Brrrrr wat is het vandaag weer frisjes en zo niet-lente-achtig buiten. Eerder een beetje herfstig.
Zo anders dan vorige week, toen het weer juist doorsloeg naar hartje zomer. Gelukkig moesten we gisteren en vandaag sowieso even achter onze werktafeltjes voor wat inhaalklussen dus dit licht-gure weer kwam ons stiekem wel prima uit. En komend weekend willen we weer lekker op pad en lijkt het weer een stuk aangenamer te worden. Mazzelkonten.
Thuis was het trouwens ‘warm’ vanmiddag, met onze kliekjes-feestcake plus een geanimeerd en humorvol gesprek met onze bovenbuurman die op gezelligheidsbezoek was en met ons meesnoepte van de cake, gelukkig. Want zo’n baksel met z’n tweetjes opsnoepen: neuh, niet slim.
Het overleg dat we vanmorgen hadden (ook met cake) was kort en krachtig, heel positief en boeiend. Toch ontstond er daarna een pittige discussie tussen husbandlief en mij. Want mijn lief ziet de opdracht -om diverse, begrijpelijke redenen- uiteindelijk niet zitten, ik juist wel. Maar bij ons is een duidelijke ‘regel’: we moeten iets echt allebei willen. Zoniet, dan niet. De klus is fantastisch maar er is teveel haast bij. En dus teveel druk. En we zouden dan ook aan de slag gaan voor iets waarvan nog niet zeker is of het doorgaat. Daarom ga ik ook nu niet inhoudelijk benoemen wie en wat, want de andere partij wil nog niets naar buiten brengen, het is nog fragiel. Maar wij gaan het in elk geval niet doen, nu Dejan het niet ziet zitten. En dan hebben we wel even een stevige discussie, daarna is het ook duidelijk en geeft dat rust. Ik snap hem helemaal. We hebben ook genoeg te doen. Dus hup, verder met waar we mee bezig waren. En goed om eerlijk en reëel zijn naar elkaar en anderen. Ik wil mezelf nog wel eens verliezen in enthousiasme en iets aangaan dat misschien niet haalbaar is.
Over dat laatste gesproken: wij gaan weer MAFS kijken. Onze big guilty pleasure. Totaal zinloos concept. Maar als er dan toch twee mensen zijn die elkaar echt lief lijken te vinden (en die niet de indruk wekken dat ze het programma gewoon gebruiken om de zoveelste bekende influencer te worden), is het feestelijke tv. Die zogenaamd overtuigende tortelduiven gaan dan na de serie natuurlijk ook gewoon scheiden. Maar dat is dan, nu is nu. Even meefladderen met de happy people is leuk. Dat hebben we ook bij Kopen zonder Kijken. Het is fijn amusement om mee te leven en blij te zijn als mensen huilend van geluk hun nieuwe huis betreden.
Eigenlijk kijk je bij MAFS driekwart van de tijd naar menselijke ellende, hopend op dat ene snufje feel good. Oh oh…sukkels die we zijn, haha, we trappen er met open ogen in! Overigens haken we halverwege zo’n seizoen dan ook weer helemaal af, als het allemaal genadeloos aan ‘t mislukken is en je weer volop wantrouwen krijgt in de makers. ‘Want die montage begint op een gegeven moment wel heel erg eenzijdig te worden en maakt wel erg sterke karikaturen van bepaalde deelnemers’.
Nou ja, we gaan ‘t zien (letterlijk en figuurlijk). Kaarsje aan, dekentje erbij (ja, zulke dagen zijn ‘t qua weer momenteel) en hup, onnozel-hoopvol op de bank. Loopt het uit de klauwen daar op tv dan is het gewoon tv uit, lekker muziekje aan. Daarover gesproken: we hangen momenteel helemaal in de ‘retro soul van nu’. Dit nummer (een ‘oudje’ maar dan wel nog uit deze tijd) is en blijft in dat kader erg lekker. Wij draaien dit soort muziek graag tijdens ‘t koken en kunnen dan absoluut niet stil blijven staan. Niet echt aan te raden als je nèt met je grote scherpe koksmes aan de slag gaat, ha!
Fijne avond.
Kiki
