December

Zondag 1 december 2019

En daar is ie alweer: de feestmaand.

Om te beginnen met de foto bovenaan: die maakte ik van servetjes en ik pimpte de foto op met wat grafisch gefrutsel. De tekst -make it a december to remember- vind ik eigenlijk een beetje afgezaagd. Bovendien: dat legt meteen ook wel druk, ha! Het suggereert dat het een heel bijzondere maand ‘moet’ worden en het is misschien wel veel fijner om er niet zoveel druk op te leggen.

Maar voor ons heeft de ‘opdracht’ wel een fijne betekenis. Wij willen de decembermaand van vorig jaar graag goed vergeten. Het was een moeilijke maand. Toen we de adventskrans maakten en ophingen, was dat een dag voordat we naar Tilburg reisden voor mijn (hersen)operatie. We maakten de krans met wat bibbers diep van binnen, maar wel in de veronderstelling dat we de zondag erop weer thuis zouden zijn, en de eerste kaars op 1e adventszondag zelf konden aansteken. Maar ik begon december en de adventstijd in het ziekenhuis, met wat kopzorgen. Daarna kwam het snel goed, mocht ik gelukkig alsnog naar huis, werd alles beter en hadden we best een fijne periode.

Vanaf 18 december kwamen de problemen rondom Dirk z’n gezondheid erin. Toen belandden we met hem bij Jochem de dierenarts en begonnen de zorgen. We kwamen de dagen erna veel in de dierenkliniek, Dirk kreeg verschillende soorten medicatie en vlak voor oudjaar bleek ineens dat het helemaal mis was en zijn nieren niks meer deden. We hebben de periode van oud en nieuw toen doorgebracht met 3 lange infuusdagen in de kliniek met Dirk, en ‘s nachts ombeurten wakker blijven bij hem. We gingen dit nieuwe jaar in tussen hoop en vrees en moesten op 4 januari ‘s morgens besluiten dat Dirk alleen nog maar gebaat was bij rust. Hij overleed rustig en veilig thuis, op die vrijdagmiddag.

Een heftige decembermaand, dus vorig jaar. Met tussendoor nog de pleegkids tijdens de kerst hier. Wat prima ging maar op de achtergrond voelden Dejan en ik wel steeds de zorgen om onze Dirk.

Herinneringen die nu weer wat sterker bovendrijven. Maar tegelijkertijd proberen we daar ook niet teveel aan toe te geven en in het moment van nu te blijven. Opdracht van Dirk, ha! ‘Vier het leven, ik vier mee’. En Freek helpt ons daar ook bij. Dus: wij gaan wel degelijk voor de ambitie om die onvergetelijk moeilijke december van 2018 (en de dagen daarna) een fijn tegenwicht te geven met deze decembermaand ‘nieuwe kans’. Eentje die we graag een extra toefje glans en een snufje magie willen geven. Geen ‘glitter uit de winkel’ maar onze eigen glittertjes.

De maand is vandaag al super goed begonnen, met het dopen van een bijenwaskaars (zalig, die geur!) die met Kerstmis dan klaar is en op tafel kan. Het eerste zakje van de adventskalender mocht open (ik mocht het openmaken en Dejan had er iets heel moois in gedaan, zie foto’s hieronder). En de eerste adventskaars  op de zelfgemaakte krans mocht vanavond tijdens het eten aan. Verder struinden we nog door een machtig, magisch mooi ‘decemberbos’ vanmiddag. Ondanks pijn in de pootjes (reuma-infuus, kom maar snel!), was het een heel speciaal 1-december-cadeau, dat bos. Ik weet niet hoe het bij jou was, maar hier bleven mist en kou de hele dag hangen. Love it!

Morgen gaan we door met feestvieren. Dan in het ouderencentrum hier in de wijk, want morgen is de feestlancering van ons boekje. We hebben er zin in.
Maar nu eerst: warme (sinterklaas)wijn en speculaas. Hieronder nog meer weekendfoto’s.

1 december 2019. Maak er een liefdevolle, mooie maand van.
Bis morgen (of overmorgen?)

▲ Dit was intens genieten vanmiddag!