Wonderschone winterbomen, de 1e adventskaars mocht aan, Freek Frummel smolt weer een hart, en ik heb een recept voor een feestelijk chocodrankje.
De foto bovenaan nam ik bij ons in het Goffertpark. Bijzonder is de boom hè? Daarom ben ik nou zo dol op winterbomen: ze zijn allemachtig prachtig zo in die kaalheid en laten de vaak briljante vormen ineens heel duidelijk zien. En dat steekt dan overdag zo mooi zwart af bij het winterse (schemer)licht.
Hieronder nog meer herfstige winterplaatjes van afgelopen dagen in en rond het Goffertpark.
Freek Frummel
Speaking of Goffertpark: vandaag kwam er -tijdens een van de 4 dagelijkse wandelingen aan de rand van het park met Freek- een mevrouw aanlopen die op slag verliefd op hem was. Ze begon helemaal te glunderen. Vrolijk roepend liep ze naar hem toe: “halloooo poppetje, hallooooo, wat ben jij schattig!” Freek houdt ervan om ‘op feestelijke toon’ te worden aangesproken dus die kwispelde zijn staart eraf natuurlijk, dat snap je.
Dejan had Freek vandaag ingesmeerd met olie tegen vlooien en teken, en daardoor had Freek veel krulletjes in zijn vacht, dat zag er grappig uit. Dat vlooienmiddel is trouwens 100% natuurlijk en veilig. Het heet STOP – boduguard en het is van het merk Musthaves for animals. Het is GEEN chemisch spul en dus niet veel veiliger voor je dier, maar ook voor mensen. Je smeert je dier ermee in en kan hem daarna gewoon meteen aaien. Het ruikt ook nog eens heerlijk citroen achtig.
Wij hebben helemaal geen fijne ervaringen met chemische vlooienbestrijding. Ik heb onze lieverd Dirk (overleden in januari 2019) een keer accuut onder de douche moeten zetten omdat 1 vlooiendruppel meteen de vacht van Dirk verschroeide en een brandplek op zijn huidje gaf. Bovendien blijven er maar nieuwsberichten komen zo nu en dan, over neurologische problemen bij het gebruik van chemische vlooienbestrijding. Dus wij zochten naar een alternatief. Het geeft Freek dus tijdelijk extra krulletjes en dan ziet ie eruit als een teddybeertje met z’n stevige pootjes enzo. Helaas vergat ik een foto te maken en is het teddy-effect weer verdwenen. Maar in elk geval heeft een lieve mevrouw in het park ervan genoten, ha! Onze hartensmelter, hij blijft om op te vreten.
Hier wat foto’s van Freek Frummel afgelopen tijd. Op linksonder was ie z’n tentje ingedoken om daar heel gehoorzaam te wachten op z’n snack. Als je die in je hand hebt en je zegt: ‘Wat ga je dan doen?’, rent Freek als de wiedeweerga naar zijn tent om daar dus te doen alsof ie ultra braaf is en die snack dubbel dik verdiend heeft. Nou, op braafheid scoort ie in het algemeen niet erg briljant, ‘t is een boef. Maar een ontzettend guitige, lieve, slimme, animerende, sociale, speciale heerlijke boef! Met ook nog es een erg leuke baas daar op rechts ❤︎.
Advendstijd
Leuk eigenlijk: niet gelovig zijn en toch tradities uit de kerk jatten, ha! Nou moet ik wel bekennen dat die adventstraditie voor mij meer van onze pa komt dan van de kerk. Maar hij heeft het weer wel uit de kerk meegenomen. Hij was tot zijn 35ste ofzo, priester in Nijmegen. Eigenlijk was hij meer opbouwwerker dan priester. Hij kreeg steeds meer weerstand tegen de macht die de kerk uitoefende, kreeg het alleen niet voor elkaar om daar verandering in te brengen, en trad daarom op een gegeven moment uit het ambt. Een paar jaar later trouwde hij met mijn moeder. En alhoewel hij ons kinderen altijd heeft meegegeven dat je de kerk NIET moet vertrouwen en er niet in moet trappen (ja, echt!), heeft hij wel altijd waarde gehecht aan bepaalde tradities en rituelen van die kerk. Vaak een alternatieve vorm, maar soms ook gewoon letterlijk overgenomen van de kerk, zoals het gebruik van de adventskrans waarvan in de 4 adventsweken voor Kerstmis elke week op zondag een kaars extra aan mag.
Samen met mijn moeder gaf hij daarmee onze kindertijd een bepaalde glans. Ze zijn er allebei al een tijdje niet meer. Ik verloor mijn moeder toen zij nog vrij jong was (maar 1 jaar ouder dan ik nu). En mijn vader overleed 9 jaar geleden. De mooie dingen die ze ons meegaven omarm ik nu nog meer dan vroeger. Samen met Dejan ook, net als bij de mooie gebruiken uit zijn Servische jeugd.
De adventskrans is bij ons al jaren een dierbare traditie. En als dan die eerste kaars aan mag, is dat iets heel speciaals. Rechts zie je ‘t. Verder nog wat cosy lichtjes in huis en een foto (linksonder) die ik per ongeluk maakte en ik vond zo’n mislukkelingetje eigenlijk wel weer es grappig erbij.
Poedersuikerterras en choco met schuim
Ik sluit af met wat ditjes en datjes, de foto’s zie je onderaan. Zoals de kale bomen in ons uitzicht, en een terras met een snufje rijp gisteren, nadat het zo’n 5 graden gevroren had ‘s nachts. Zo mooi, dat eerste laagje poedersuiker! Over wit gesproken: rechts op de fotocollage (onderaan dus) zie je warme chocodrank met merengue schuim erop. De merengue is heel zoet en vrij machtig, maar de drank zelf is vrij licht doordat ie gemaakt wordt met water. Dit is het recept voor de chocodrank.
Ik deed er alleen geen slagroom bovenop, maar dus merengue schuim. Dat maakte ik door 2 eiwitten stijf te kloppen -bak moet op z’n kop kunnen zonder dat het eiwit eruit valt, dan is ‘t stijf genoeg- en daar vervolgens steeds een snuf poedersuiker doorheen te mixen. Door de suiker krijg je een glanzend, fluwelig sticky schuim; merengue dus. En dat is heerlijk bovenop de choco. Voor een extra smakelijk effect hield ik er nog even de creme brulee brander boven, dat karameliseert de merengue: zoooo zalig…! Jammer dat het donker was en ik dus niet echt een geweldige foto kon maken maar je krijgt in elk geval een idee zo.
-
Let op: zorg dat de chocodrank niet meer loeiheet is als je de merengue erop doet, want dan wordt het eiwit teveel verhit en stolt ‘t, dat is niet lekker. En roer de merengue beter ook niet door de chocodrank heen, gewoon lekker er bovenop en dan door het schuim de choco slurpen, of met een lepeltje de merengue eraf snoepen.
Tot zover maar weer, tijd voor dromenland.
Vanuit Nijmegen: slaap lekker allemaal!