dat nooit durven suggereren met die kwetsbare enkel van hem. Want ik kan niet precies voelen wat hij voelt, en ook niet weten waar de grens ligt.
Eerst liepen we nog op het verharde fietspad (foto bovenaan, minus hert natuurlijk) maar later wilde husbandlief zelfs over het onverharde bospad terug.
Het kleinste rondje dat er is, maar man: een giga mijlpaal voor ons. Voor Dejan vooral!
We waren al 3 maanden niet meer in ‘ons bos’ geweest. Wel even een paar dorpen verderop ergens begin juli geloof ik, op een plek met verkoelende beekjes en vrijwel alleen naald- en beukenbomen. We wilden namelijk de eikenprocessierups-overdaad vermijden vanwege onze pupperd die alles in z’n bek stopt. En daarna raakte Dejan zo geblesseerd. Mijn reuma was ook niet van: ‘yeah, laten we naar het bos gaan!’.
Maar de rupsen zijn wel weg, Dejan kan weer goed genoeg lopen voor wat wandelpret, ik ga ook al wat beter en vandaag werd het dus een spontaan weerzien met dàt wat ons de stad uit getrokken heeft naar hier.
Een surprise party op ‘onze’ Veluwezoom.
Gelukkig dat we waren joh!
Weer terug in het bos…paradijs…
Freek was ook lang niet meer in ‘t bos geweest.
Freek had het druk in ‘t bos. Veel te doen, waaronder stokken sjouwen en: ravotten met Muka! Ze zijn dol op elkaar, elke ontmoeting weer. En dan willen ze geen afscheid nemen en moeten ‘opa en oma Muka’ (ze passen vaak op) en wij afspreken wie er als eerste vertrekt, en wie dan even wacht ❤︎
Feestje in ons dorp
Er was een festival gaande bij de rivier afgelopen zaterdag. Niet iets waar wij nou echt toe aangetrokken worden (begin september is er weer een festivalletje in het dorpspark, vind ik persoonlijk leuker) maar we liepen er toevallig langs samen met Lies en Pavel, na het restaurant. We wilden even naar de rivier met z’n allen om de gezellige klusdag en dito etentje mooi af te sluiten .
En al was het ‘kadefeest’ niks bijzonders (vonden wij); in de lucht gebeurden wel vrij spectaculaire dingen. Door het spel van lichte en donkere lucht ontstonden er prachtige kleuren en de regen en zon leverden ook een bijdrage en maakten een regenboog. Dat was dus ons feest!
-
Lies en Pavel in ons goud-roze gekleurde dorpie
-
Dieren (zuid) heeft een gezellig politiebureautje
-
Lampjes en gouden luchten bij het feest aan de IJssel
-
De kerktoren van Dieren in goudroze gloed
Het is heel fijn om in ons dorp bij de rivier te zijn. Maar dat bos…?
Anyway. Ik ga eten koken (hartig taartje ongeveer zo maar dan doe ik er nog paprika en tomaatjes bij).
Zie joe zoen?