Bijna Kerstmis.
En bijna vakantie. Het is een drukke tijd, voor veel mensen, ook voor ons. Dus neem ik kerstvakantie en ben ik maandag 9 januari weer terug met een nieuwjaarsblogje. Alhoewel, dat zeg ik nou wel… Stiekem kom ik morgen nog met een plaatjes-blogje, als de kersttulband goed lukt (die bak ik vanmiddag, volgens dit recept). En als de antieke kerststal van mijn opa en oma staat (die zetten we vanavond). Maar geen tekst meer verder.
Anyway, voor nu: ‘k heb zin in de feestdagen. Ik besef dat dit lang niet voor iedereen zal gelden. Er zijn meer dan genoeg mensen voor wie kerst een beproeving zal zijn. Voor de mensen die nauwelijks kunnen rondkomen in het dagelijks leven, laat staan in een maand als deze. Voor mensen die zich eenzaam voelen en dat deze maand extra sterk ervaren. Voor mensen die iemand verloren hebben of zelf afscheid moeten nemen van het leven.
Geluk
Ik besef dat ik op dat laatste vlak, geluk heb gehad. Ik werd dit jaar geconfronteerd met baarmoederhalskanker maar gelukkig goed te genezen. Ik kwam prima door de behandelingen, deze zomer. Ze waren pittig maar het ging goed. Ik heb hele goeie prognoses en de eerste 2 controles konden niet beter gaan. Maar het blijft zo nu en dan nog even flink spannend (lees: ronduit eng!) aanvoelen allemaal. Soms waait die angst weer even langs en herinnert ie mij eraan hoe kwetsbaar het leven is. Dat besef wordt bij de diagnose van een potentieel levensbedreigende ziekte heel sterk.
Eigenlijk geldt die kwetsbaarheid voor iedereen. Alleen: zolang we niks ernstigs hebben met het lijf, wanen we onszelf -onbewust en onterecht- toch een beetje onsterfelijk. Ik hoop dat ik heel oud mag worden. Maar het indringende besef van mijn kwetsbaarheid en sterfelijkheid doordat ik kanker kreeg, heeft mij geholpen om anders in het leven te gaan staan. Veel beter voor mezelf te zorgen (mentaal ook vooral), veel meer rust in te bouwen (ik dacht dat ik dat al goed deed; boy, was i wrong…!) en ook veel meer af te wegen steeds weer, wat iets mij waard is. Daarin heb ik nog wel stappen te maken maar ben ik op een goed spoor gekomen.
En zo werd 2022 een jaar om nooit meer te vergeten èn om juist heel gauw te vergeten.Het werd ook een jaar waarin Dejan en ik samen, meer dan ooit ervoor, sterk en kwetsbaar te tegelijkertijd durfden zijn. We leerden om super stevig te gaan staan en heel dicht bij onszelf te blijven. Om heel goed voor onszelf op te komen, ook in het ziekenhuis, wat hard werken was maar ook steeds weer liefdevol werd opgepakt. Waardoor er maatwerk ontstond. En waardoor ik ook terugkreeg van zorgverleners dat ze daar juist zo blij mee waren. We leerden ook om soms even onze bubbel te sluiten, er maar een paar mensen toe te laten en daarna weer wat meer naar buiten te kruipen.
Het was een horror jaar en een prachtig jaar. Een jaar met slecht nieuws en daarbinnen toch ook weer heel goed nieuws. Ik heb veel gehad aan dit jaar, het leven is veel mooier geworden, gek he.
Kerstwens
Ik kijk niet meer zo in grote gebaren vooruit naar het nieuwe jaar. De loop der dingen gaat toch wel zoals ie gaat, daar heb je maar bitter weinig invloed op. Wat je kan doen, is de stroom van het leven volgen en er zo goed mogelijk je eigen draai aan geven. Dat was dan ook onze kerstwens dit jaar: geef er je eigen draai aan in 2023. Ik wens dat ook mijn bloglezers. Dat je binnen dat wat het leven doet, wel je eigen spoor kan kiezen.
Hier verheugen we ons enorm op dierbare feestdagen, waarin we heel veel fijne feestelijke dingen gaan doen en delen. En waarbij we, juist ook deze kerst, dankbaar zijn voor het leven (inclusief de shit), dankbaar zijn voor elkaar (ook inclusief de shit, haha!) en voor onze diertjes (met gegarandeerd elke dag shit, haha).
Over die diertjes gesproken: hoe kunnen onze fluffy kerstkindjes nou ontbreken in dit laatste (tekst)blogbericht van dit jaar? Jasper de kater doet vele comfi dutjes en dat ziet er zo knus en lief uit steeds! En Freek kreeg vorige week toen het zo koud was, een trui van Dejan. Dat mag alleen als het overdag ook vriest, zoals vorige week. Het moet niet normaal worden, al vonden we het stiekem wel erg cute…!
Genoeg gebabbeld nu, wij gaan aan de warme wijn en daarna duik ik de keuken in voor het kerst-baksel.
Hieronder, naast plaatjes van Freek en Jasper, veel kiekjes van ons kersthuis. Bovenaan een kerstster/sneeuwvlok die in de woonkamer hangt. Behoorlijk retro, maar gewoon van nu (ik kocht ‘m hier).
Iedereen een fijne tijd gewenst; een mooi kerstfeestje en straks een goeie sprong het nieuwe jaar in. Wat je ook doet, heb ’t goed.
Tot in het nieuwe jaar, tot 9 januari!
Kiki
Ons kersthuis 2022
Kersthoekjes in huis, ook in de hal.
Ook kerst in de keuken. Foto’s gemaakt toen het nog leuk ‘kerstweer’ was, vorige week en er zelfs een laagje sneeuw lag…
Kerstgroen in huis. Prachtige bloemen, die wij kregen van het bestuur van de huurdersvereniging. Foto onderaan. Mistle toe oftewel maretak, heeft m’n lief gekocht en opgehangen bij de werkkamer. Foto linksboven. Het groen van de adventskrans is ingedroogd en grijs geworden (foto linksonder, en rechtsboven hetzelfde groen in een eerdere fase). Maar met extra strikjes erin, blijft de krans toch vrolijk.
Zonder boom geen kerst. Vinden wij 🙂 Het engeltje is uit mijn kindertijd, het kaboutertje van nu. Het kenmerkt onze kerst: een toefje van toen, een snufje van nu.
