Jasper Kasper, bos, broodbakken, feestboekje 2, stoere kar. Kortom, een bijpraat.
Te beginnen met Jasper, die moest vorige week onder narcose voor een operatie in zijn bekje. Er moesten een paar tandjes getrokken worden die niet meer goed waren. Hij is 15 jaar en we vonden het best eng, die narcose. Maar hij is van tevoren uitgebreid onderzocht, ook met een bloedonderzoek. En dat onderzoek gaf aan dat Jasper nog kerngezond is en een narcose goed aankan. Donderdag was het zover. Dejan mocht bij Jasper blijven tot ie in slaap was. De dierenarts belde na de operatie meteen voordat hij Jasper een prikje ging geven om weer wakker te worden, zodat Dejan daar ook weer bij was.
En die stoere Jasper werd heel snel wakker en wilde graag op pad. Thuis ook: nog hartstikke wankel, maar meneertje probeerde overal op te klimmen. Hij heeft het goed doorstaan, taai manneke. Wel heeft ie nog een ontsteking zitten van de operatie en daar heeft hij nu antibiotica voor. We hopen dat dat snel verbetert. Zo blij dat dit achter de rug is en we Jasper zien opknappen! Links was vlak na de ingreep, rechts en onder was vandaag, 5 dagen later. Beertje he?
We hebben hem ooit opgehaald in Zaltbommel, waar hij na 5 maanden als kitten was weggedaan door de eerste eigenaar, omdat hij een schoonheidsfoutje bleek te hebben en er dus niet met Jasper geshowd kon worden in de raskattenwereld. Goddank voor Jasper, dat is toch geen leven, de dierenshows? Dus hij is teruggegaan naar het nest, en ze zochten alsnog een fijn 2e-kans-thuis voor hem. We vonden hem meteen een super leuke kat, die we heel graag een liefdevol thuis wilden geven. Zo kwam hij bij ons terecht. Eerst een keertje kennismaken, en toen de 2e keer meneertje ophalen.
Onze lieve beestenkindertjes…
Lastig lijf
Het duurde even, dit nieuwe berichtje.
Ik ben moe en er gebeuren tegelijkertijd veel (mooie) dingen. Dus ik maak strakkere keuze’s momenteel. Het infuusmiddel pakt me flink aan: ik ben gammel en de reuma is nog steeds heel erg fel. Feller nog dan voor het infuus. Dat is wel normaal, die opvlamming van de ziekte de eerste tijd na zo’n infuus maar ik merk wel dat ik het zat ben, na maanden felle reuma. De rek raakt eruit.
Ik heb gelukkig een heleboel ‘mentale energie’ en daar teer ik op. Er zijn dagen bij dat ik tot bijna niks kom, worstel met de ontstekingen en de pijn en dan zie je me ook niet. Maar er zijn zeker ook dagen dat het net aan oke gaat als ik opsta, en dan weet ik mijn lijf de dag in (en door) te slepen met de pijnstillers en de inspiratie die ik heb en opdoe. Het lukt, omdat er veel fijne dingen gebeuren.
Er hangt een inspirerende, mooie flow in ons leven. Momenteel extra sterk. We zijn lekker bezig met feestboekje 2, dat eind volgende maand af moet zijn. We gaan een kerstboekje maken voor Attent, en intussen ben ik op dreef met het terrasproject van een buurtgenoot en mij. We gaan nu ieder zelf de terrassen draaien (na 2 keer samen oefenen) en daardoor kun je ook je eigen plannetjes bedenken. Er borrelt veel inspiratie merk ik, en ik kijk uit naar zaterdag 4 september als ik ‘mijn terras’ mag gaan draaien. We komen eens in de zoveel tijd bij elkaar voor uitwisseling en afstemming en intussen hebben we het plan voor het project nu helemaal klaar. Ik kijk uit naar de herfst, als ik ‘mag’ beginnen met het maken van een herfstlunch voor de bezoekers. Met kastanjes uit eigen straat, joehoe!
Intussen hebben we van de verhuurorganisatie een extra budgetje gekregen voor een heel fijne kar, waarmee we de terrasmeubels kunnen verplaatsen. Het is een pop up terras en we gebruiken diverse locaties in onze directe (heerlijk bosrijke) omgeving. Maar voor het verplaatsen van de meubels is een stevige kar dan geen overbodige luxe.
Ik zag er een op internet waar ik meteen wel van dacht dat het een goeie zou zijn. Dejan checkte een aantal dingen zoals de maten van de meubels, en toen hebben we ‘m besteld. Vorige week maandag kwam de kar, Andre en Dejan hebben ‘m in elkaar gezet en uitgeprobeerd, en zij waren meteen enthousiast. Het is een vrolijk en stoer ding, net als het guitige zwarte beesie dat erop staat, ha!
We leren nu steeds meer mensen in onze omgeving kennen. In ons gebouw ontmoeten we buurtjes die we soms wel in de gauwigheid zagen maar waar nu, doordat corona wat minder bedreigend is en we gevaccineerd zijn, alsnog meer contact mee is ontstaan. Dat is erg leuk. Ik kreeg laatst een fantastisch boek (over brood) te leen van Tineke, een onderbuurvrouw. Zij en ik hebben gezellig en geïnspireerd zitten kleppen in haar (sfeervolle!) appartement. En we hebben een fijne band met Andre onze buurman, we hebben koffiegedronken bij buuf Nel, ik heb leuk zitten bomen bij buur Judith, buuf Erna kwam een drankje doen afgelopen weekend, en ga zo maar door. Leuk om zo ook nog wat meer te ‘landen’ in onze mooie stad en onze fijne boomhut.
Brood op de plank
Ik ben nog steeds aan het oefenen met mijn desembrood skills. Het brood bovenaan is mijn laatste, van afgelopen weekend. Nadat ik verschillende sites, benaderingen en recepten heb geprobeerd die allemaal de moeite waard waren, ben ik nu al een tijdje blijven plakken bij deze meneer uit Duitsland (en als ze èrgens veel zuurdesembrood eten en maken…), die het allemaal nog een stapje verder trekt. Hij legt alles wat meer ‘scheikundig’ uit, en toch super toegankelijk. Mij hielp die systematische benadering juist ‘t meest van alle desembrood sites die ik tot nu toe heb uitgeprobeerd. Ik snap nu beter waarom ik iets doe, waarom het resultaat nog niet geweldig is en waarom ik lekker moet blijven uitproberen. Ik krijg steeds meer invloed op het broodbakken, en de broden worden lekkerder en lekkerder en malser en malser. Mijn zelfgemaakte desem starter is in elk geval prima, dat was al meteen duidelijk en dat is fijn. Die kan ik dus steeds opnieuw activeren en hergebruiken.
Maar om dat perfecte deeg te krijgen, moet ik blijven oefenen (perfect voor een thuisbakkertje dan hè, niet professioneel perfect natuurlijk…). Het wordt steeds beter maar ik ben er nog lang niet. En dus blijf ik de video’s bekijken van deze meneer Hendrik want die legt het fijn en vrolijk uit. Bovendien heeft ie voor elk onderwerp over desembrood wel een video. Overigens is dit een broodsoort waarbij kneden niet aan de orde is. Dat wil zeggen: niet dat stevige kneedwerk. Dat zou ik absoluut niet kunnen. Dit deeg moet in etappes worden ‘gerekt en gevouwen’ en daarna gevormd tot een bol. Het zachte werk dus, perfect voor een fysiek kneusje zoals ik, ha!
Momenteel maak ik steeds brood voor het weekend. Om precies te zijn: zondagsbrood. Om 11 uur hebben we een afgekoeld maar kraakvers en -vinden we zelf- waanzinnig lekker brood op tafel voor onze zondagsbrunch (foto onder). Met dank aan Hendrik van The Bread Code! En ja: to be continued maar weer…
En verder
Duiken we als het even kan het bos in steeds en kwamen we daar laatst een kleine lieve verrassing tegen (collage onderaan). Ik word ook blij van bloemetjes in het bos, en van de schoonheid van iets heel simpels zoals een tak die op de grond ligt en half groene en al half bruine blaadjes heeft…
Blijven bewegen is nu heel belangrijk voor mij en wij blijven simpelweg ook dol op het bos.
Verder had ik een fijn dagje met vriendinnetje Anita vandaag, was het zalig borrelen op het dakterras laatst, genieten we van de gloedvolle (steeds vroeger) ondergaande zonnen, van de heuvels hier, van elkaar en onze heerlijke fluffy monsters!
En nu gaan wij struinen door het donker, voor het laatste ommetje van Freek. Hopelijk komen we, net als een paar dagen geleden, de vos weer tegen!
Vanuit Nijmegen: rustige nacht.
Kiki
