En…wéér feest!
Wie Dejan en mij kent, weet dat – al heeeeuuuuul lang – ÒNS thema is: feestvieren.
Of beter: feestjevieren. Wij zijn niet van de grote party’s (ook leuk, als je het zelf niet hoeft te organiseren) maar van het (piep)kleine vieren.
Momenteel vieren we mijn (a.s.) 50ste verjaardag, en we doen dat in kleine feestjes. Twee weken terug met 14 man geborreld op de Posbank en goddelijk getafeld in het minirestaurant van vriendin Martine, morgen een feestlunch met z’n tienen bij ons thuis met een ander cluppie, met weer heerlijke hapjes van Martine.
Over twee weken gaan vriendinnetje Lies en ik samen nog gezellig borrelen en uit eten voor haar 60ste en mijn 50ste, met vriendin Anette ga ik in december voor mijn 50ste een weekendje naar Munster (heerlijk cadeau van haar!) en last maar zeker not least: op mijn verjaardag zelf heeft Dejan een verrassingsdagje in de planning. Allemaal fijne feestjes, waar ik enorm van geniet. En doordat ik het mezelf (ook voor morgen) makkelijk heb gemaakt en mijn ‘ambities’ loslaat, kan ik over alle feestmomenten ook zeggen: ik geniet stressvrij. Klein, en heel fijn.
Maar het zijn niet alleen de ‘grote’ mijlpalen die vragen om gevierd te worden. Er zijn zoveel – op het eerste oog onbeduidende – momenten die een lichtje verdienen.
Ik vind het leven pittig. Ben bang geworden voor mijn eigen lijf (heb daar morele, professionele ondersteuning bij gevraagd), we hebben veel te incasseren op dat vlak en moeten vaak behoorlijk wat moed opbrengen om problemen weer opgelost te krijgen. Steeds weer de veerkracht aanspreken en de onrust die het brengt – wat nou dan weer…?!’ – proberen zo klein mogelijk te houden. Het is super vermoeiend. Maar dat alles maakt wèl dat je alles dat juist goed gaat en waar je mazzel mee hebt, extra intens waardeert.
Dat we zulk zonnig weer hadden toen we op de Posbank stonden te borrelen. Dat we zo’n prachtige, hartveroverende puppy hebben nu en precies op het goeie moment een liefdevolle fokker vonden, dat Dirk ondanks maag-buikproblemen toch bijna 12 is geworden, dat er mensen zijn die je zo liefdevol helpen bij het feestjes bouwen, dat we steeds weer borrelen van de inspiratie en samen dingen kunnen maken, dat we op deze heerlijke plek mochten gaan wonen en maar in de vingertjes hoeven te knippen om ‘op vakantie te zijn’, dat we al kunnen genieten van alleen maar een geluid, een lichtval, een geur, een simpel maaltje, dat we elke dag in kleine dingen liefde vinden (en er tijd voor hebben om dat te zien), dat de mooie mensen dicht bij ons blijven, dat we elkaar begrijpen (ècht begrijpen), dat we zo genieten als iets door mensen met liefde wordt gemaakt, dat er elke dag lichtpuntjes zijn waarmee je de dag tot een feestje kan maken. Bijna elke dag wel even zo’n moment dat je voelt: dit is het. Dit maakt van vandaag een feestdag.
Er zijn zoveel momenten die het waard zijn om gevierd te worden. In ons Feestboekje (2014) stond een lijstje met feestsmoezen. Vonden we een leuk woord. Maar eigenlijk klopt het niet: je hoeft geen smoezen te hebben om iets te vieren. De kleinste dingen zijn al reden genoeg om sprankelend bij stil te staan.
In Feestboekje gebruikten we miniatuurpoppetjes (gekocht van een modeltrein-liefhebber) voor het beeldmateriaal. Uren friemelen en freubelen zat er in het maken van onze zelfbedachte tafereeltjes en foto’s. Vandaag vond ik ze terug, ze lagen in een laatje waarvan ik het bestaan niet meer wist. Ik zag ze en dacht: hup, lekker effe knutselen met mijn mini-vrienden.
Het zijn De Feestvierders. Komende tijd willen ze hier op mijn blogje zo nu en dan graag laten zien hoe zij van de simpele dingen een feest maken. Zij vieren het graag klein, maar dan wel met grootse gebaren, zoals de vlag en de ‘fakkel’ in het plaatje bovenaan.
Ik ben benieuwd waar ze ons mee gaan verrassen…
Overigens zijn er nog een paar feestboekjes te koop, we hebben destijds nog bij laten drukken. Binnenkort gaan wij onze website ‘opruimen’ en alle boekjes die er nog zijn, ook de kleintjes van de laatste 1,5 jaar, bij elkaar zetten.
Voor nu verheug ik me op het feestje van vanavond: een maaltje waar we veel zin in hebben. Groentepita’s (broodjes van o.a. spinazie en wortel, gewoon uit de winkel) gevuld met een prutje van linzen en groente en daarbij vegaburgers waar we al heel lang benieuwd naar waren omdat ze al een paar keer in de publiciteit waren: ‘Beyond Burger’. En ja, natuurlijk verheug ik me op de feestlunch van morgen.
Maar wie het piepkleine niet eert…
Ciao, tot gauw!
(Foto hieronder: Freek viert feest op zijn eigen manier, met papier! ?)
