Maandag 2 maart 2020
Fijn weekend gehad allemaal?
Hier was het van alles wat, en alles aangenaam. We kletsten bij met onze super dierbare vrienden Michiel en Jacqueline, lunchten met hen samen heerlijk in Doesburg, werden allemaal zeiknat in de stromende regen onderweg naar de auto en schuilden in een ‘Frans-achtig’ koffietentje (ook in Doesburg). Eenmaal bij ons thuis aangekomen snoepten we van homemade choco tulband.
Hoe je die maakt? Gewoon even naar dit recept kijken, dan leer je namelijk hoe je vrij simpel ‘enige invloed’ kunt hebben op het bruin-gele patroon. De tulband werd bij ons trouwens lekker lazy gemaakt met een cakemmix en zelf toegevoegde cacao in de helft van het beslag. Maar door de tips in het recept te volgen, kwam er een mooi patroon uit.
De ‘icing’ was een improvisatie van 2 el roomboter met 2 el poedersuiker, 1 zakje espressopoeder door 1/2 kopje volle warme melk en dat alles gemixt met 6 blokjes hele pure, gesmolten chocola. Mengsel goed laten afkoelen, cake kort koud laten worden in de vriezer en als je dan de choco icing over de cake ‘giet’ blijft ie er mooi op liggen. Hij blijft wel zacht maar is niet vloeibaar en dat maakt het lekker.
Van Michiel en Jacqueline kregen we een kleurige bos tulpen. Fijn, zo’n fleurige snuf vroege lente in huis! En die paar fluitende vogeltjes die ‘s morgens al mini-concerten geven, plus avondeten terwijl het alweer wat lichter is buiten: allemaal kleine signalen dat het voorjaarsfeestje is begonnen. Gisteren was er zelfs een beetje zon…de eindeloos grauwe luchten, vertoonden een plukje blauw, yeeeey!
Verder deden we ‘per ongeluk aan meal prepping’ gisteren. Oef, wat hebben wij daar een schijthekel aan zeg… Maar het moest wel, want de prei en de snijbonen waren geen dag langer goed gebleven. Dus hup, snijden die bonen, ha! Daarna effe lekker geroerbakt in olijfolie met een beetje roomboter. Scheutje heet water erbij en ze worden vanzelf gaar, zonder te koken dus. De prei (voor een stamppotje Binnenste Buiten van chefkok Ramon) stoofden we ook even en daarna konden de groentjes de koelkast in en dus wat langer bewaard blijven. Morgen eten we de boontjes, overmorgen de prei.
Maar wij van Boslust houden het erop dat we de hapjes veel liever ter plekke maken, gewoon met liefde en aandacht. Vooruit koken is not our cup of tea. Vooruitplannen, dat is the absolute limit hier, oh oh…
Lekker fout!
Voor vrijdag staat hier weer een kookdag ingepland voor ons keukenschriftje. De guilty pleasure (lekker foute hap) die we dan minder guilty willen maken is fish ‘n chips, Engelse zaligheid. De gebakken vis maken we iets minder fout door ‘m wel een krokant jasje te geven maar vervolgens te ‘frituren’ in de olijfolie en niet in zonnebloemolie (of erger: frituurvet).
De frietjes bereiden we van aardappel in de schil (da’s al meteen iets gezonder) gesneden in frietvorm en ook ‘gefrituurd’ in de olijfolie. Gewoon, in een flinke laag olijfolie in een kleine koekenpan. Komt geen frituurpan aan te pas want die hebben we onlangs tijdens een van de opruimacties meegegeven aan de kringloopwinkel. Op de boekje-kookdag staat vrijdag trouwens ook rijstevlaai versie 2 gepland. Als ie bevalt, komt ie ook in ons keukenschriftje.
Dat dus vrijdag. Verder mogen we morgenochtend weer gezellig (en hilarisch, en ontroerend vermoeden we) brainstormen met de oude mensen voor het herinneringenboekje. En de grote huisopruim gaat ook weer gewoon verder deze week.
Maar nu eerst: koffie!
Weekmenu (af)maken, alle plannetjes een eigen plekje in de week geven en genieten van ons bakkie-moment, dat op maandagmorgen stiekem toch wel het allerlekkerste en allerfijnste is…
We sluiten af met onze Freek Frummel, die zich afgelopen weekend vooral bezighield met een bal en een keukenpapier-rol. Hoe heerlijk simpel kan ‘t leven zijn.
Tot gauw!
meneer & mevrouw Boslust ??
