Hoofden, harten en dagen zitten een beetje vol hier met van alles, waaronder vandaag: nieuwe controle Dejan in Radboud.
Een half jaar later, waren we vanmorgen terug bij de KNO arts. Waar alles begon. Na het ultrasnelle diagnosetraject in september is Dejan toen overgedragen aan de radiotherapeut en begon het behandeltraject. We hadden destijds nog wel een uitslaggesprek met de KNO arts, over ‘of het uitgezaaid was’, enz. Die arts was heel vertrouwenwekkend in zijn genees-inschattingen voor Dejan, gelukkig. En hij zei ook (was nog op de telefoonopname die ik maakte te horen) “het is nu herfst, het wordt een zware tijd, wij zien elkaar pas weer in het voorjaar en dan heb je het ergste zeker achter de rug. Ik gun jullie dat het heel erg snel voorjaar zal zijn”.
Dat is het dus nu. En we kwamen, na een super heftige -maar uiteindelijk ook goed verlopen- behandeltijd en een gelukkig rustiger eerste herstelfase, vandaag terug bij deze ‘begin-arts’ om te bekijken of de tumor nu (4 maanden na de behandelingen) nog steeds weg is gebleven.
En dat is ie! Remissie. Een heerlijk woord -remissie- als je hoogstpersoonlijk getroffen bent door kanker. Voor die remissie, moet je wel de mazzel hebben dat je er op tijd bij was. En niet alleen mazzel; ook alertheid op jezelf, dat je op tijd naar de dokter gaat.
Meedoen en zelf doen
Gisteren in een uitzending van Eva Jinek werd weer het belang benadrukt van preventief onderzoek bij (in het geval van de uitzending, baarmoederhals)kanker. Die bevolkingsonderzoeken zijn niet leuk, maar zeker ook geen drama. En bijna altijd speuren ze heel vroeg al problemen op en daardoor zijn die problemen dan nog relatief simpel op te lossen.
Zelf was ik een van de weinige pechvogels bij wie het uitstrijkje juist niet liet zien dat er iets mis was. Dat kan heel, heel soms gebeuren. En daarom is het -naast meedoen aan bevolkingsonderzoek- ook slim om een beetje alert te zijn op signalen van je lijf. Bij mij was dat in 2022 eenmalig een beetje bloedverlies, terwijl ik al in de overgang was. Ik ben, ondanks (achteraf dus vals) goed uitstrijkje 2 jaar daarvoor, wel even naar de huisarts gegaan. Dat is een million dollar move gebleken. Daar ben ik nu nog steeds zo vreselijk blij mee! Als ik alleen op het uitstrijkje van 2020 was afgegaan, had ik pas nu, in 2025, weer een uitstrijkje hoeven laten doen. Dan was mijn tumor van toen, waarschijnlijk te laat ontdekt. Ik had dus pech dat het uitstrijkje een sneaky tumor niet oppikte. Maar tegelijkertijd het geluk dat mijn eigen lijf mij wèl een signaal gaf dat er een afwijking was. Kanker krijgen, heeft veel impact. Maar gelukkig was er ook bij mij nog heel goed iets aan te doen, net als bij mijn lief. En nu kan ik uit eigen ervaring alleen maar blijven benadrukken: die bevolkingsonderzoeken zijn levensreddend, maar dan wel samen met jouw eigen alertheid. Jij hebt hen nodig, maar jouw lichaam heeft daarnaast ook jou nodig.
Dus eh…let je een beetje op je lijf?
En dan die D…
Dieuwertje Blok – die frivole, leuke Tante Sintjournaal- is helaas gestorven aan kanker. Wat kan het leven toch verdrietige, gemene wendingen nemen, wat is en blijft het toch een horrorshitkloteziekte.
Troostrijk was het, om te lezen dat op verzoek van een creatieveling, chocomaker Tony Chocolonely gisteren de chocoladeletter D ineens is gaan verkopen. Als ultieme ode aan Dieuwertje Blok. Waarbij de opbrengst naar het KWF gaat. De letter D van Dieuwertje natuurlijk. En ja, ook van die schat van mij, ha! Dappere Dejan. Twee chocoletters D had ik willen bestellen. Ze zijn jammergenoeg al uitverkocht. Maar de D van doneren -aan het KWF graag- is ook fijn natuurlijk. KWF steunen? Klik hier.
Fijne Donderdagavond.
Kiki
