Tijd voor een lekkere lange babbel.
We waren weer in het bos (het verborgen pareltje dat we vorig jaar ontdekten) en daar genoten we van herfst-moois (zie collage hieronder). De goud-rode eind-van-de-dag-zon, koraalzwammetjes, de eerste vliegenzwam van dit jaar en koperkleurige verdroogde varens.
We worden altijd blij als we zo’n schattig boshuisje zien met een trappetje. Maar eigenlijk is het -vrees ik- niet zo schattig als het toont want het is een jachthut. Bedoeld om wilde dieren te spotten en te schieten. Soms worden ze op zo’n open plek ook door jagers gevoerd, zodat ze er steeds naar terugkomen en makkelijk geschoten kunnen worden. Dus ik heb dat gezellige hutje hier wel zo mooi in het spotlight gezet op mijn blog, maar dat is misschien wel heel hypocriet van mij. Want ik ben tegen de jacht, en zeker als het gaat om jagen voor de fun.
Daarom ga ik iets doen (daar las ik hier iets over) dat mijn romantiseren van dit jachthutje wat compenseert: ik ga uitzoeken of dat hutje daar wel volgens bestemmingsplan mag staan. Het blijkt namelijk dat dit soort bouwsels best vaak illegaal zijn. Maakt niemand er bezwaar tegen dan wordt het gedoogd. Maar als je ontdekt dat het niet volgens bestemmingsplan is en je meldt daarover een klacht bij de gemeente, dan wordt er nog wel eens op gehandhaafd ook. Wie weet. Dan is deze foto boven nu alvast een mooi aandenken aan een fout huisje… Tenzij duidelijk is dat het hutje niet meer voor de jacht gebruikt wordt natuurlijk, dat zal ik eerst even proberen te achterhalen.
Freek liep bijna door een enorme kuil met modder in het bos maar wilde dan toch wel even over die modderpoel heen worden getild door manlief. Freek is vaak knuffelig momenteel, en zit ook graag op schoot/ ligt graag tegen je aan, de lieve frummel!
Ook hebben we weer fijn kastanjes lopen rapen, zowel in het bos als in onze boswijk. Het is verslavend. Eerst denk je: ik zie er niet zoveel, wat jammer… Maar hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet liggen. Het grappige is wel: de meeste, beste en grootste kastanjes vonden we niet in het bos maar in ons eigen buurtje, bij een stukje bos tussen ons gebouw en ‘t gebouw naast ons. De gevonden kastanjes gaan we weer lekker koken, poffen en oppeuzelen de komende dagen. We krijgen een paar keer bezoek, hopelijk willen onze gasten er gezellig van meesnoepen.
????? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?? ?
Lastig lijf
Ik had het zelf helemaal niet verwacht, maar ik heb een oproep gekregen voor een 3e vaccinatie. Niet vanwege mijn reuma, maar vanwege mijn reuma-medicatie (Rituximab). Mijn infuusbehandelingen worden gezien als de hele zware categorie immuun suppressief begreep ik. En dus staat er in de brief dat ik een ‘ernstige afweerstoornis heb’ en niet genoeg heb aan 2 vaccinaties. Zelf dacht ik er iets genuanceerder over. Maargoed, ik ga het advies wel opvolgen en dus die 3e prik gewoon ook weer halen. Ik heb al gebeld, het gaat weer gebeuren via het allergieprotocol, dat staat vastgelegd in mijn GGD dossier. Waar ik tegenop zie, is het ziek worden ervan de dagen erna. Maar oké: dat is maar voor kort en daarna ben ik dan hopelijk wel heel goed beschermd. Ik maakte me eerlijk gezegd niet zoveel zorgen meer over mijn risico’s op ziek worden door corona (bleef wel verstandig met het een en ander) maar kennelijk rekende ik mezelf iets te vroeg rijk… ?
Ook lastig lijf…
gisteren werd er weer een echo gemaakt van mijn schouders. Die zijn allebei ontstoken inmiddels, maar links gelukkig maar heel bescheiden, niet iets om veel zorgen over te hebben. De rechterschouder daarentegen, de lastigste kant die al een jaar rottig doet, is een hardnekkig probleemgeval. Ik zei gisteren nog, toen de echo-arts begon met de rechterschouder bekijken: “Ik hoop dat het infuus er wat rust in heeft gebracht en dat dit goed te zien is op de echo”. De dokter zat achter mij en zei: “Kijk maar even naar mij”, en schudde toen met ‘t hoofd van nee. “Die schouder is niet rustig, integendeel”.
Ik zag het ook meteen op beeld: een joekel van een ontsteking, nog steeds dus. Dat infuus heeft nog niks gedaan en dat is K..T. De arts wilde er geen grote injectie in zetten, dat zou een martelgang worden en bij zo’n groot gebied dat ontstoken is, helpt dat toch niet meer genoeg. Wel kwam er een kort, klein prikje. Om er enigszins rust in te brengen. En dat doet toch wel iets fijns! Ik kan weer eens even lekker doorslapen nu, wat een feest! Of dat effect verder lang blijft is zeer de vraag, de boel is teveel en te agressief ontstoken.
Plan de campagne is nu: evt. over een maand of 2 nog zo’n klein prikje voor wat rust in de schouder, dan in februari ergens weer een infuusbehandeling eroverheen. En als dat allemaal nog niks uithaalt, dan helaas pindakaas echt door naar de orthopedisch chirurg. Die stap stellen we steeds weer wat uit, en dat is ook fijn want ik wil niet weer een operatie. Maar die schouder moet op een gegeven moment toch ook weer vrij zijn van ontsteking. Over 2 weken belt mijn reumatoloog om te horen hoe het dan gaat, ik ben benieuwd hoe mijn schouder dan is. Wat wil ik dan graag tegen haar kunnen zeggen dat dat ene bescheiden prikje van gisteren, een berg werk heeft geleverd (dat dat urenlange infuus van 2 maanden terug, dus niet voor elkaar krijgt tot nu toe…).
Duim je voor me? To be continued, helaas weer.
??????????????????????????????????
Herfstbloemen uit onze fijne stad
Na het ziekenhuis doken we fijn even met z’n tweetjes stad in. Maartje was gezellig bij onze Freek, dus we konden even wegblijven. Struinen door de stad, even snuffelen bij Dille en Kamille en wat andere winkeltjes. En toen op de markt kaasjes en bloemen gescoord en: Servische pruimen, jaja! Dejan z’n tante woont in Servië middenin een pruimenboomgaard, we hebben er heel wat van gegeten. En deze Servische pruimen van de Nijmeegse markt smaken echt hetzelfde als die daar! En heel anders dan Hollandse pruimen (lees: veel lekkerder dan Hollandse pruimen).
Ik ben dol op chrysanten (vooral in de herfst en wintertijd) en dus koos ik bij de bloemenkraam de oranje-bruine mooierdjes. Met een lief paars bloemetje erbij, geen idee wat het is. We hadden nog donkerrode chrysanten staan (‘die dingen moet je doodmeppen wil je ervan af komen’ zei iemand eens). Samen maken ze een herfstfeestje op de eettafel bij ons thuis.
??????????????????????????????????
Happy hoekjes
Er is een Loesje poster met de tekst: Chronisch ziek zijn vraagt om chronisch optimisme.
Voor mij een waarheid als een koe. En dus leerde mijn mentale systeempje de afgelopen 20 jaar (ik ben al sinds mijn 29 ste reumapatiënt) om steeds meer en intenser te genieten van de simpele, dagelijkse kleine dingen. Zoiets als het uitzicht vanuit ons appartement. Noem het maar ‘klein’ trouwens: het is een giga rijkdom… Een prachtig schilderij om van te genieten en het is troostrijk als er dingen tegenzitten. Momenteel genieten we van het groeiende goud daarbuiten. Een feestje voor de ogen, vindt ook Freek zoals je kan zien, ha! En dooft het goudlicht uit dan is het hoekje rechtsonder een fijn plekkie voor de donkere herfst- winteravonden. Dankbaar.
??????????????????????????????????
Opgeruimd staat netjes!
We hebben afgelopen dagen alles weer opgeruimd van het terras. Doen dat altijd op ons gemakje: servies afwassen en inpakken en terugdoen in het krat, versieringen sorteren en bij elkaar stoppen, koffie- en theekannen omspoelen met kokend water en weer op hun plek, net als de waterflessen. In de werkkamer is een speciaal hoekje voor het opbergen van de spulletjes en in de hal bij ons boven is plek voor de meubels. Die staan daar met een kabelslot mooi in een loze hoek. Dat hebben ‘de mannen van de terrasbouw’ (Mijn lieve Dejan, buurman Andre en benedenbuurman Ben) echt super strak gedaan. Daarmee kunnen we ze nu snel en makkelijk neerzetten als we daar steeds een ‘eethuisje’ gaan bouwen komende maanden. Zodra we weer naar buiten gaan met het terras (vanaf april-mei) dan komen de meubels weer in de trapgang van de begane grond te staan met de kar.
??????????????????????????????????
En nu brei ik er mooi weer een eindje aan, hoogste tijd voor dromenland.
Vanuit Nijmegen een rustige goeie nacht gewenst (als je dit nu nog leest natuurlijk) en een mooie nieuwe herfstdag!
Kiki
