Donderdagbijpraat – Bij ons in de boomhut

Over brood van eigen desem, warmtemanagement, actie voor het nieuwe project, schemeravond-struinen en meer.

Zomertje nu he? Of zeg maar gerust: dik vet warm, ha! We hebben de eerste overtuigend zomerse periode te pakken in elk geval. Afgelopen dagen hebben we ervan genoten door de dagen te beginnen op het dakterras met koffie (lekker nog in pyjamaatje) en ‘s avonds laat weer af te sluiten met een drankje. We struinden door het Goffertpark in de schemer samen met onze Freek, en genoten van het vakantiegevoel dat dat ons bracht. Hoe simpel kan ‘t zijn…

In het park is het rond schemertijd trouwens rustiger dan overdag (en overdag is het al vrij relaxt). Her en der zitten ‘s avonds mensen op het gras met bijv. een flesje wijn en picknickmand of een barbecuetje. Anderen zijn aan het sporten (boemerang gooien zagen we, lijkt me erg leuk!) of ze luieren gewoon wat in het zachte gras. Sommige stukken park waren helemaal ‘onbemensd’, zoals je kan zien hieronder. Door de schemer die inviel, hing er een echte zomeravondsfeer, zo fijn! En de donkere bospaadjes zijn door de verlichting ergens ook wel gezellig. En ja, dat alles dus gewoon tijdens onze late-avond-uitlaatrondjes met Freek. Wandelingen die ook nog eens heerlijk verkoelend waren!

Hittepettit!

Ik weet niet hoe het bij jou is maar ik begin vandaag wel wat meer moeite te krijgen met die hitte. Hierboven in de boomhut loopt de temperatuur ook flink op nu. We konden het de afgelopen dagen nog redelijk aangenaam houden doordat het ‘s nachts afkoelde. Maar afgelopen nacht bracht geen noemenswaardige verkoeling meer en de hitte van vandaag is fors. Dus met ons ‘handmatige hitte management’ is het nu wel een beetje gedaan. Toen we aan het begin van de middag binnen de 27 graden aantikten, hebben we de mobiele airco erbij gesleept. We weten van vorig jaar: ondanks zonnescherm, ondanks alles dicht (ook gordijnen) en ‘s nachts alles open, wordt op een dag als deze de 30 graden (binnen!) uiteindelijk gewoon gehaald. Dus we zijn blij met de terugkeer van onze mobiele airco. Vorig jaar heeft klusjesman Zoran een plexiglas inzetraam gemaakt voor ons, met een gat erin voor de aircoslang. Dat plexiraam hebben we weer geinstalleerd en de airco is aan het werk nu. Zo proberen we de hitte weer enigszins leefbaar te krijgen. Mijn reuma ‘reageert’ ook op de wamte: die wordt feller. Ik merk dat mijn handen beginnen te protesteren, alle gewrichtjes doen zeer (behalve het nep-gewrichtje, ha!).

Intussen hebben we hebben we de hoop op een hitte-bestrijdende actie van de verhuurorganisatie laten varen. Als onze verhuurder zich bekommert om gezond wonen, gaan ze hier op de langere termijn wel serieus mee aan de slag. Maar voor de korte termijn zijn de signalen niet zo goed. Wij hebben flink -en herhaaldelijk- aan de bel getrokken afgelopen jaar maar het resultaat – de reactie en actie van de verhuurorganisatie- vinden we maar slapjes. In eerste instantie leek het nog wel ergens naartoe te gaan maar het blijft hangen in riedeltjes van ‘we zullen er naar kijken’. Het is natuurlijk ook lastig voor zo’n organisatie, om de juiste maatregelen te nemen. Hoe weet je wat bij dit gebouw echt werkt? Is dat een groen dak, zijn het screens voor de ramen, of betere spouwmuurisolatie? Dat moeten ze goed uitvogelen. En ik hoop dat ze dat op termijn zullen doen.

Wij gaan nu in elk geval ons eigen plan trekken. Want eeuwig met die mobiele airco zo niet-duurzaam gaan zitten te pielen, dat willen we niet. Als de hitte bovendien maar een weekje verder doorzet, zit je hier (met mobiele airco op volle toeren, en alle denkbare maatregelen) op een gegeven moment gewoon over de 30 graden binnen. Dat trekken wij niet. Mijn reuma ook niet. We gaan daarom voor vaste airco, dat is de voor ons enige bereikbare manier om de hitte tegen te gaan. Een airco met warmtepomp. Hier lees je daar meer over. Onze mobiele airco gaat dan voor een sympathiek bedrag weg naar iemand die ‘m goed kan gebruiken maar er niet het hoge bedrag voor kan betalen dat wij vorig jaar neertelden. Maar zover is het nog lang niet want de wachtlijsten voor het laten installeren van ‘vaste’ airco is lang…

Doorverhuizen (naar een woonplek die niet op 5 hoog onder het platte dak ligt) hebben we trouwens ook serieus overwogen, maar dat willen we echt niet. Het is, behalve de hitte, veel te riant wonen hier. En met de drukke weg heb ik intussen ook al wel mijn manieren gevonden. Het is kortom, een paradijselijke boomhut met een paar lastige kanten. En die mooie kanten, die willen we gewoon niet kwijt. We denken bovendien dat we iets soortgelijks niet meer zullen vinden. Locatie, comfort niveau, bereikbaarheid, sfeer en dan ook nog een redelijke huurprijs (voor de vrije sector): het is best uniek eigenlijk. Dus verhuizen: nee. Eindeloos wachten op oplossingen door verhuurder: nee (we laten ons natuurlijk nog steeds graag verrassen!).
Dus dan maar zelf in actie komen met dat wat wel haalbaar is. Kumt goeuit wah! (= Komt goed! vrij vertaald naar ‘t Nijmeegs).

Zo’n zalig dakterras, waar vind je dat nou…?

Links: er staat momenteel veel smaakjeswater op tafel bij ons. Deze hier is met een takje verse munt, schijfjes citroen en schijfjes komkommer. Fijn verfrissend! Rechts: we beginnen de dag met zon en koffie op het terras en sluiten ‘m af met een drankje en een kaarsje. Hieronder: het batterijlampje op het terras ‘s avonds laat.

Broodbakpauze

Ik heb vorig weekend van het 2e desem dat ik maakte weer een brood gebakken. Het was heerlijk van smaak! Moest alleen beter rijzen, ik denk dat ik het desem een dagje langer had kunnen laten bubbelen en ik wil ook betere kwaliteit meel gaan zoeken. Nu gebruikte ik allerlei restjes die we nog hadden en dat maakt zo’n brood er niet blijer van denk ik. Maargoed, het is natuurlijk een trial and error project. Ik wilde heel graag verdergaan met bakken maar hé: als je de mobiele airco erbij moet slepen, ga je natuurlijk niet broden staan bakken. Dan ben je niet slim bezig. Sterker nog: wij koken momenteel niet eens. Eten salades. En vandaag hebben we een feestmaal van de toko.

Dat broodbakken komt weer zodra het weer een beetje frisser is. Hopelijk volgende week ergens. De twee desems staan pauze te houden in de koelkast. Voor hen ook lekkerder met dit weer, ha!

Project X

Dan een ander project: dat van Nicolette en mij, ons buurtproject. We zijn er druk mee bezig joh! Nicolette is op jacht naar spullen om een fijn terras mee te bouwen (we hebben het startbudget binnen en samen op internet gekeken naar welke stijl en sfeer we ongeveer willen) en ik ben met Dejan bezig om de PR te doen. Website bouwen, PR kaartjes ontwerpen, info-brieven maken. Ik verklap de naam nog niet (daar werd al naar gevraagd) want ik vind dat de bewoners hier die als eersten moeten zien, dat is wel zo leuk. En via-via weet ik dat er zo nu en dan wel eens gezellig een ‘buurtbezoekje’ wordt gebracht aan dit blog. Dat vind ik natuurlijk heel erg leuk, hoe meer bezoekers hoe beter. Maar dan ga ik niet nou net die leukste details van het project al lopen roeptoeteren hier. Moet een beetje een verrassing blijven.

Ik had natuurlijk ook kunnen kiezen om het mezelf makkelijk te maken en nog helemaal niks te vertellen. Maar daar ben ik dan weer een veel te ongeduldige tante voor, oh oh… En ik ben gewoon heel blij dat het allemaal zo goed loopt en lukt, tot nu toe. Dat enthousiasme moet ik gewoon delen. Er gaan (fysiek) al zoveel dingen helemaal NIET zoals ik zou willen, als er dan iets wel echt goed gaat, ben ik gewoon helemaal happy. Love it when a plan comes together.

En verder

is mijn lieve Dejan inmiddels ook voor de 1e keer gevaccineerd, hoera! Daar zijn we blij mee. Op naar een -steeds meer- zorgeloos nieuw Nijmegen-leven! We hebben een jaartje in de tussentijd gehangen na onze verhuizing en dat ging ook wonderlijk goed. Maar het wordt nu wel tijd om het zand uit de oogjes te wrijven en wat meer de molshoop uit te kruipen. Om allereerst die reuma weer aan te pakken met een infuusdag. En het wordt ook tijd om weer relaxt een supermarkt in te kunnen gaan, de trein te kunnen pakken, het museum eindelijk te bezoeken, bij een vriendin in de auto te durven stappen, en ook uit eten te kunnen gaan als het regent. Het voelt ook goed om deel te zijn van de oplossing. Als je dan berichten leest over versoepelingen, is het toch fijn dat je daar -hoe klein ook- je bijdrage aan kunt leveren.

Wel lees ik steeds meer berichten (ook m.b.t. reumapatiënten) dat het vaccin misschien nog niet helemaal effectief genoeg is voor mensen met immuunproblemen en medicatie die de afweer onderdrukt. Er wordt onderzocht of die mensen een 3e ‘boost’ vaccinatie nodig hebben. Benieuwd.

En verder waren we nog wandelen in het bos bij de Weezenhof, een wijk in Nijmegen waar ik opgroeide. Toen we terugkwamen van de wandeling, zagen we bij mijn ouderlijk huis een mevrouw buiten. Ik vertelde dat ik in haar huis had gewoon als kind en we kregen een heel leuk gesprekje over de mensen die er gewoond hadden en de mensen die er nog steeds wonen. Over hoe gelukkig haar kinderen daar zijn opgegroeid, net als wij. En toen zei ze: ‘Vind je het leuk om even binnen te kijken?’. Dat was zo bijzonder! Wat een fijn huis was en is het toch. Er stond volgens mij een lekker baksel in de oven want het rook er heerlijk. En het was een feestje van herkenning. De boswandeling (pal achter het ouderlijk huis) was ook fijn! Het is er landelijk en mooi.

En verder (vervolg)

Met vriendin Anette was ik zaterdag bij de hortus Nijmegen. Een maand ervoor was ik er al met mijn lief en onze Freek. Wonderlijk, hoeveel er in een maand tijd gegroeid was! Zoveel moois te zien weer, wat een plek! En de theetuin is nu ook weer open, dat was genieten ook. Je zit er fantastisch. Zaterdag ga ik er weer naartoe en dan met mijn husband & hondenkind.

De foto bovenaan heb ik zaterdag in de hortus genomen. Er zijn nu zoveel bijzondere bloemen te zien, echt een aanrader. Hieronder nog meer hortusfoto’s en daaronder nog een extra snuf boomhut-dakterras. Gewoon, omdat we er zo dankbaar voor zijn. En omdat de paprika’s zo lekker groeien, ook dat!

Ik sluit af. Als je van de hitte houdt: good for you, enjoy… Als niet: sterkte, doe rustig aan als ‘t even kan en keep it cool!
Kiki.