Dinsdag 9 oktober 2018

Herfstmoed.

Ik was op verzoek van de neurochirurg gisteren in Tilburg samen met Dejan. Om te bekijken of mijn dichte oor en natte neus een signaal waren van liquor-lekkage, als complicatie van de operatie van vorig jaar. En om te bespreken wat nu te doen.

Maar die natte neus gaf niet genoeg ‘materiaal’ om goed te kunnen onderzoeken en dat was een gunstig teken: ALS het al een hersenvocht-lekkage is, dan een heel kleintje. Daarmee loop ik geen gevaar. Dat is dus weer een fijne meevaller, al ging ik vooraf al niet zo uit van een tegenvaller. Naar mijn idee zou het wel loslopen.

Waarom hij ons ook op het spreekuur wilde hebben (achteraf denk ik dat dit misschien nog wel meer zijn doel was…) was om samen te bespreken of het toch niet verstandiger is om nu redelijk snel de operatie te gaan doen. En dat is inderdaad verstandig, eigenlijk. Ik merkte dat hij kon merken dat ik mijn reuma ervoor schuif. Dat ik aan het uitstellen ben. Die hoge bloeddruk was echt een dringende reden om niet die OK in te gaan toen ik werd opgeroepen. Maar dat is nu geen punt van zorg meer dus ik kan gewoon veilig de OK in. Hij heeft me gerustgesteld dat ik, zoals ik nu ben, goed geopereerd kan worden. Die reuma wordt er misschien ook niet minder op, de medicatie heeft maanden nodig om mij zonder grote problemen reuma-rust te geven en zoveel tijd moeten we niet meer wachten op een stevige dreun richting neurospook.

En dus heb ik samen met de neurochirurg en met Dejan (die mij zondag tijdens onze boswandeling al een beetje een zetje in de rug deze kant op gaf) besloten de operatie dit najaar nog te doen en ben ik gisteren weer die OK lijst op gegaan.

Neurospook wordt overduidelijk weer actiever merk ik. De arts verwacht (en ik weet) dat het alleen maar erger wordt met kou en wind in aantocht (impulsen van buitenaf die de zenuw prikkelen) dus we draaien het om: niet eerst mijn reuma en na kerst de operatie, maar in de herfst eerst de operatie en vanaf het nieuwe jaar de aandacht in alle rust naar mijn reuma.

Hij heeft een wachtlijst van ± 8 maanden voor deze operatie maar hij stelde voor om mij er vanwege mijn reuma en die medicatie-puzzel veel eerder tussen te schuiven. Hij wil ook gewoon dat ik van mijn probleem af kom en liever vandaag dan morgen. Daar ben ik dankbaar voor. Eind november operatie herkansing, is het plan nu. Dat duurt niet lang meer maar er is wel net genoeg tijd om me er weer even rustig op te gaan instellen. Voor Dejan ook.

Het was een goed gesprek, ik ging met een stevig gevoel naar huis. De neurochirurg benoemde ook vandaag wel weer dat het een hersenoperatie is en ik vind het echt hartstikke eng, ook nu met nummer twee. Maar ik weet dat ik het kan. Ook als het deze keer weer een moeizame en lange operatie zou worden (wat ik niet denk en niet hoop!!). Mocht er een klein hersenvochtlek zitten, dan komt de neurochirurg dat meteen ook tegen en kan het gefikst worden.
Ze zijn voorzichtig in dit ziekenhuis en je wordt heel uitgebreid voorgelicht over de operatie, de 24 uur IC na de operatie (stiekem denk en hoop ik dat ik dat niet nodig heb t.z.t.), de mogelijke complicaties enz. Mocht het je interesseren: dit is de link naar de folder over de (her)operatie die ik krijg. Wat er niet in staat, en wat mij wel goeie moed gaf toen de arts dat zei: ze zijn momenteel aan het werken aan iets tegen de heftige misselijkheid en hebben daar net gisteren een nieuw protocol over afgesproken. Het schijnt dat bijna alle patiënten die hevige misselijkheid en overgeven hebben. Als je met zoveel ‘geweld’ moet kotsen, is dat niet handig voor de kwetsbare boel daar binnen in je hoofd. Een hoge dosis prednison voor een dag of twee, schijnt dit probleem de kop (…) in te drukken.

Dus. Ja. Ik denk dat ik eind november met vertrouwen dat ziekenhuis binnenstap, samen met mijn soulmate Dejan. Bring it on maar weer. Niet te snel. Eind november, vroeg genoeg. Kunnen we mooi ook nog met De Broertjes naar de sinterklaasintocht in ons dorp bij de IJssel, ha!
Kopzorg-vrij het nieuwe jaar in dan toch…? ???

Maar nu eerst: lekker het bos in. En daarna taartje maken voor vriendinnetje Annelies die 60 is geworden en onze kant op komt. We gaan vandaag ook met haar overleggen over haar website en daarna terrasje hangen in doesburg. Fijn, weer even met iets heel anders (en veel leukers!) bezig zijn.
De foto bovenaan maakte ik vorig jaar.

Wens je een gloedvolle herfstdag, maak er een mooierd van.