Zo, daar was ze weer. Heel eventjes maar.
Het gaat naar omstandigheden oke. De vorige keer mocht ik vandaag naar huis en na een super slechte nacht, zei de verpleging vanmorgen: ‘Jij knapt inderdaad misschien beter op lekker in je eigen bed’. Maar ik mag niet naar huis van de zaalarts. De wond lekt. Dus vanmiddag gaat de arts de wond extra dichthechten. Als ie dan morgen mooi droog blijft, mag ik dromen over naar huis gaan. Daar droom ik al over sinds 10 dagen, ha!
De chirurg was er net ook even en zei: mevrouw Kiki, wat was ik blij toen ik je hoofd open had gemaakt, erg lag een flinke slagader te duwen tegen de aangezichtszenuw en dus was er een heel duidelijk op te lossen probleem voor alle pijn’.
Kans is groot dat ze in Radboud dat niet goed hebben kunnen zien door alle bloedinkjes tijdens de operatie. Die had ik deze keer niet, het was een ‘modeloperatie’.
Nou ja, en nou houden ze me hier dus vast en moet ik zometeen gebakken vis eten terwijl ik net wakker ben, oh oh. Vriendinnetje Anette was hier gisteren een paar uurtjes, dat was gezellig. Ze heeft allemaal kerstlampjes bij mijn bed gehangen. Is het toch een beetje uit te houden. Maar oh oh, wat wil ik graag naar huis! In ons lekkere bed slapen, hier heb ik ruzie met het bed en de warme kamer, bah. Gelukkig is mijn lieve, lieve Dejan steeds bij me, en helpt met douchen (mocht m’n haren wassen vandaag met babyshampoo, wat word je daar mens van zeg, die OK lucht weg uit je haren!).
Nou, ik stop weer hoor, ben snel dizzy. Boven dat zijn wij, de ‘mislukte foto’ omdat ik wat angstig kijk maar zo ongemakkelijk voel ik me wel momenteel. Komt goed….
Tot gauw vanuit Huisje Boslust hoop ik…!