Vrijdag 25 maart
Eindelijk weer een beetje zorgeloos genieten, wat een feest! En wat een rijkdom ook…
Er heerst nog steeds opluchting hier bij ons. Donderdag voelde ik me weer goed helder in m’n hoofd (woensdag de hele dag het gevoel dat ik een tikkie teveel had gedronken, door de narcose). En het dringt nog steeds tot me door dat de zorgen voorbij zijn. Bij Dejan ook. We hadden afgelopen tijd diverse projecten om aan te werken, maar alles ging toch ook steeds met de gedachte ‘we moeten maar even niet teveel plannen en vastleggen, want we weten niet waar het naartoe gaat met dit ziekenhuisverhaal’. Bovendien lag al het genieten onder een soort van wolk, die steeds overal mee naartoe ging met ons.
En nu kunnen weer vrijuit genieten, in de volle zon en onder een heldere hemel. Maar we hebben de afgelopen weken van alles bedacht en gedaan om fijne afleiding te vinden en dat prima gedaan. Wie weet, doe je nog inspiratie op als je in Nijmegen bent of woont. Alle schuin geschreven namen, zijn aanklikbaar naar een website voor meer info:
Linksboven: we hingen bij Boscafe de Zweef (voorheen Zweef Inn) in Malden, bij het zweefvliegtuigjes veld in het bos. Daar kijken naar de dalers en opstijgers en intussen genieten van een lekkere lunch, is heel fijn. We lunchten eerst, wandelden toen door het bos naar mijn geboortedorp (Molenhoek, het buurdorp van Malden) en toen we terugkwamen sloten we dit middagje weer af bij de Zweef met koffie. Een topplek, ook voor kids.
Midden en 2e rij rechts: Koffiebar Bairro Alto in Nijmegen heeft fantastische baksels, zoals dit lekkers op de tafel (waar overigens ook een bakje met brokjes bij staat voor onze Freek, hij heeft tenslotte ook recht op snoepen). En daarnaast is de bediening heel warm, plus: je kan er met je bakkie en gebakkie of een mandje met ander lekkers, in het gras op het pleintje gaan zitten. Super relaxt en gezellig. Ze hebben prima koffie, alhoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die niet zo lekker is als bij Philipse en zeker niet zo zalig als die van First Things First…
Rechtsboven: Puux in de Groenestraat is ook leuk (gezellig rommelig hier en daar) en ze hebben er een heerlijk pittig linzensoepje! Als je dan toch in de Groenestraat bent, doe jezelf dan een bos mooie bloemen cadeau van de kiosk naast de kerk.
Linksonder: je moet toch wat, als je teveel loopt te piekeren. Wandelen voelde extra goed. Dus wij deden maar weer allerlei ommetjes in verschillende stadsdelen. Zo ook in de wijk waar ik opgroeide in Nijmegen, de Weezenhof. We woonden bij die grote vijver en de bosrand, waar we heerlijk konden spelen, bootje varen en ravotten!
Rijk
Vandaag liepen we langs de Waalhaven richting ons -inmiddels- favoriete koffietentje First Things First (al eerder genoemd in dit bericht). In die Waalhaven (foto rechtsonder) liggen inmiddels boten die normaal op cruisreisjes zouden gaan, en nu bestemd zijn voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen. De appartementengebouwen die in diezelfde hoek van de haven liggen, hebben hier en daar Oekraïense vlaggen aan de balkons hangen (niet goed te zien op de foto), als signaal van steun aan hun ‘nieuwe buren’.
En als je daar dan loopt, besef je dat de Oekraïners op die boten, doorlopend de wolk boven zich zien hangen, die wij de afgelopen 5 weken met mijn baarmoederkanker onderzoeken hebben gevoeld. Maar die van hen, is een veel zwaardere wolk nog. En ze weten misschien ook niet, wanneer het weer een beetje zonnig wordt. Ik zag een vrouw in het Oekraïens yoga les geven aan de andere vrouwen, op het dek van de boot. Een voorbij lopende vrouw, glimlachte toen zij naar Freek keek.
De zon schijnt, je zit op een mooie boot op een prachtplek, waar de vaste bewoners aan wal, allemaal laten zien: ‘we steunen je’. En beter nog: je bent veilig. Weg uit de hel in je thuisland. Maar wat zal het (lijkt me) een intense nachtmerrie zijn. Wie heb je achter moeten laten? Wat gaat er met je huis gebeuren, je lieve huisdieren, je mooie land. Kun je ooit nog terug? Hoe lang moet je op die boot blijven en wanneer en waar krijg je een eigen plekje? Wie ga je gezond en veilig terugzien? Ineens leef je een leven vol onzekerheden en diepe wonden. Een trauma, dat jou en je dierbaren is aangedaan door een geesteszieke, giftige gek.
Vandaag, wandelend langs de Waal met de ‘herwonnen ademruimte’ en de zon op onze bol, besefte ik hoe rijk we zijn met ons leven zonder (al teveel) zorgen. Ik hoop dat de mensen op die boten, ook weer tijden zullen gaan kennen, waarbij ze weer stralen.
Fijne vooruitzichten
En dan mag ik nu eindelijk ook weer voluit verder met allerlei dierbare projecten. Een nieuwe zorginstelling blij maken met een boekjes-samenwerking / onze eigen website afmaken / mijn kookproject verder vormgeven / een nieuw eigen boekje. En we kunnen eindelijk ook ons verlate ‘nieuw huis feestje’ gaan organiseren (dat doen wij niet met een groot feest, maar een aantal piepkleine feestjes met wat vrienden).
We hebben ook nog een fijn mini tripje geboekt voor de Pasen. We zouden eigenlijk vrienden op bezoek krijgen, maar hadden enorme zin (na alles van de afgelopen weken) om er even uit te gaan. Wij zijn geen vakantie tiepjes. Omdat we het niet nodig hebben. We wonen zo fijn, en ervaren het dagelijks leven en onze projecten vaak als vakantie, avontuur en inspiratie. We zijn door hoe wij wonen, ook gewoon verwend en vinden lang niet alles leuk om veel geld voor te betalen. Maar nu, met wat we achter de kiezen hebben, hadden we echt behoefte om even 2 dagen weg te gaan. We willen Freek meenemen (en voor katertje Jasper zorgen we voor een extra oplettend oog en wat gezelschap) en vonden een lekker luxe hotel bij Venlo, in prachtige natuur en ook op loopafstand van het centrum. We hebben de meest luxe kamer geboekt en gaan lekker uit eten. Kijken er echt naar uit!
Maar eerst weekend houden. Morgen komt vriendinnetje A. weer deze kant op. Het is wel bijzonder: twee vriendinnen van mij, A+A, hadden deze week allebei ook goed nieuws te melden: de een op maandag, dat ze een nieuw stekkie heeft en mag verhuizen (ik stond gewoon te juichen toen ze het appte!). En de ander op dinsdag, dat de uitslag van de controle na haar ziekte, opnieuw perfect was, ook al zo fijn. En ik dan woensdag na mijn kijkoperatie het nieuwtje ‘geen baarmoederkanker’. Drie dagen geluk op rij. Ik heb met beide meiden nu wel wat te vieren dus. Morgen om te beginnen, uit eten met de een, en binnenkort iets leuks doen met de ander.
En nu… (“wel ook met de voeten in het hier en nu staan, tante Pollewop!”)…ga ik lekker met opgetrokken pootjes op de bank. Met koffie en met D+F. Mijn mooie mannen, de husband en de hond. Ze waren zo troostrijk, afgelopen tijd…
Ik ben dankbaar voor het leven.
Fijn weekend, heb ‘t goed
(en sta daar ook even bij stil, wil je?)
Kiki
Foto’s:
Helemaal bovenaan:
ik pimpte een lampje op, met een oranje binnenkant en een papieren bovenkant. Geeft fijn licht nu, word vrolijk van dit soort simpele dingen.
Hieronder:
Het huis verbouwen, leidde ook goed af, ha! Met verbouwen bedoel ik dan niks meer dan wat meubels verplaatsen hoor, oh oh… Maar het voelt als een frisse, nieuwe jas. Een lentejas. En het gaf een beetje vrolijkheid om daar mee bezig te zijn. Wij houden van bezig zijn met ons interieur en genieten ervan om dat samen te doen. Dus hup, de lekkere kleine bank ging onder het raam, om daar, met het prachtige uitzicht, nog fijner te kunnen zitten. Wat een top plek is het nu! Ook om even een middagdutje te doen en turend in de lucht, langzaam weg te dromen. Het (nog kleinere) bankje dat bij het raam stond, ging naar de eethoek. Eindelijk weer mijn zo geliefde eettafelbankje. In de zithoek bij de tv blijft onze nieuwe, comfi bank staan.
En ja, dat dakterras… Puur positieve energie, alleen al om naar te kijken.
Ook positieve energie (hieronder): lieve kaartjes en een lief cadeautje. Ik kreeg van iemand een doosje vol geluk. Daarin zit, voor elke dag een heel jaar lang, een opgerold papiertje. Met een spreuk erop, die over klein (en toch groot) geluk gaat. Met een pincet erbij, om de tere rolletjes papier er makkelijk uit te kunnen halen. Lief!
Ook lief: ineens een lapje grond in het bos-park zien liggen met allemaal witte bloemetjes. Was er de week ervoor nog niet, maar ineens piept het dan boven de grond. Het ontroerde me.
