Ze zweven in onze kamer. En ze zijn met veel.
Hun vaste verblijf-zweef-plek is de adventskrans. Die maken wij altijd ongeveer een week voor eerste adventszondag. Geheel volgens familietraditie, gaat bij ons zondag de eerste adventskaars weer aan in de dennenrans die we daarvoor gemaakt hebben.
We waren niet eens religieus thuis, want mijn pa, die priester was geweest, had een schijthekel gekregen aan de kerk. In 1967 trad hij uit omdat hij het instituut kerk te indoctrinerend begon te vinden. En trouwen, dat wilde hij ook. Daarom: doei kerk!
Voor ons kinderen dus geen heilige communie, geen here zege deze spijze amen aan tafel en ook geen nachtmis in de kerk. En toch heeft die pa van mij stiekem van alles overgenomen aan katholieke feestelijkheden. Zo werden wij kids wel gedoopt. Maar dan in de studentenkerk (van de Radboud universiteit in Nijmegen), volgens een soort ‘illegale’ dienst, in elkaar gezet door een bevriende priester. Mijn ouders trouwden in Nijmegen ook niet officieel in de kerk maar ook weer met een half-om-half ceremonie in een kapel van een klooster. De kerk hadden ze er niet bij nodig maar een burgerlijk huwelijk alleen was kennelijk ook weer niet genoeg, haha!
Pa kon dan wel stoer doen tegen ons: “met de kerk moet je niks te maken willen hebben”, maar intussen jatte hij dus wel allerlei tradities en rituelen ervan. Zo ook de adventskrans. Die werd geen enkel jaar overgeslagen. Van vers geurend dennengroen, gebonden rond een oud fietswiel, maakte hij die krans. Met 4 kaarsen erin; voor elke van de 4 adventszondagen een.
Het is de start van de kersttijd en Dejan en ik hebben dat ritueel trouw overgenomen. We maakten zelf een rond frame van metaal en bekleden dat elk jaar, een paar dagen voor eerste adventszondag, met dennentakken (nobilis, super lekker ruikend!).
Dit jaar hangen er voor ‘t eerst 45 engeltjes van stro in de adventskrans. Ik kocht ze op Marktplaats, waar ik ook 2 julbocken (=Zweedse kerstgeiten) van stro kocht en een grote stro-ster met van alles erin en eraan.
In Zweden zijn die stro decoraties met kerst gebruikelijk, het verhaal gaat dat hier oorspronkelijk het stro van de laatste graanoogst voor gebruikt werd omdat daar magische krachten aan verbonden zouden zijn. Hier kennen de kinderen van de jaren 70 ze vast ook allemaal wel, de stroofiguren met kerst. Ik in elk geval wel en ik ben er dol op. De engeltjes maken me dan ook blij. Ze zweven heel lief in de krans en als je erlangs loopt, bewegen ze een beetje.
En verder
Waren we lekker even een middagje in de binnenstad vandaag. Blijft fijn, even de bus pakken en een kwartier later struinen we door onze prachtstad. We lunchten weer bij de Blonde Pater. Daar stapt Freek nu kwispelend naar binnen omdat ie weet dat ze zelfgebakken hondenkoekjes voor ‘m hebben. En hij is niet de enige hond die dat heeft, vertelden ze. We dronken aan het eind van ons rondje binnenstad een erg lekker koffietje bij het Duurzame Warenhuis. Plekje om vaker naartoe te gaan. Terug naar de bus lopen we altijd even via het Valkhofpark en het uitzicht op de Waalbrug, met Arnhem in de verte. Kijkend over de brug zie ik dan al die auto’s de stad naderen (verwelkomd door het Belvedere torentje op de heuvel) en denk ik: wat is en blijft ‘t toch mooi binnenkomen in Nijmegen, zo over de Waal (foto’s onderaan).
Intussen zijn we thuis volop bezig met allerlei klussen. Een nieuwsbrief maken voor de huurdersvereniging, ons Blaadje maken voor half december (waarbij we de abonnees hebben gevraagd naar de dierbaarste herinneringen aan hun kinderkerst) en ik ben van alles aan het fabriceren voor Kiki’s koddige kerstwinkeltje, straks bij het volgende avondje kookproject. Ik heb allemaal restjes kaarsvet (en nog een restje bijenwas) omgesmolten en er nieuwe kaarsjes van gemaakt (zie foto onderaan, ik laat nog meer zien t.z.t.). We zijn ook zelf kerstkaarten aan ‘t ontwerpen voor de verkoop. Ook komen er een paar kleine flesjes zelfgemaakte gluhwein in mijn winkeltje en natuurlijk onze boekjes enz. Zin in, winkeltje spelen.
En nu hup, aan de soep!
Fijne avond.
Kiki