Lentepizza, schattige dierenzorg en een rokend kachelpijpje.
Het was weer een leuk avondje kookproject, de mevrouwen (geen meneren dit keer) stapten na hun bezoek tevreden de keet uit volgens mij. Wat ik vroeger altijd best een tikkie spannend vond was: kan ik even weg naar de keuken zonder dat aan tafel mensen zich ongemakkelijk gaan voelen? Ik moet toch gastvrouwtje zijn en voor gezelligheid zorgen? Maar ik ben ook altijd wel een beetje moe van het koken en druk met naar de keuken sjouwen met spullen, bedienen, enz. Dus ik ben stiekem eigenlijk helemaal niet zo gezellig dan, ha! Maar ik maak me steeds minder zorgen om dat gastvrouw zijn. Ik kan niet veel meer doen dan met liefde koken, de tafel dekken, het vuurtje aansteken zodat het huisje warm is en zorgen dat iedereen z’n drankje en iets (lekkers) te eten heeft. Daarmee heb ik de ingrediënten geleverd, de rest is samenloop. In een restaurant is de kok of bediening ook niet verantwoordelijk voor de gezelligheid tussen de eters onderling. Nou ben ik geen restaurant natuurlijk, ik speel alleen maar restaurantje, ha! En gelukkig is er, zeker sinds mijn kookproject in het huisje is, altijd een klik tussen de bezoekers.?
Voor vandaag stond o.a. op mijn to do lijstje: het pizzarecept van gisteravond uitschrijven hier op mijn blog. En dat doe ik dan nu meteen anders schuif ik het voor me uit. Ik ben nogal lui in recepten schrijven en laat het er gemakkelijk bij zitten maar ik had het wel beloofd en ik kreeg vanmorgen ook een reminder van lezer Ingrid: ‘vergeet je de pizza niet?’ ?
Dus: here we go.
Het is een pizza zonder vlees, en ook zonder tomatensaus maar met pesto. Ik maakte die zelf (volgens recept uit ons nieuwe boekje) met pijnboompitjes, kaas (Parmezaanse kaas en Peccorino gebruikte ik), olijfolie, knoflook en basilicum.
Er zijn online veel recepten te vinden maar pesto uit een potje is natuurlijk ook prima spul. Je kunt pesto trouwen ook maken van andere dingen dan basilicum. Bijvoorbeeld van zevenblad. Dat is eetbaar onkruid dat hele parken kan overwoekeren en door veel tuinfanaten vervloekt wordt. Maar in de pesto blijkt het ineens een lekker goedje te zijn, ik heb het zelf ook eens gegeten. Of wat dacht je van pesto met het groen van wortels?
Terug naar de lentepizza. Die wordt frisgroen door ‘m na het bakken te beleggen met tuinerwtjes en dubbel gedopte tuinbonen, mozzarella en basilicum.
• Voor 2 plaatpizza’s (dus een hele bakplaat, geen ronde pizza’s) meng je 700 gr bloem (neem liefst 00 bloem of patentmeel) met 14 gr zout.
• Daarna roer je 500 ml lauwwarm water met 10 gr droge gist en een snufje suiker door elkaar
Laat dit mengsel 5 minuten staan zodat de gist actief wordt
• Meng de bloem met het gist-watermengsel. Dit kan je doen in de keukenmachine met kneedhaken, ik deed alles met de hand, het is maar net wat je fijner vindt
• Kneed het deeg even door in de kom en voeg een scheutje olijfolie toe
• Daarna bestrooi je het werkblad met wat bloem en kneed je daar verder. Ongeveer 10 minuten.
• Vervolgens zet je het deeg weg onder een natte theedoek, op een warme plek en laat je het een uur rijzen.
Wat ook kan – dat deed ik als uitprobeersel omdat ik de tip hier las, is je deeg langzaam laten ‘rijpen’ en rijzen door het een nacht in de koelkast te zetten.
• Als het deeg gerezen is, druk je de lucht eruit door er met je handen een paar keer stevig op te drukken. Daarna maak je er twee bollen van en die laat je nog een half uurtje na-rijzen onder plastic folie.
• Meng intussen 2 goed gevulde soeplepels (dus waarmee je soep opschept) pesto met een half bakje ricotta en een eetlepel citroensap.
• Snij 1 courgette doormidden en snij de helften over de lengte doormidden. Schaaf van de courgette-helften linten
• Bekleed de bakplaat van je oven met bakpapier
• Kneed een van de twee deegballen weer kort door (laat de andere nog even rusten) en vorm er een lap van. Dit kan even tijd kosten als je deeg een nacht gerezen heeft, het is dan super elastisch en veert snel terug. Trek het voorzicht uit en rek het zo steeds meer op. Als het een lap van ± 30 bij 30 is, leg je hem op de bakplaat en duw je de lap deeg steeds verder uit tot ie de hele bakplaat bedekt.
• Besmeer het deeg met het pestomengsel en beleg met de plakjes courgette (rauw dus)
• Bak de pizza op de heetste stand in het midden van de oven in ongeveer 10 minuten
• Doe intussen 2 royale koppen bevroren tuinerwtjes in een schaal met kokend heet water. Kook ze niet. Na ± 3 minuten spoel je ze af en doe je ze opnieuw in kokend heet water, tot ze warm zijn. Zo blijven ze mooi groen en knapperig
• Ontdoe de tuinbonen (ongeveer een kilo) van hun schil, kook ze, spoel ze koud af en dop ze dan opnieuw: haal de velletjes eraf. Dat is even een werkje maar ze zijn dan mooi frisgroen en lekker mals. Als er geen verse tuinbonen zijn, neem dan een pak diepvries tuinbonen, kook ze volgens de gebruiksaanwijzing, spoel koud af en ontdoe ze van hun velletjes
• Haal de pizza uit de oven
• Neem 3 bollen mozzarella en scheur ze in plukjes. Neem de helft ervan en bedek de goudbruine, warme pizza ermee
• Verspreid de tuinerwtjes en de tuinbonen over de pizza en druk een klein beetje aan
• Besprenkel de pizza met olijfolie en met basilicumblaadjes
• Ik sneed de pizza in stukken en stapelde die op onze houten pizzaplaat. Je kan ook het bakblik met de pizza op tafel zetten en ter plekke aansnijden. Maar de tafel in de eetkeet is daar veel te smal voor en ook te wiebelig ?
Ik vergat uiteraard weer foto’s te maken, what’s new.
Bij de lentepizza serveerde ik een salade van spinazie, olijfjes en eitjes, waaronder ook de eerste eitjes van onze Fiep, hiep hiep!.
Speaking off: Fiep is helemaal happy met haar nieuwe lappie scharrelgrond. Druk bezig joh! Soms verhuist ze ‘s middags een paar uur naar haar oude stek (waar ze ook nog genoeg te doen heeft) als wij niet in de buurt zijn. Daar zit ze afgedekt en kan er geen buurtkat of roofvogel bij. En dan gaat ze eind van de dag nog even terug naar haar scharreltuin ? Wij stonden vanmorgen te genieten toen we haar zo bezig zagen. En ik kan niet wachten op het moment dat de zon tevoorschijn komt en ik met mijn bakkie latte op het terras kan zitten. Koekeloerend naar Fiep. Kwartiertje instant vakantie en gewoon tevreden zitten zijn bij zo’n rustgevend tafereel.
Over het algemeen wordt het schattig gevonden, zoals wij met onze diertjes bezig zijn ?. Wij vinden het eigenlijk ook wel heel normaal. Een plicht die hoort bij liefdevol leven. Dankbaar zijn voor de natuur met daarin kleine en grote beestjes. Ook onze beestjes. Droevig zijn als je ze verliest maar ook elke dag blij zijn met het dierengeluk, in het geval van Fiep alleen al door haar zo bezig te zien buiten. Voor elk eitje dat wij oprapen, zijn we dankbaar.
Grappig, schattig, whatever: wij zien het in elk geval als een prioriteit.
Ik had het erover met vrienden daarstraks en die hadden daarbij een mooie gedachte: de mens verheft zich natuurlijk al decennia boven de dieren. En de mens heeft over het algemeen ook wel belangrijkere dingen te doen dan zich druk te maken om iets als een kippetje dat alleen achter is gebleven na de dood van zuslief. Doe je dat wel, dan is dat al gauw aandoenlijk ja, oh oh…;-) Maar wij van Boslust leven een beetje op een andere planeet geloof ik en wij hebben dan ook geen gewichtige dingen te doen want op onze planeet is het vrij rustig in het algemeen, ha! We trappen wat gein, doen wat guitige creatieve klusjes waarvan waarschijnlijk niemand het merkt als je ze ermee stopt (bevrijdende gedachte altijd ?) maar die wij met plezier, lees: passie doen, af en toe een serieuzere taak ertussen zoals pleegzorg en verder gewoon: lot’s of liefde, blije beestenzorg, beetje buitenzijn. Dat kan allemaal met volle aandacht omdat wij niet belangrijk zijn. En nou net dàt is ònze rijkdom. Schattige rijkdom, dat wel natuurlijk.? Maar wie het kleine niet eert…
En last but not least: we wonen natuurlijk niet voor niks in Dieren, of all places.
Anyway: succes met de pizza en als je nou in het weekend een eitje wegtikt bij je ontbijt, denk dan even met een snufje liefde aan onze Fiep en haar soortgenootjes.
Dank u! ??
