Woensdag 26 augustus 2020
Vandaag kwam er een reactie op mijn blogbericht van gisteren. En die reactie gaf leuke stof tot nadenken, iets dat ik hier dan ook graag openlijk doe, ha! En verder nog een ‘corona tip’ die misschien de moeite waard is…?
Rian, een blogbezoekster, schreef dit:
Lieve Kiki, wat is het toch een opluchting dat jij ook over de niet zulke mooie dingen vertelt! Je ziekte en dat je moppert en scheldt op een persoon die het licht van jullie Vespa gestolen heeft en benoemt dat het een nadeel is van het wonen in een stad. Dat maakt jou blogverhalen heel realistisch. Dus geloof ik jou daardoor ook als je positieve verhalen schrijft. En je doet iets dat ik altijd zo verschrikkelijk mis op de meeste andere sociale media: een schets geven van het echte leven en niet louter maar mooie plaatjes te verstrekken. Daarom volg ik jou blog. Het laat mij mee genieten met jou en de dingen die je bedenkt en beleeft en maakt mij niet jaloers op een onrealistisch leven dat mij het gevoel zou geven dat het voor mij niet is weggelegd. Je maakt geluk iets dat bereikbaar is en tegenslag iets dat er bij hoort’.
Pfiew, dat vond ik toch wel effe een heel dierbaar bericht om te lezen vandaag!
En tegelijkertijd zette het me ook aan het denken: laat ik eigenlijk wel alle kanten zien, ook de moeilijke? Of ben ik selectief met wat ik aan ‘negatieve factoren’ toon, en wat ik aan moois laat zien? Ik vermoed dat laatste. En dat vind ik ook prima eigenlijk want ik sta veel liever stil bij wat mooi is en fijn voelt, dan wat moeilijk is en naar voelt. Maar: ik kan niet anders dan ook de ‘lelijke dingen’ ruimte geven, al is het maar een beetje. Ik zou mezelf een leugenaar voelen als ik alleen maar mooie praatjes hou.
De minder mooie dingen houden me ook bezig en zijn deel van het leven. Alleen denk ik bij het delen van moeilijke dingen wel beter na over of het genoeg relevantie heeft. Dat doe ik bij de mooie dingen niet, eigenlijk. Bij de zoveelste mooie zonsondergang, denk ik niet: ‘heeft mijn blogbezoeker hier een boodschap aan?’. Bij iets moeizamere zaken denk ik dat wel.
Speaking of… Hier! Heb je weer een vers zonsondergangetje van me, ha!
En wat de andere 2 foto’s betreft…
Foto 2:
Ik merk dat ik nooit foto’s van mijzelf plaats, als ik dagen heb dat ik erg veel last heb van mijn lijf. Als mijn reuma heel fel is, hou ik ook meer vocht vast. Dat is vooral te merken aan mijn handen en gezicht. Die raken dan opgezet, en ik heb dikkere wallen en kringen onder mijn ogen. Mijn handen trekken meestal snel weer bij, maar soms blijft mijn kop de hele dag bol. Dat haat ik! En dus plaats ik dan een evt. foto die van mij gemaakt is, niet. Bij deze doe ik het dus juist wel. Om te laten zien wat er ook is: tante Boslust-BolleToet, met kringen en kleine oogjes, op lastig-lijf-dagen. Het is niet anders. Maar ik ga er lekker GEEN gewoonte van maken, dit soort ‘bol-hoofd-foto’s’, ha!
Foto 3:
Ergens zou ik heel graag willen laten zien: dit is ons gebouw, hier wonen wij nou! Maar het voelt niet helemaal veilig en goed om ons gebouw en onze woonplek zo overduidelijk op internet te zetten. Dus laat ik wel eens een glimp zien, zoals op de foto hierboven, maar niet het ‘complete verhaal’. De foto laat zien dat we bij de bomen wonen, en hoog. Maar veel meer ook niet. En daar laat ik het bij. Ik vind het genoeg zo.
Voor de foto helemaal bovenaan geldt trouwens het tegenovergestelde. Die is van het wandkleed waar ik het gisteren over had. Het stond gisteren niet volledig op de foto, en dat vond ik achteraf zonde. Dus bij deze krijgt het kleed vandaag de hoofdrol, ha!
Minder leuk aan hier
Even nog over het delen van minder mooie -of gewoon stomme / moeilijke /pijnlijke en lelijke- zaken: als ik nou bijvoorbeeld kijk naar het wonen hier in Nijmegen, dan kan ik wel zeggen ‘het is zo fijn dat we een vos zien rondsluipen in de nacht!’ maar in dezelfde nacht is de Vespa beschadigd en dat stemde me een heel stuk minder vrolijk. Die kant is er ook. Die kan ik weglaten, maar voor mij is het verbonden met het verhaaltje van de vos.
En er zijn meer nadelen aan hier wonen hoor, laat daar geen misverstand over bestaan.
De hitte van afgelopen 3 weken was een heel groot nadeel. En bovenin een gebouw onder het platte dak is dat echt nog een ander verhaal dan in een normaal huis op de begane grond en 1e verdieping. Het wordt aangepakt en dat is fijn. Ook de veiligheid van onze Vespa krijgt aandacht van de verhuurorganisatie. Er wordt gekeken of een camera aan de muur boven onze Vespa, een mogelijheid is. Dat is ivm privacy en het feit dat er maar een heel kleine strook grond van de verhuurder is, iets dat even goed moet worden uitgezocht. Daarom zijn wij zelf ook met oplossingen bezig.
Ander nadeel: de lift. Wij vinden het best een beetje gek idee om elke keer die lift in te gaan, corona-technisch zeg maar. Wij worden enorm overtuigd door het zeer logisch klinkende aerosolenverhaal en ventilatie als middel tegen verspreiding van het virus. En dan ben je in de lift niet echt goed af. We lossen dat zelf op door (goeie!) mondkapjes op te zetten in de lift. Als iedereen dat zou doen, zou dat enorm helpen. ALS jij dan het virus hebt, hou je het bij je, en komt er nauwelijks iets van in die lift te hangen. En het blijkt dat bij juist gebruik, zo’n kapje jou ook de nodige bescherming kan bieden.
Verder zijn we ook op dit vlak aan het kijken wat er door de verhuurder gedaan kan worden. De deuren van de lift -als deze beneden in wachtstand staat- open laten staan zodat de lucht dan goed ververst wordt, kan ook enorm helpen.
Gelukkig wonen we niet met heel erg veel mensen in het gebouw en wordt de lift niet super intensief gebruikt.
Nog een nadeel: de benedenburen roken op hun balkon, gadver! Moeten ze natuurlijk lekker zelf weten. Maar elke dag komt de geur ervan wel een paar keer even ons appartement in. Omdat we de ramen open hebben (ja hehe, wij willen ook frisse lucht!). Het is walgelijk die sigarettengeur! Maar we hebben er waarschijnlijk wel een oplossing voor die nog meer (cruciale) voordelen heeft. Kom ik zo op terug.
Verder ervaren tot nu toe niet meer nadelen, buiten die paar die ik nu dus noemde. Voordelen ten opzichte van wonen in Dieren zijn er zeker ook. En dan is dat natuurlijk vooral dat we geen veeleisende tuin meer hebben en veel meer inspiratieplekjes binnen bereik. En als ik heel eerlijk ben, voelen zowel Dejan als ik ons meer thuis bij de mensen hier. Er is veel sneller echte saamhorigheid, en er wordt veel minder gekletst en geoordeeld. Dat merken we nu al. We missen ons oude huissie nog een beetje, en de Veluwezoom, en de wandelingen met vriendin Anita en het zomaar tegenkomen van vriendin Ingrid. Maar verder missen we eigenlijk weinig aan Dieren.
Het wonen daar voelt nu achteraf als 7 jaar heel fijne pauze van wonen in de stad. Maar niet als onze toekomstplek. Ik denk er met warme gevoelens aan terug maar we merken ook hoe goed het was om weer te gaan, en hier neer te strijken. Ik heb 25 jaar in Amersfoort gewoond (voordat wij naar Dieren verhuisden, waarvan de laatste 7 jaar met Dejan samen), hopelijk halen we dat aantal ook ruimschoots hier in Nijmegen! 🤞
Cadeau!
Dan iets waar meneer Boslust en ik oprecht heel happy van worden: we hebben een luichtzuiveringsmachine besteld, die in huis allerlei zaken uit de lucht filtert. De machine werkt met filters en met ionisatie.
Oorspronkelijk wilden we dat ding vanwege onze rokende, stinkende benedenburen. We hebben veel onderzoek gedaan en een machine gevonden die enorm overtuigt. En, bijkomend niet onbelangrijk voordeel: het is een machine die ook virussen effectief uit de lucht haalt. Dat is een feest! Want als we dan bezoek binnen toelaten en daarbij de maatregelen in acht blijven nemen die belangrijk zijn (afstand houden, handen wassen, niet bij elkaar komen in geval van niezen en hoesten, het hele RIVM riedeltje) en daarbij ook nog de balkondeur openlaten, denken wij dat we, met die machine erbij, bezoek weer prima verantwoord kunnen toelaten IN huis.
HOERA!!!
Nee, natuurlijk niet 30 man tegelijk. Dat nieuw-huis-feestje dat laat nog wel even op zich wachten. En beter ook niet 3 dagen lang loge’s hebben. Maar gewoon: het feit dat vriendinnetje Lies maandag hoe dan ook kan komen -ook als het slecht weer is- omdat wij een machine aan hebben die verspreiding via de aerosolen prima tegenhoudt, is een heel erg fijne gedachte. Voor ons is dit een enorm cadeau.
Lies en ik verheugen ons op maandag, en dat we dat kunnen blijven doen ondanks niet zo gezellige weerkaarten: super man! Jeetje, weer bezoek kunnen verwelkomen en de warmte van ons (overwegend 😉 )fijne nieuwe huis met ze delen…
By the way… Dit is ONS experiment, en misschien vind je het ook de moeite waard om deze route ‘terug naar normaal’ te proberen. Maar dan vraag ik er wel met klem bij: lees je in?! Zorg dat je het besluit echt vanuit eigen overtuiging neemt, en dat je genoeg erover hebt gelezen, zodat je weet wat je doet.
Amen.
Nou ja, ik brei maar weer een eindje aan mijn gebabbel, tijd voor een plons in een lekker warm kruidenbadje, en daarna nog even met mijn mannen op de bank.
Vanuit Nijmegen wens ik je een fijne avond. Met alle mooie en minder mooie dingen, ha!
En Rian: dank je wel voor je waardevolle (en tot nadenken uitnodigende) opsteker vandaag.
Ciao, tot gauw.
Kiki
