Van onschatbare waarde.
Ik was vanmiddag met Nance bij de kringloopwinkel in ons dorp en daar vond ik deze mooie schatjes.
Zulk spul vind ik trouwens niet zomaar mooi, er moet ‘iets mee zijn’ wil ik het meenemen. Een speciale vorm / de bloemetjes moeten ‘goed’ zijn / het moet naar mij fluisteren: ‘neem me mee…?’. En dan gaan ze dus mee. Naar mijn knusse boshuisje in de tuin, waar ze in een lief oud kastje komen met glazen deurtjes.
En zodra ik dan ‘straks’ de operatie- en herstel-tijd achter me heb liggen (déjà vu…) dan pak ik op een dag de mooie bloemenkopjes en dek de tafel in het huisje ermee. Ik leg zelfgemaakte bonbonnetjes op het bloemenschaaltje, zet een feesttaart op tafel, een bos bloemen en verwelkom de eerste jarige jet – of jop! – in mijn huisje voor een fijne feestmiddag met haar – of zijn! – gasten.
Toen ik vanmiddag bij de kringloopwinkel met dit mooie spul in m’n klauwtjes stond, droomde ik even vooruit naar dat moment.
Over de hobbel heen kijken, is voor mij heel fijne, effectieve compensatie voor ‘het aanstaande afzien’ ☺️
Vandaag werd ik dus heel blij van deze mooierdjes.
Zie joe zoen ?