Een buiten-tip voor een plek met iets feestelijks, en iets om bij stil te staan.
Jongens, wat een fijn nazomerweer was het gisteren! Uiteraard werd dat een buitendagje bij familie Boslust-Boomhut.
We wilden eigenlijk gaan wandelen bij Duitsland maar werden verleid tot plan B., doordat we op Google maps bij (mijn geboortedorp) Molenhoek, iets zagen over een bloemenpluktuin. Zelfgeplukt ligt op Landgoed Mookerheide bij het mooie jachtlot. Een gebied waar ik als kind heel veel kwam, het lag vlakbij ons huis en we wandelden er vaak naartoe.
De pluktuin was gisteren toevallig open, dus wij wijzigden ons plannetje en gingen naar Molenhoek met de Vespa. Heerlijke, mooie rit is dat toch! Freek is ook helemaal relaxt, die valt meestal bijna in slaap tijdens een Vespa rit.
Zelfgeplukt
Op Landgoed Mookerheide kan je dus heel fijn bloemen plukken in de pluktuin die bij het landgoed hoort. Het is een feestje om dan zo met je bak en een schaartje door de kleurige weelde te lopen en te kijken welke bloemen het breedst naar je glimlachen. Op veel bloemen zaten trouwens bijen. ‘Ze doen niks hoor’, zei de mevrouw van de bloemenpluktuin. Maar ik aarzelde meer omdat ik het ook weer zo lullig vind om dan een bloem af te knippen waar net een bij lekker haar maaltje op bij elkaar zit te scharrelen. Zij was er toch eerst? Dus ik wachtte wel tot de bijen genoeg hadden en een bloem ‘leeg kwam te staan’, ha! Uiteindelijk had ik een vrolijke bos nazomerbloemen die me ter plekke al heel blij maakten, en thuis in de vaas helemaal!
Tijdens het bloemen plukken, sprak ik iemand over hoe fijn het daar is. Ze zei: ‘de pluktuin voegt ook zoiets leuks toe aan je wandeling hier’. Dat deel ik helemaal.
Op dat jachtslot was onze familie destijds trouwens ‘kind aan huis’ in de jaren 70. Het was toen een klooster en een van de zusters daar, was een kennis van mijn ouders. We werden vaak op zondag uitgenodigd voor de lunch. En dan mochten wij als kleine kinderen, de giga grote klok in de kloostertuin luiden. De klok staat er nog steeds. In 2009 vierden Dejan en ik een feestje op het jachtslot (dat toen hotel was) met een weekend logeren en een high tea op zondagmiddag met vrienden en familie. Die high tea was trouwens wel veel lekkerder dan de aardappels-karbonade-bloemkool-met-een-papje-lunch die ik me herinner van mijn kindertijd bij onze zondagmiddag-bezoekjes aan het jachtslot…
Anyway. Wat er in de toekomst met het jachtslot gaat gebeuren, is me niet helemaal duidelijk maar er wordt in elk geval voor gezorgd. Een plekje met dierbare herinneringen en vooral: een prachtige plek voor iedereen, met een prachtig gebouw dat niet mag verpauperen. Zie fotocollage onderaan.
Stil
Wat een wandeling in dat gebied echt speciaal maakt, is dat in het bos een (deel) natuurbegraafplaats is. Je kunt er vredig en vrij struinen en intussen is het de laatste rustplek voor overledenen die in de vrije natuur willen worden begraven, liever dan ‘gecultiveerd’ op een normale begraafplaats. Als je wordt begraven op Landgoed Mookerheide, ‘blijf je’ er voor altijd, en je wordt opgenomen door de natuur. Er groeit misschien wel een nieuwe boom vanuit jouw graf, wie weet. Het leven is eindig, maar ‘jouw’ plekje en aanwezigheid daar, is eindeloos.
Mensen mogen er vermoedelijk geen al te opzichtige dingen neerleggen, ze willen het zo te zien, zo natuurlijk mogelijk houden. Wel zagen we diverse grafstenen in de vorm van een plak boomstam, waarin een tekst kan worden gegraveerd. We lazen ontroerende, mooie dingen. Hoeveel seizoenen iemand geleefd had, bijvoorbeeld.
En ja, zo wandel je dus in de natuur en kom je af en toe een plekje tegen waar iemand begraven ligt. Zonder omheining, gewoon ineens voor je in dat bos. Wij werden steeds toch wel even extra stil, als we weer een plak boomstam met tekst erin tegenkwamen. Namen, berichtjes, geboorte- en sterfdatum erbij. Het kreeg een vriendelijk en menselijk gezicht, in dat zo rustige, grote bos.
‘Dag Tiny, dank je wel dat we op bezoek mochten komen’, zeiden we dan bijvoorbeeld als we weer verder wandelden. Want ook al is het een normaal bos; doordat er ook mensen begraven liggen, ga je als vanzelf nog vaker even stilstaan. Letterlijk en figuurlijk. Het brengt je ook in gedachten bij de mensen die je zelf verloren hebt, bij jouw eigen sterfelijkheid en wat je eigenlijk wil daarmee. Voor ons wel, in elk geval.
En je staat met eerbied en warmte stil bij een vreemde, die dan op dat moment toch even niet zo vreemd meer voelt. Alsof je een klein beetje zijn of haar eeuwige tuintje binnen mag stappen, en daarin gewoon welkom bent.
Bijzonder.
We vragen ons nu af of wij daar zelf niet ook zouden willen worden begraven, en we gaan erover nadenken en lezen op de website van de natuurbegraafplaats. Eerst nog een heel fijn leven hebben en veel mooie herinneringen maken, hopen we natuurlijk, ha! Maar jeetje, dan zou ik dus t.z.t. eindigen waar ik begonnen ben… Begraven worden op geboortegrond…dat voelt eigenlijk wel troostrijk. En ook Dejan krijgt er een liefdevol gevoel bij. Wordt hier in elk geval nog eens in alle rust eens onderzocht.
Wil je een wandeling met vredige vrolijkheid, mijmermomenten en plukpret, struinen en stilstaan? Ga naar Landgoed Mookerheide.
Vanuit Nijmegen een fijne avond gewenst.
Kiki
#StruinenEnStilstaan
#Wandeltip
#Natuurlijk
#StoftotNadenken
#Bloemenmeisje
#BlijEnGeraakt
#Geboortegrond
Het gebied is sowieso heel mooi, ook als je niet speciaal komt voor bloemen plukken, jachtslot bekijken of de serene sfeer op de natuurbegraafplaats.
De natuurbegraafplaats.
